YAĞMURDAN SONRA GÜNEŞ

7

Salona gidip masaya oturdum. Sultan teyze,

"Çocuklar bir sorun mu var?" dedi.

"Hayır." Dememin ardına Barış  söze girerek,

"Dün gece için teşekkür etti sadece anne." dedi sonra sinsi bir gülümsemeyle bana göz kırptı.

Annem farketmiş olacak ki,

"Bizim bilmediğimiz ve sizin söylemek istediğiniz bir şey var mı çocuklar?" dedi.

Neyi kasdettiğini anlamıştım.

"Hayır aramızda hiç bir şey yok." dedim.

Barış sinirlenmişti sanki. Dişlerini sıkarak,

"Tabi ki hiç bir şey yok." dedi. Sonra masadan kalktı. Oturma köşesine geçip oturdu.

Bende üstümü değiştirmek için odama gittim. Bugün biraz daha özen göstermiştim. Nedenini bilmiyoruum sadece keyfen öyle istemiştim. Hazırlıklarım bittiğinde annemlerin yanına gittim. Annemle Sultan teyze televizyona kitlenmiş, Barış da telefon oynuyordu. Barış'ın yanına oturdum sessizce konuşmaya başladım,

"Sen neden buradasın hâlâ. Gitsene artık."

Elimi tutup, kalbinin üstüne koydu.

"Kalbim beni buraya yönlendiriyor güzelim." dedi.

Beş-altı saniye gözlerine bakarak donakaldım. Yüzümde istemsiz olan bir gülümseme oldu. Barış ukala bir tavırla kahkaha attı ve kulağıma eğilip,

"Kabul et etkilendin." diye fısıldadı.

Affalamıstım. Sertçe elimi çekip. Yüzüme yapmacık bir gülümseme yerleştirip kulağına eğildim. Bunu yapmamı beklemiyordu. Kaskatı kesilmişti.

"Barış.."

"E-efendim" dedi kekeleyerek.

"Senden nefret ediyorum." diye kulağına bağırdım.

Benden geri çekilerek elini kulağına götürdü ve okşamaya başladı,

"Yağmur ne  yapıyorsun sen o cırtlak sesinle kulağıma neden bağırıyorsun."

"Sen bu cırtlak sese hasret kal. Neyse sen burada oturmaya devam et ben gidiyorum."

Bir dakika benim bir planım yoktu. Şimdi nereye gidicem ben.

"Nereye?"

"Mümkünse senin olmadığın bir yere."

"Bu kıyafetle mi?"

"Ne varmış kıyafetimde?"

"Sen önceden etek giymekten nefret ederdin şimdi mini etek giymişsin Yağmur hiç bir şey giymeseydin bi fark olmazdı."

"Sende diyorsun önceden sevmezdim. Şimdi bayılıyorum."

"Böyle gidemezsin."