NOBODY'S POV
Maliwanag ang buong sinehan Nasa loob na sina Frank kasama ang kambal nilang panganay.
Sa di inaasahang pagkakataon naroon din si Rachel kasama sina Cobby at Yumie.
Franly: mom?
Rachel: (nagulat) oh hi!
Yumie: mommy dito na lang po tayo!
Rachel: Naku anak may sarili tayong upuan.
Yumie: (nag pout.)
Babae: ay ang cute naman ng bata na yan, misis OK lang sa akin na dito na kayo sa upuan ko!
Rachel: (Umiling) ay Naku Hindi na po! Kayo Naka upo Jan eh!
Babae: no I insists sige na. . . pamilya kayo dapat Hindi kayo nag hihiwalay.
Rachel: (ngumiti) salamat po!
Napabuntong hininga na lamang si Rachel sa eksena sa loob ng sinehan. At mas nagulat siya ng pina upo sya ni Franly sa tabi ni Frank.
*Franly/Yumie/Rachel/Frank/Cobby/Franchel*
Pinatay ang ilaw at napuno iyon ng tawanan. Tahimik lang sina Frank at Rachel habang ang mga anak nila ay tawa lang ng tawa.
*makalipas ang ilang minuto*
Rachel: (pabulong) Franly anak may jacket kaba?
Franly: mom ginagamit ko po,Kay Franchel po !
Rachel: (Tumingin sa gawi ni Franchel) anak Franchel pahiram naman ng jacket!
Ramdam ni frank ang hininga ni Rachel nakalimutan ata nito na magkatabi sila ni Frank.
Franchel: mom nilalamig sinapo ako! Kay Yumie po o kaya Kay Cobby na lang.
Frank: (natawa sa suhestiyon ng dalaga)
Rachel: (napatingin Kay Frank) as if naman kasya sa akin!
Frank: (mas natawa lalo)
Rachel: (lumapit sa tenga ni Frank at bumulong)at Ano naman ang nakakatawa?
Frank: (napalunok) wala! Bakit kasi Hindi ka nag jacket yan tuloy nilalamig ka!
Rachel: (bumulong Muli)Aba Malay ko , matagal na akong Hindi nagsisine!
Frank: (Tumingin Kay Rachel) Hindi kaba inaaya ni Henry?
Ilang pulgada na lang ang layo ng mga labi nila, ramdam at Amoy na nila ang hininga ng isa't Isa. Naramdaman ni Frank ang pag-ayos ng upo ni Rachel.
Rachel: (umupo ng maayos)inaaya naman.
Frank: then bakit Hindi ka sumasama?
Rachel: bakit naman ako sasama?
Frank: Hindi ko alam. . . bakit nga ba?
Rachel: (huminga ng malalim)
Frank: (Tumingin Kay Rachel) nilalamig ka pa ba?
Rachel: Oo pero OK na ako!
Agad na hinubad ni Frank ang suot niyang jacket at ipinatong sa balikat ni Rachel.
Frank: isuot mo na, Mukhang walang balak magpahiram yung mga anak natin.
Rachel: Hindi ko talaga Ito tatanggihan huh! Salamat!
Frank: Hindi mo naman talaga tinatanggihan lahat, ako lang talaga and thanks for accepting my offer.
Rachel: (napatingin Kay Frank)
Frank: (hinawakan sa magkabilang pisngi si Rachel)
Ilang minutong titigan iyon Kahit madilim ang paligid. Naramdaman ni Frank ang mainit na tubig na sumagi sa palad niya.
BINABASA MO ANG
We Found Our Home (CharDawn) *Completed*
AcakTahanan na Paulit-ulit na sinubok ng tadhana. Naging masaya pero binawi rin agad. Nabuo ng panandalian ngunit na wasak sa isang iglap. Handa nga bang sumugal ang bawat Isa? Handa ba silang magpatawad o kakainin sila ng galit? Handa bang bumagsak n...
