BENİMSİN

2 Bölüm-Evcilik Oyunu

"Evcilik oyunu"

Duyduklarıyla kanının çekildiğini hiss ederken yeni düzene giren hıçkırıkları tekrar düzensizleşti.Gözyaşları sicim gibi akarken yanaklarına hıçkırıkla karışık tek bir kelime çıktı iki dudağının arasından.
"NE?!"

Deli Remzi tek bir hamlede kızının kolundan tutup çekiştirerek ayağa kaldırırken homurdanmaya başladı. "Kaç kere tekrar etmem gerek! Geri zekalı mısın? EVLENİYORSUN!"

Genç kız babasının çekiştirmeleriyle ayağa kalkarken babasının acımasızca söylediği sözler kafasına bir balyoz gibi indi.Ne yani evleniyormuydu? Daha 19 yaşındayken hemde? Hiç tanımadığı, bilmediği bir adamla?

Israrla çalan kapıyla Remzi ellerini sinirle kafasında birleştirip öfkeyle soludu! "Bana bak Toprak, hemen odana git, yüzünü gözünü temizle,üzerini değiştir sonra da hemen salona gel! Şeref sende topla şu kurabiyeleri!"

Toprak babasının acımasızca bakan gözleriyle kararından emin olduğunu anlayatirak arkasını dönüp odasına ilerledi ağır adımlarla.Eğer dediklerini yapmazsa ona neler yapacağını biliyordu..Çaresizce kabul etdi bu durumu.Kabul etti ama gözyaşlarını durduramadı.Hıçkırıklarını da..

"Ağlama!"

Babasının sert sesiyle bir hıçkırık daha koparken dudakları arasından düşünmeden edemedi.Ne kadar gaddar bir babaydı bu! Bu güne kadar yapdıkları yetmiyormuydu?! 'Ağlama' derken bile öfkeliydi sesi, hırslıydı.. Şevkat dolu olmasını dilerdi oysaki..Şevkat dolu bir iki sözcükle ona yaptığı her şey unuttura bilirdi..

Kafasını iki yana sallayıp aptal düşüncelerinden kurtularak hayal dünyasından kendi küçük dünyasına döndü.Kaderini kabellenerek odasının kapısını açıp içeri geçerken dış kapının açıldığını ve misafirlerin geldiğini anladı.

---
Bir kaç dakika sonra hazırlanmıştı Toprak.Üzerini de değiştirmişti. Pembenin şeker tonlarında üzerine tam oturan dizlerini kapatan bir elbise giymişti üzerine.Yakası ve bel kısmında küçük çiçek detayları vardı.Kolları uzundu. Saçlarını taradı ve ön kısmını yanlardan tokayla tutturdu.Perçemleri tokada durmayacak kısa olduğundan onları açık bıraktı ve kapıyı açıp çıktı odadan.

Salona bakmadan mutfağa girdi hemen.Annesi kahveleri hazırlamıştı.Toprağı görünce tepsiye yerleştirdiği kahvelerini bırakıp kızına baktı."Hah kuzum ben içerdeyim sen de kahveleri al gel"

Toprağın başını sallamasıyla Şeref içeri geçip oturdu.Ardından da Toprak girdi.Salonun ortasında annesi, babası arkası ona dönük iki adam ve bir kadın oturmuştu.Adım atmak istedi, ayakları titredi. Nefes almak istedi, boğuldu.. Konuşmak istedi, boğazındaki yumru sözcüklerini geri gönderdi.. Az sonra hayatını birleştireceği adamla tanışacaktı.Nasıl biriydi bilmiyordu.. Onu seviyormuydu? Yoksa o da kendisi gibi babasının kararının kurbanımıydı? İyi birisimiydi? Yoksa gaddar mı? Genç miydi, yaşlımıydı? Hakkında hiç bir şey bilmiyordu.. Bildiği tek şey zengin olduğuydu.Kendisi için babasına ne kadar ödemişti acaba?!

Orda öylece dikilmişken babasının cümlesiyle toparladı kendini. "Orda ne dikiliyorsun kızım, gelsene..!"

Sözü dalgaya vursa da babası, dediklerinin altındaki sert ifadeyi anlamıştı genç kız. Babasının sözüyle salondaki her kes ona dönerken gördüğü kişi karşısında kaskatı kesildi.. Necip ağa! Ne yani köyün ağası, en zengin, en gaddar insanının mı gelini olacaktı?! İyi de neden o?! Neden onu istemişlerdi ki?! Necip ağanın yanındaki adama kaydı Toprağın gözleri..Kendisi gibi yorgun, bıkkın bakıyordu hayatını birleştireceği adamın gözleri.Ürkek bakışlarını elindeki tepsiye çevirip salonun ortasına ilerledi genç kız.Kahveleri büyüklerden başlayıp ikram etmeye başladı.En son 'O'na uzattı tepsiyi.
O..
Adını bile bilmediği hayat arkadaşı olacak adam oluyordu bu kadroda.Adam kibar bir tutumla başını sallayıp kahveyi aldıktan sonra yerine geçti Toprak. Hayret ediyordu kendine.Erken kabullenmişti.. Babasının kararından kaçamazdı belki ama kabul etmeye de bilirdi.Bir yolunu bulur vaz geçirirdi karşı tarafı.Suratından belli olduğu kadarıyla gelicek 'kocası' da istemiyordu kendisiyle evlenmeyi.Belki karşılıklı anlaşa bilirlerdi..?