Öfke Sevgiye Muhtaç Olursa

Emin değilim

Anın büyüsünü bozan şey ise Isabella ve diğerlerinin iyimisin diye bağıran sesiydi. Ah tabikide Isabella iyimisin diye sormuyordu. Sean diye sesleniyordu. O benim yanımda tatlım diyesim çok vardı ama bir dakika benim yanımda olması neyi değiştirirdi ki ? Sanki Sean için bir savaşa girmişiz gibi davranıyordum. Saçmalıktı bu ! Ben ve Sean hah !

Zaten oda sesleri duyunca bir adım geri gitmişti. Bu iyiydi. Bana bu kadar yakın olması beni iyi hissettirmiyordu açıkçası. İçimde bir ürperti oluşuyordu.

Sanki ben yıllardır onu beklemişim gibi...

Sanki ruhum ona aitmiş gibi...

Sanki onun sevilmeye ihtiyacı vardı ve o sevgi benmişim gibi....

Sanki ruhumu o tamamlarmış gibi....

Sanki eski bir sihir gibi....

Evet onun yanında böyle hissediyordum. Aslında ruhum böyle hissediyordu. Çünkü bu kadar sinirimi bozan birine karşı böyle birşey hissetmem mümkün değildi. Ben şu ana kadar hiç kendimi birine ait hissetmemiştim. Şimdi bu hissettiklerim belkide nefretti, belkide öfkeydi, belkide kıskançlıktı, belkide aç gözlülük ediyordum...

Daha önce hiç yaşamadığım için emin değildim duygularımdan.

Neden ben onların yanındayken bu kadar çok duygu karmaşası yaşıyordum. Bir anda tüm duyguları yaşamışım gibi hissediyordum. Sonra bir anda ruhum hepsini bir aradada hissetmekten yorulmuş gibi hiç birşey hissedemiyordum.

******

Hep birlikte annemin hazırladığı sebzelerle dolu olan masaya oturduk. Evet annem vejetaryandı ve eve asla et almazdı. Bu yüzden bitki çayları ve sebzelerle kafayı bozmuştu. Babamla eskiden ondan gizli yemek için giderdik. Ama şimdi babam eve haftada bir geliyordu. Bu dağ başında okul olması bile mucizeyken ben lokantadan bahsediyordum.

Şu an masada o kadar komik duruyorduk ki. Hepimizin önünde kocaman bir tabak salata ve karnıyarık vardı.

İlk konuşan annem oldu.

" Aileleriniz ilede tanışmayı çok isterim. " dedi gülümseyerek.

" Tabikide neden olmasın. " dedi Maggie ve Sarah aynı anda.

" Benim ailem burada değiller. Ben teyzem ile kalıyorum ama ode tanışamaktan memnun olur. " dedi Denis. Fakat dördüzlerden ve Isabelledan ses çıkmıyordu. Isabellanın konuşmayacağını tahmin etmiştim, zaten ailelerimiz tanışmasa iyi olurdu. Evimizede zorla gelmişti zaten. Ama Sean'dan neden ses çıkmadığını merak ediyordum. Sonunda James konuştu.

" Bizim ailelerimiz burada değilller biz sadece 4 ümüz yaşıyoruz. Yaz tatilindede Kanadaya onların yanına gidiyoruz. " dedi. Madem yalnız yaşıyorsun zorunluluğunda yok niye böyle bir yerde yaşıyorsunuz ki ?? Tabikide sormadım böyle birşey. Belki daha sonra yalnız kalınca sorardım.

Annemde daha fazla üstlemedi zaten ve yemek boyunca kimse konuşmadı. Ben pastayı getirmeye gidiyorum Ella bana yardım edermisin dedi annem. Bende zaten pek yemediğim salatamı bıraktığım için hiç üzülmeyerek annemin yanına gittim. Sanki söylemek istediği birşey vardı ama söyleyemiyor gibiydi. Bende sormayacaktım zaten. Yaptığı pastaya baktım. Ispanaklı pasta. Hiç şaşırmadım nedense. Bitkisel hayat sürüyorduk resmen evde. Gerçi bu pastanın tadı güzel oluyordu. Şekerliydi en azından... Şekerli olan herşey güzeldir :)

Pastaları elimize alıp tekrardan koltuklara oturduk. Annemde elinde çay tepsisi ile geldi. Tanrım bu kokuyu tanıyorum ben !! Abanoz çayı........

Tadı igrenç... Anne inanmıyorum !!

Çaylarımızı masaya bırakıp bizi yalnız bıraktı. Bende çaktırmadan çayları alıp lavaboya döktüm kimsenin içesi yoktu zaten.