The Rivalry

Kabanata 30

Maraming Salamat sa mga naglalaan ng oras para basahin ang updates ko. I am not a good writer. I have so many holes, lack of emotions and wrong arrangement of words but yet I am happy kapag may isa o dalawang nagbabasa meaning mayroon akong naiinspire. This would be the end chapter for this Book 1. I'm hoping to see you all again on the next book.

********

Hers

"Brad, ano na? Hindi ka ba talaga sasama?" Pang-sampung beses ng tanong ni Kleo.

Halos batuhin ko na siya ng ballpen dahil sa kakulitan nito.

Mula kahapon ay hindi na niya ako tinantanan kakapilit na sumama sa inuman ng barkada.

"Kleostrino Magtanggol!" Suway ko sa kaibigan.

Tila nilikot na papel ang mukha nito ng marinig niya ang pinakamahiwagang salita para sakanya.

"Langya naman brad. Wala namang bastusan dito oh." Angil niya.

Hindi ko mapigilang matawa sa itsura niyang hindi maipinta.

"Bakit? Pinapalitan mo na ba pangalan mo?" Asar ko.

Nagdekuatro ito at hinilot ang sentido.

"Huwag mo nga iniiba ang usapan,Andrei. Talk shit ka naman eh." Pagmamaktol niya.

Sa lahat ng naging kaibigan ko noong kolehiyo, si Kleo ang pinakamalapit saakin. Siya ang pinaka-pinagkakatiwalaan ko sa lahat ng bagay.

"Sinabi ko naman sayo, if only I dont have any personal thing to do then sasama ako. Kaso may nauna na akong lakad." Pangatlo beses ko na ata tong sagot sakanya.

"Kararating lang ni Tylan galing New York. Ayaw mo ba siyang makita? Get together narin natin ito."

Tylan is one of our friend na nagmigrate sa New York after graduation at after 6 years, ngayon lang siya makakauwi.

"I saw Tylan yesterday. Nabanggit ko na iyon sayo diba? Humingi na ako ng despensa na hindi ako makakapunta ngayon and he said it's fine. Matagal pa naman siya dito." Baling ko sa kaibigan habang sinisiklop ang mga papeles pabalik sa folder.

Biglang nagring ang receiving telephone sa tabi ko kaya pinindot ko ang speaker nito.

"Sir, sorry for disturbing you." Simulang sabi ng sekretarya kong si Evangeline.

Nakita kong nagtaas ng kilay ang kaibigan ko ng marinig ang boses ng kabilang linya.

"What is it Evange?" Tanong ko.

Tumayo si Kleo at lumapit sa parte kung nasaan ang telepono. Sumandal siya sa mesa ko at napatitig doon.

I heard Evangeline cleared her throat before continuing. Kleo hissed after hearing it gaving a pierce stare at the speaker.

"Sir, alam ko pong 1pm pa po ang scheduled meeting niyo but the clients were already here. Papapasukin ko na po ba sila sa conference room?" Mahinahong tanong nito.

I loosened my neck tie a bit to give me more space to breath. It was only 10am, dammit.

"Call Arthur's team. Ask them if they are ready. Tell the clients to wait also." Utos ko sa sekretarya.

Pinatay ko dial tone telepono at sumandal sa upuan.

"Masyado mong pinapagod ang sekretarya mo." Komento ng kaibigan ko.

Now isn't the time for him to joke kaya binigyan ko siya ng matalim na titig.

"Bakit hindi mo nalang tulungan si Evange kung ganun?" Untag ko.