Fight For Love 1: The Rule

Chapter 65: I Love you

Devesin's pov.

Dinala nila kami ni Jecko sa isang Abandonadong bahay. Pumasok kami sa loob ng bahay at Dinala kami sa likod . Maluwang dito at sobrang dilim. May isang Malaking Bundok sa Gitna at may nakatanim na Walang bungang puno..

Umakyat kami sa bundok na yun hanggang sa makarating kami sa pinaka itaas . Binitawan nila kami sa tapat ng puno at tinali ang Kamay namin.

Kala ko babantayin nila kami pero iniiwan kami.

"HOY!, bumalik kayo dito!!" sigaw ko pero parang bingi sila walang naririnig.

Sobrang tahimik dito at sobrang dilim. Naka tali kami sa Puno magka likod kami .

Wala akong kibo dahil hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan ng ganito..

Katapusan naba naming lahat 'to? Hindi ko akalaing hahantong sa ganitong klaseng gulo to.

Pero..... Aaminin ko, Kung sakaling eto na lang ang huling makikita ko siya, ang huling makikita ang pagmumukha niya, ang makikita ang mga ngiti niya.. Kung ngayon ko nalang siya mayayakap at mahahagkan.. Gagawin ko ngayon,

Pero paano ko gagawin yun? Eh marami siyang kasalanan sa akin at parang hindi ko siya kayang patawarin ngayon...

Tahimik pa rin kami hanggang sa magsalita siya.

Yung salitang lagi niyang sinasabi, Yung salitang Tumatagos sa puso ko, at yung mga salitang nasasaktan ako sa tuwing sinasabi niya ito.

"Im sorry.." wondering why his voice started to crack?

Hindi ko siya nasagot dahil biglang tumulo yung mga luha ko sa mata ko. From the first place. Bakit niya nga ba ako iniwan?

"Devesin, Im really sorry s-sa lahat. S-sa pag iwan ko sayo dati , sa pangakong hindi ko tinupad dati.. Sorry kase pinaasa kita dati na Darating pa ako. Sorry kase nasaktan kita dati. Alam kong marami akong kasalanan sayo, Marami akong Pangakong sinabi sayo pero hindi ko man lang natupad ni isa doon sa mga sinabi ko.. Patawad dahil pinaasa kita na Agad akong babalik para magkasama tayo ulit, Patawad dahil Pinaasa kita na Ako yung unang lalaking Lagi nandyan sa Tabi mo, sorry dahil hindi ko tumupad sa usapan nating lagi ako ang light and shinning armor mo sa tuwing may mang aapi sayo... Naiintindihan k-ko naman kung bakit mahirap mong tanggapin ang mga sorry ko. Pero kung eto na lang ang huling araw at huling oras o huling minuto na makikita kita na mahahagkan kita, na makakausap kita o makaksama kita.. Kung eto na lang ang huling araw na makita ko ang ngiti mo ang Itsura mo at kung eto na lang ang huling salitang sabihin mo sa akin.. Patawad dahil pinaasa kita sa wala. Patawad sa lahat sorry sa lahat...*snob*" napaluha ako sa sinabi niya at hindi na ako makapag salita, gusto ko na siyang yakapin gusto ko na siyang Makita ulit.. "Nung nasa U.S ako, walang ni isang araw na hindi kita naisip, kulang nalang nga Magpa sagasaan ako sa daan doon para dito mag pa hospital sa pilipinas para pag gumaling ako, Ikaw yung unang pupuntahan ko,.. Nakilala ko doon sila Daren at tinulungan nila akong Makabalik ng Pilipinas. But my parets won't let me, kase tinatrain na nila ako noon na maging Bihasa para sa buisness namin sa US. Para ako ang Susunod na ha hawak sa Pagiging manager doon kaya wala akong chance na Maka balik dito. Gugustuhin ko man pero wala na akong magagawa... Nung minsan 3rd day ko non sa US , nag makaawa ako kay Daddy na ibalik ako ng Pilipinas pero ayaw niya. Nakarating na nga hanggang sa mainis siya saakin at Ipalabas Ako ng bahay. Pero kahit inis na sita hindi ako sumuko na magma kaawa sa kanya na i pauwi na lang ako sa pilipinas para sayo. 8days na ako sa Pilipinas tapos i meet a Guy, si silver. Kung alam mo lang nang makita niya yung picture mo sa cellphone ko, gusto ka daw niya eh. Ayun muntik ko nang masapak *chuckles* ... Pero kung nandun kalang siguro, Makikita mo ang araw araw na pag mamakaawa ko kay papa. Nang makabalik naman ako ng pilipinas since 15 years old na ako, Ikaw ang unang hinanap ko. Nagagabihan panga ako ng uwi dahil sa kung saan kanto, o lupalop na lugar ako nag pupunta para hanapin kalang .. Devesin, hanggang ngayon Hinahanap hanap parin kita, and i wont stop searching for the word sorry na mang ga galing sayo.." ang alam ko lang basa na ang shirt ko sa mga luhang sunod sunod na pumapatak sa mga Mata ko.

