Broken

Chapter 27: The Truth

Chapter 27: The Truth

Christian's POV

"Pwede ba tayo mag-usap..." Napatingin naman sa akin si Madisson. Gusto ko na matapos ang lahat, matapos ang makasariling ginawa ko. I know that Madisson deserve the best. Kahit masakit.

Napatingin naman ito kay Brayden, signaling him, Brayden nodded his head.

Lamayo kami. Bago ito huminto at tumingin sa akin.

"Anong pag-uusapan natin? Gusto ko na bumalik..." Parang binasag ang puso ko sa sinabi niya.

"Gano'n ba kalala ang galit mo sa akin para maging ganito ka?"

Tinignan naman ako nito na parang may nakakamangha sa sinabi ko. She sarcastically laughed.

"Sa tingin mo, hindi ako magagalit ng ganito sa'yo Ian! Kung hindi mo ako binaboy at winalang-hiya! Pinagkatiwalaan kita dahil akala ko kaibigan ka! Na gusto mo na maging okay kami ni Austin tapos may balak ka palang masama sa akin! Ginahasa mo na nga ako at lahat pinatay mo pa ang anak ko!"

Napayuko ako at naramdaman ang pagpatak ng luha ko. Masakit. Sobrang nakakaputang inang sakit!

Wala naman akong hinangad kundi maging akin siya, na mahalin niya ako pabalik. Pero hindi. Hindi siya sa akin. Hinding-hindi siya magiging akin. Dahil sa una pa lang si Brayden na ang mahal niya at mamahalin hanggang sa nabubuhay siya.

"Tapos binuntis mo pa ako. At pinagmukha mo pa kong kontrabida sa magulang ko! Sa tingino hindi kita kamumuhian."

"Hindi ko anak si Maddox..." Napatingin naman ako rito. Nakita ko na natigilan ito.

"W-what?"

"Hindi ko anak si Maddox, anak niyo siya ni Brayden. Ang anak ko lang ay si Christopher..."

Huminga ako ng malalim.

"Pinlano ko ang lahat para mapaghiwalay ko kayo ni Brayden..."

Sinampal ako nito pinaghahampas, tinanggap ko lahat ng pananakit niya sa akin.

This is all my fault. Kaya bagay lang sa akin ito.

"Hayop ka! Napaka-walang hiya mo! Hinding hindi kita mapapatawad!"

Napapikit ako ng maramdaman ang sakit sa aking puso.

I deserve this. I deserve all of this.

"Pinagplanuhan namin ni Dominica ang lahat para paghiwalayin kayo ni Brayden, sinadya niya na mabuntis siya ni Brayden. Habang pinagplanuhan ko kung paano kita maangkin, pero hindi. Dahil sa buntis ka, hindi ko magagawa ang plano ko, kaya sinadya ko na makunan ka, para maging miserable kayo at mapaghiwalay namin kayo..."

"Putang ina mo!" Bigla na lang akong sinapak ni Brayden ngunit hindi ko ito ginantihan, tinanggap ko ang pananapak niya sa akin.

Tarantado ako. Gago. At tanga sa pag-ibig.

All I want is to love Madisson and she love me back, but I became selfish.

I killed the innocent child. And this is my karma for killing an Innocent child.

Ang anak ko ang nagbayad sa mga naging kasalan ko kaya deserve ko ang lahat ng ito.

"I loathe Madisson for cheating and killing my child! I blamed her for killing my child! So I killed my own child for the thought that child that she was carried is yours! I hurt her, for hurting me! But hearing that! Fuck!"

Inaawat siya ni Madisson ngunit hindi ito nagpatinag, pinagsusuntok niya ako.

Hurt me. Punch me. I deserve this hell. I deserve to punch.

"Don't kill Ian, Austin. He doesn't deserve to die to your hands! Iwanan na natin siya."

Nilagay ko ang palad ko sa mukha at humagulgol.

Nakaka tang ina ang sakit. Gusto ko tanggalin ang sakit dito sa puso ko. Makalimutan ang lahat. Hindi ko na kaya. Gusto ko na mawala, gusto ko na sumunod sa anak ko.

"Please I want You to take away the pain..."

"Christian..."

Napatingin ako rito. Nakita ko si Charlotte. I saw the pity to her eyes. Napaiyak ako at niyakap siya.

I'm crying on her shoulder like a baby.

"Don't cry, Christian. Tama na. Huwag mo na iyakan si Madisson. She doesn't deserve your tears. Stop this. Putulin mo na ang nararamdaman mo kay Madisson, stop loving her. Use me, para maka move on ka."

Umiling ako. "No. I don't want to use you to move on. Dahil alam kong si Madisson na ang iibigin ko hanggang sa mamatay ako. Si Madisson lang ang mamahalin ko."

"Wake up Christian! Hindi ka niya mahal! Iba ang mahal niya! Ako na lang! Ako na lang ang mahalin mo! Mahal na mahal kita! Nandito lang naman ako bakit si Madisson pa ang minahal mo? Nandito ako. Ako na lang ang mahalin mo, hindi kita sasaktan katulad ng ginawa ni Madisson."

Napailing ako. Isa lang itong kalokohan. This is her prank.

"Don't joking, Charlotte. You don't love me, right?"

Tinulak niya ako at nakita ko kung paano niya punasan ang mga luha niya.

"Bakit siya pa? Bakit si Madisson pa ang mahal mo? Sinaktan ka na't lahat siya pa rin ang mahal mo."

Nginitian ko ito. Isang ngiting puno ng pait.

"Hindi ko alam. Kahit yata saktan at patayin niya ako sa sakit, siya at siya pa rin ang mamahalin ko."

Pagkatapos kong sabihin ang katagang 'yon saka ako umalis.

Charlotte's POV

Para akong natuod sa aking kinatatayuan. Habang ang aking puso ay durog na durog sa sinabi ni Christian.