CHAPTER FORTY FIVE

508 40 1
                                    


NOBODY'S POV

Rachel: frannnnnnkkkkk! (Napabangon)

Franly: (lumapit) mom!

Nilibot ni Rachel ang kanyang paningin nakita niya ang kanyang mga anak.

Josefina: anak, ayos ka lang ba?

Rachel: ano pong nangyari?

Franchel: nasa dalampasigan ka mom, tapos sabi nung nakakita sayo nawalan ka daw ng Malay.

Rachel: (napahawak sa ulo niya)

Franly: mommy huwag kang masyadong mag isip ng kung ano-ano. Makakasama sayo yan.

Josefina: tama ang anak mo, kailangan mo ng pahinga.

Rachel: (pilit Na ngumiti)

Franly: gusto mo bang magaya Kay dad? Iiwan mo din ba kami!?

Rachel: no! I'm sorry, siguro napagod lang ako kanina. (Pinipigilan ang luha)

Yumie: (yumakap sa Ina) mommy don't leave us. . .

Rachel: (naluha) no sweetheart. ..  Hindi aalis si mommy.

Nakiyakap narin ang tatlo at umiiyak sila.

Franchel: (bumitaw sa yakap) let's just be happy, remember nagkasakit sa puso si dad because of sadness,.

Rachel: mga anak may sasabihin ako. (Tumingin Kay Josefina)

Josefina: (tumango) lalabas muna ako.

Nagkaroon ng katahimikan sa kwartong iyon.

Franchel: ano po iyon?

Rachel: isang taon narin ang lumipas, and your dad didn't come back, gusto ko sana Na (tumulo ang luha) we will let him go.

Tila tumigil ang lahat. . . Tuloy sa pagbagsak ang mga luha nina Franly at Franchel...

Franly: (tumayo) mom sinusukuan mo Na si dad?

Rachel: no Hindi sa ganoon. . . The doctor advice Na gawin ko Na, para sa inyo.. . .

Franchel: (umiiyak) mom naman eh, babalik si dad.

Rachel: ayoko rin gawin toh, pero . . .

Franly: pero sabi ng doctor? Mom I am a doctor also, pero sa lahat ng patients ko I didn't advice that one, dahil alam ko yung sakit. . .

Rachel: at patuloy tayong masasaktan kung nakikita natin Na nahihirapan siya.

Franchel: mom give us time.

Rachel: anak .   . Binigyan tayo ng 3 months, then after that pina extend natin another 5 months. . . Tapos Hindi tayo nakuntento at Ito nga pina abot natin ng isang taon. At habang tumatagal mas nahihirapan tayong pakawalan ang daddy niyo.

Franchel: dahil umaasa kami  mom, isang taon nga nahintay natin. . . Please hintayin natin si dad.. .

Rachel: (napayuko)

Cobby: mommy gigising pa naman si dad diba? (Lumapit Kay Rachel)

Rachel: (umiling)

Yumie: that's not true. .  (Tumakbo palabas)

Rachel: yumie anak!

Sinundan nina cobby, franly at franchel si yumie.

Josefina: (pumasok sa kwarto) anak are you okay?

Rachel: (yumakap Kay Josefina) ma! Hindi ko Na kaya!

Josefina: kaya mo, kaya niyo . . . Huwag niyong ikulong ang mga sarili niyo sa bagay Na alam niyong sisira sa buhay niyo. . .

We Found Our Home (CharDawn) *Completed*Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon