Shpirt Rebel (shqip )

Part 15 - Noa

Kjo eshte nje koma reale. E perjetuar nga dikush real dhe e pershtatur ketu .

Ndodhesha diku por nuk arrija ta percaktoja ku. Ndoshta ne nje enderr. Ndoshta ne parajse e ndoshta kushedi ne nje planet a ne tjeter jete. Nuk mund te them se cdo gje ishte nje mrekulli, ajo qe them mesiguri eshte se cdo gje ishte e bardhe . Nuk ishte as toke as qiell,por mas e papercaktuar, ndoshta ajer, ndoshta tym ndoshta re , por une nuk isha ne qiell sepse nuk kishte dicka blu. Gjithcka e bardhe , dhe nje port madheshtore e lare ne flori diku larg apo afer nuk e percaktoja dot, arrija ta dalloja qart se ajo port ishte gjysem e hapur dhe vetem kaq.Me vinte shume gjume doja te flija. Kete e mbaj mend , e mbaj mend dhe vogelushin. Ndoshta nje engjell nuk e di.
Pikerisht kur doja aq shume te flija ndjeva nje mas trupore mbi kuriz, nje goditje , dhe hapa syt, ishte nje djale i vogel.
Nuk e mbaj mend cili. E pyeta e cuditur "kush je ti" "ku jam ketu". Ai me ngjau me nje engjell, prandaj u binda se kisha vdekur .Skishte rendesi.
Por a e meritoja parajsen?
Mbaj mend vetem se ky femij me tha se duhet te kaloja porten dhe duhet te rrija zgjuar , por une kisha shume gjume. Me flihej gjume. Atehere filluan te me mbylleshin ngadal syt .
Perseri nje goditje nje shtys nje forc qe me terhiqte.
Kalo porten duhet ti mbash syt hapur perseriste djali engjell
Porta ishte e gdhendur aq bukur , nuk kisha pare kure ne jeten time nje port aq madheshtore. Mund te ishte teper afer ama mua me dukej larg, shume larg. Me vinte gjume. Djali engjell me terhiqte, mos fli perseriste ....
Noa mos fli, perpiqu te qendrosh zgjuar kalo porten....
-Perse ?- thash e pergjumur
-Perse nuk me le te fle?
Shpirtin e kishte pushtuar nje paqe e nje qetesi e pa pershkrueshme .
Pa mendime , pa kohe, pa kujtes ishte ai dimension ...
Emri im qenka Noa.
Arrita porten . Fale djalit engjell qe me mbajti zgjuar sa here me perendonin syt. Kur arrita me tha :
- Po te le ketu. Duhet te vazhdosh vetem tani, qendro zgjuar mos harro Noa . Kaloje porten dhe mbylle sapo ta kalosh.
-Ku do te shkoj e pyeta e lodhur dhe e pergjumur ?
- Atje ku te presin dhe te duan-mu pergjigj djali engjell.
- Do te vish me mua ?
Zgjati doren dhe me dha dicka. Nuk e mbaj mend cfare. Madje shume gjera nuk i mbaj mend, as fytyren e djalit.
Me tha: -Jam me ty- dhe u zhduke.
Kur arrita vetem nje hap tek kufiri midis portes dhe hapsires ku ndodhesha hodha syt rrotull. Pas porte gjithcka eresir . Dhe pas kurizit tim nje vend qe me jepjte aq qetesi , ku mund t flija e qet.
Nuk po e kaloja . Ngrita koken lart dhe veshtrova lartesin e portes. Gdhendjet dhe harkimet e saj. Pastaj e kalova m nuk e di pse . Por e kalova. Doren e mbaja fort te shtrenguar per te mos humbur hajmalin e djalit engjell. E mbylla porten dhe kaq....
Thash lamtumire ....