Shpirt Rebel (shqip )

Part 8

Por ajo qetesi nuk vazhdoj gjate, derisa Jakob vendosi te flase. Ai pa e vene re, nxorri nga xhepi nje kuti te vogel te kuqe. E vendosi mbi tavolin dhe u kthye i gjithi me fytyr nga Arja, e cila po pinte nje gote vere dhe ishte perhumbur ne te sajen. Noa, e pavemendeshme, po merrej me telefonin, duke I kushtuar shume pak rendesi , tryezes...

Ashtu I kthyer I gjithi me fytyr nga Arja nisi fjalimin e tij, gjithe seriozitet, thua se para tij ndodhej nje auditor qe e degjonte.

-Arja, ti e di, une nuk para ja them per fjale- nisi te thoshte pa pike turpi-per ty asnje fjale nuk eshte mjaftushem per te shprehur dashurin qe ndjej ..

Pa mbaruar mir fjalen , nga poshte tryezes erdhi nje tronditje e fuqishme, dhe shishja e veres u derdh, mbi kemishen e tij. Une ktheva koken nga Noa e cila, kishte lene telefonin menjane dhe ishte duke qeshur .

-Kerkoj ndjese!- u shfajesua menjehere duke mos ndaluar se qeshuri, dhe  kollitej njekohesisht.

Te dy ata brofen ne kembe, dhe Jakob, dukej qarte, qe u be bish .Noa dhe une vazhdonim te qendronim ulur.

-Femer e cuditeshme. - u shpreh padashur nga nervat,por  harroj se po fliste me ze.

Arja zgurdulloj syt, une po ashtu ndersa Noa , Noa vazhdonte te qeshte akoma me shume pas reagimit te tij.
Me dashje, mbase provokim i saj, Jakob arriti pikerisht aty, ku Noa e coj me "doren e saj"! Pastaj, u kthye gjithe seriozitet nga ai.

- Me fal si me quajtet ?- ju drejtua Jakobit.

Jakobi po e shihte gjithe inat.
-Kerkoj ndjese, Noa, keshtu!? - perseriti fjalet e saj.

-Ashtu,ashtu. -dhe perseri Noan e kapi e qeshura.

Jakobit, nje fytyre i vite, shume te tjera i iknin .

- epo, jam e mendimit, se ajo njolla nuk prish pune, ndonjehere ne i kushtojme shume rendesi ketyre vogelsirave, por ka dhe njolla te padukshme, qe njeriu I mban cdo dite . - tha Noa duke bere me gisht nga njolla ne kemishen e tij, dhe ne doren tjeter rrotullonte goten e veres.

-nuk e di, po kam pershtypjen se kete njolle, e kam pasur qe viete me perpara kur kam pire te njejten vere . Nuk besoj ne rastesi. - si tha keto fjal, Jakob nuk priti prgj, por kesaj rradhe ju drejtua Arjes- une po shkoj te nderohem,kthehem shpejt. - dhe u largua.

-po, pra! - tha Noa nen ze dhe perqeshi duke perseritur fjalet e tij- idiot tha pas pak dhe doli dhe ajo pas tij.

Ngela vetem me Arjen. E cila nuk po kuptonte asgje.

Une dhe Arja thuajse nuk kishim folur fare.
***

Ta tregoj une njollen ty i pacip. - turfullonte Noa nga nervat duke ngjitur shkallet - sikur te mos me duhet te shtiresha dhe te sillesha keshtu, te sistemoja une...

Padashur, Noa u perplas me nje nga sherbyeset.

- hapi, syte- I bertit dhe e shtyhu fort, pa e menduar dy here.
- me falni, zonjush-ju kthye vajza, e cila aspak ne faj, u skuq nga turpi.
-ku eshte ai? -Noa
-Z.Jakob!? - e pyeti vajza.
-Jo,fantazma e tij. - ju kthye Noa ne nerva e siper. - he c'me sheh ashtu, e habitur, pergjigju!!
-Z.Jakob... Ne dhomen tuaj zonjush.
Si tha keto fjal , Noa e pa cuditeshem!
- Ma perserit prap, se nuk te kuptova. - dhe po e shihte ne ate menyre, qe vajza u detyrua beri disa hapa mbrapa.😅
-Eshte ne dhomen tuaj zonjush, me tha te mos e beja fjale me njeri, por t'ju lajmeroja juve.
-Mire, largohu.

Pasi u largua sherbyesia, Noa ndenji pak aty, nuk levizi nga shkallet e pavendosur, per tu kthyher mbrapa apo te plotesonte deshiren e Jakobit.

E merrte me mend, Jakobi I kishte letrat ne dore. Por nuk kishte "frik" prej tij keshtu, beri ate qe bente gjithmone, ju dilte te vertetave dhe genjeshtrave perballe. Erdhi koha !

Ngjiti shkallet qe kishin mbetur e qete, dera e dhomes ishte hapur .

U fut brenda, por nuk ishte askush...

Telefoni i saj, ra, nje sms. E nxorri per te pare kush ishte, nje numer i panjohur shkruante : Nuk me ke harruar, ti je thjeshte nje vajze...

"I can give you the privilege to think that you know me,  but I can't give you privilege to know me😉  you are just a boy.." |H.B|