BENİMSİN

5 Bölüm-Onun Karısı

"Onun Karısı"

Çınarın ifadesizce ona baktığını gören Toprak bu kararını açıklama gereksimi duydu.Doğru ya, adam kim bilir ne düşünmüştü.. Gözlerini bir an kaldırıp Çınara bakarak "Şimdi kararını bu kadar erken değiştiren ne diyorsun içinden.." dedi tepkisini ölçmeye çalışarak.

İnkar etmedi Çınar.Sebebini gerçekten merak ediyordu. "Ne yalan söyleyeyim, merak etmiyor değilim.."

Bir süre sessiz kaldılar ikisi de.Sessiz.. Kıpırdamadan...Düşüncesiz..Ya da tam aksine fazla düşünceli..

"Bunu sana anlatmak gerçekten zor.." dedi Toprak çatallaşmış sesiyle az sonra..

Babası zengin adamlara resmen satıyordu onu.Yaşına başına bakmadan..Kızının geleceğini umursamadan..Daha 19 yaşındayken hemde..Ve genç kız bunu daha 2 gündür tanıdığı adama anlatmaya çalışıyordu..

Gözlerini kırpmıyordu Toprak yaşlar akmasın diye

.Konuşmuyordu..

Yutkunuyordu..

Boğazındaki soğuk yumru geçsin diye..

Konuşursa sesi cılız çıkacaktı ağlayacaktı biliyordu..Ve o artık ağlamak istemiyordu..

Artık daha fazla tutamadığı bir kaç damla yaş yanağına süzüldü kızın.

Çınar karşısındaki kızı üzgün görmek istemiyordu.Nedenini bilmiyordu, ama o ağlayınca sinirleniyordu.Onu ağlatanları maf etmek istiyordu.

Elini kızın yanağına götürüp göz yaşlarını sildi bir-bir.. Ardından anlayışlı bir sesle mırıldandı. "Anlatmak zorunda değilsin...Yeter ki ağlama Toprak.. Bir daha asla ağlama.. Mutluluktan bile olsa.. Ben yanında olduğum sürece de kimse ağlatamaz seni, üzemez bundan sonra.. Bunu da böyle bil tamam mı?!"

Adamın Yanağında gezinip göz yaşlarını silen eline mi yoksa ona bu kadar iyi davranmasına mı şaşırsın bilemedi genç kız.. Yüzünü hafif yana eğdi ve genç adam uyarıyı almış gibi geri çekti kızın yanağındaki ellerini..

Alışık değildi.. Yanağını bir yabancının okşamasına.. Onu bir yabancının teselli etmesine.. O yabancılarla konuşmazdı ki zaten?! En yakın arkadaşı hariç anlatmazdı ki kimseye derdini.. Ağlamazdı kimsenin omuzunda.. Yakında evleneceklerdi ama yabancıydı işte.. Kuvvetliydi..Güçlüydü dışardan bakılınca.. İçi ne kadar yanıyorsa, onun aksine gülümsüyordu.

Ona inat!

Hayata inat!

Kadere inat!

Ama şimdi bu kurallara uyamıyordu.. Bu adam tüm ezberlerini bozduruyordu ona.Onunla konuşuyor, dertleşiyordu.. Yanında rahatça ağlaya biliyordu.Garip bir şekilde ona güveniyordu.. Ve anlatmak istiyordu ona her şeyi.. Onunla konuşmak iyi geliyordu çünki..

"Ben dün bir şey öğrendim.. Ve bunu sana anlatmam gerek.Yoksa.. Yoksa seni kullanmış gibi hiss edeceğim ömrüm boyu.."

Çınar bir şey anlamamış gibi şaşkınca izliyordu karşısındaki kızı.Ne öğrenmiş ola bilirdi ki?! Hiç bir fikri yoktu.

"Sen bana karşı bu kadar iyiyken, ben o iyiliğin altında ezilmek istemiyorum.." dedi genç kız ağlamaklı sesiyle..

"Ne öğrenmiş ola bilirsin Toprak, aklıma hiç bir seçenek gelmiyor?" dedi Çınar merakına yenik düşerek..

"Eger seninle evlenmezsek, babam beni başkasıyla evlendirecek.. E..ekrem beyle"

Duyduklarıyla beyninden vurulmuşa döndü Çınar.Tiz sesi içerde yankılandı kendinden iradesiz. "Ne?!! Şu bildiğimiz Ekrem bey?! Hani 3cü evliliği olan 46 yaşındaki zengin adam?!"