Hi Guys!👋
I dedicate this Chapter to my super active reader and one of my Dyosang sistah deirdrelouise_😍
Thanks sa support love lots sis😘
__________
FRANK'S POV
Minsan sa katagalan ng isang kwento Hindi mo alam kung paano mo tatapusin ang lahat. Nakasalalay sa mga Bida kung paano ang magiging ending ngunit paano nga kaya?
Franly: ano po ang sagot niyo?
Rachel: (huminga ng malalim) mga anak. . .
Franly: mom Yes or No lang po.
Rachel: dapat niyong tanggapin ang katotohanan.
Franchel: (naluluha) dad (tumingin Kay Frank) Yes or No?
Frank: (yumuko) Yes!
Rachel: (nagulat sa sagot ni Frank)
Frank: mahal ko ang mommy niyo, at kahit kailan Hindi yun nawala (tumingin Kay Rachel) mahal ko parin siya hanggang ngayon.
Rachel: (naluluha)
Franly: (tumingin Kay Rachel) mom do you accept dad?
Rachel: (tumulo ang luha) amm. . . (Tumayo) excuse me!
Franchel: (tumayo din) mom ! Isang sagot lang. Yun lang, pagod Na kaming umasa Na mabubuo tayo, kaya please linawin niyo Na!
Nang makita ko ang mga luha sa mga mata nila na maging ang dalawa naming bunso ay umiiyak Na., Para akong dinudurog.
Frank: tama Na! (Lumapit sa mga bata) huwag Na kayong umiyak.
Cobby: (yumakap Kay Rachel) mommy please , daddy still loves you, can you love him back?
Rachel: (pinantayan si Cobby) I'm sorry (tumingin Kay Yumie at kina franchel at franly) kung sarili ko lang ang inisip ko, Na Hindi ko inisip Kung ano ang mararamdaman niyo.
Yumie: (lumapit at niyakap ang Ina)
Rachel: lagi Kong iniisip Na baka saktan nanaman ako ng daddy niyo (humikbi) pero sa Simula pa lang alam ko kayo Na ang nagdurusa sa desisyon Na ginagawa ko.
Franly: (lumapit Kay Rachel) mommy (umiiyak Na yumakap)
Ganoon din ang ginawa ni Franchel nakaupo sila sa lapag at magkakayakap habang umiiyak.
Nakatingin lang ako sa kanila.
Rachel: (tumingin kay Frank) Gomz I'm sorry !
Frank: (ngumiti) ako dapat ang humingi ng tawad sa inyo, dahil sa akin puro sakit ang naranasan mo Rachel Na kahit sa Simula pa lang ng kwento natin minahal mo lang ako ng sobra.
Rachel: (tumayo) pero kung sana pinatawad kita Na kahit paulit ulit yung sakit, edi sana Hindi tayo inabot ng ganito katagal. (Niyakap si Frank) babe I'm sorry.
Nagulat ako at maging ang mga anak namin ay napatayo sa narinig nila, Ito Na kaya? Yung pagkakataon na sasabihin Na namin Na kami Na ni Rachel? Ito Na ba yung tamang oras para sa muli Kong pagbabalik dito sa tunay Kong tahanan?.
Humarap sa akin si Rachel lumuluha ang mga mata, tila sa puntong iyon biglang tumigil ang pagtibok ng puso ko, parang pakiramdam ko ano mang oras babagsak ako, nakatitig lang ako Kay Rachel . . . Kinakabisa ko kung paano hinulma ang mala anghel niyang mukha.
Gusto Kong sa pagkakataong Ito masabi ko man lang kahit sa huling pagkakataon Na . . .
Frank: Mahal kita!
_______________
RACHEL'S POV
BINABASA MO ANG
We Found Our Home (CharDawn) *Completed*
De TodoTahanan na Paulit-ulit na sinubok ng tadhana. Naging masaya pero binawi rin agad. Nabuo ng panandalian ngunit na wasak sa isang iglap. Handa nga bang sumugal ang bawat Isa? Handa ba silang magpatawad o kakainin sila ng galit? Handa bang bumagsak n...