"Devesin, I wont stop until you forgive me. Kahit ilang araw pa yan, kahit ilang Years pa ang lumipas. Kahit... Hanggang ngayon o kamatayan paman. Hindi ako titigil at hinding hindi ako magsasawa.. Dahil simula pa nung bata tayo, Ikaw ang unang babaeng minahal ko ng todo at hanggang ngayon ikaw pa rin ang babaeng mamahalin ko ng todong todo...
"

Nagulat na lang ako ng may biglang lalaking yumakap saakin at alam kong siya yun, Ang saya. At ang sarap isipin na May yayakap sa akin at siya pa yung yayakap saakin.

Dati siya ang light and shinning armor ko, Dati siya ang Araw ko na nangpapangiti sa akin. Dati, ayaw ko siyang mawala sa tabi ko. Matagal ko na siyang hindi nayayakap simula ng iwan niya ako.

Pero sa tingin ko eto na yung oras para sabihan siya ng matagal na niyang gustong marinig mula sa akin.

"Jeck... Sorry din, Tanggap ko na ang sorry mo. Patawad dahil pinag hintay kita. Masakit man para saakin, Pero... Sa tingin ko oras na para patawarin ko ang taong matagal akong pinaasa at ang taong matagal ko naring minahal.... " kumalas siya ng yakap at Hinalikan ako sa noo.

"Im now here.. Hindi na ako aalis sa tabi mo... I promise." niyakap niya ako ulit. Pero may putok ng baril ang narinig ko

At tumama sa taong nasa harap ko..
Hindi ako makagalaw dahil naka yakap siya sa akin. Iyak ako ng iyak at hindi alam ang gagawin..

Mas lalong lumakas ang pag iyak ko ng bumibitaw na siya sa yakap niya.
N-no, this is't happening. If im dreaming i want to wake up. This isnt happening at all..

Mas lalong Lumakas ang hagulgol ko sa pag-iyak ng mapahiga na siya..
"I-i will a-always.. L-love you. M-my Eve Princess..." tanging bulong niya sabay haplos sa pisngi ko.

Wala akong magawa kundi umiyak habang naluluha siyang naka ngiti pa rin..

"No matter happens.. I promise, Lalaban ako." sabi pa niya at pumipikit na .

"Jecko!, w-wag mo akong iwan. J-jecko" niyakap ko siya habang umiiyak.

"I love you... Dati pa. Minahal na kita ng totoo." those last words came from him. Naramdaman ko nalang ang muling pagyakap niya sa akin sabay halik sa noo ko.

Hanggang sa pumikit siya...

Pagkatapos ng salitang mahal kita, hahantong ba to sa Paalam na?..

"I love you too. Jecko, My Prince"

------

(a/n): kapit lang mga Readers! Waaaaa!! Napapaiyak ako, confession. Omhy! Kaya to ni Jecko hindi siya mamatay!