MR.FASTERTHANABULLET (published under PHR5511-book content only chap 1 to 9 )

CHAPTER EIGHT

STRANGER and ME

NAGISING si Geneva sa pakiramdam na nag-iisa na lang  sa kama. Wala sa tabi niya si Robin. Napabalikwas siya at kinakabahang hinanap ng mga mata sa paligid ang lalaki. Subalit wala ito. Tinakbo niya ang banyo at binuksan iyon. Subalit wala  roon si Robin bagaman may indikasyon na nanggaling doon ang lalaki. Maybe he took a quick shower at nagpalit ng damit. Langhap pa niya  ang amoy ng ginamit nitong body wash at shampoo. Nasa hamper na rin ang hinubad nitong damit.

"Robin..." Hindi man niya gusto ngunit nagpa-panic siya. Hindi niya alam kung saan ito maaaring magpunta. Nahagip ng tingin niya ang wall clock. Seven ten ng umaga.

"Oh, God!" Dali-dali nang naghilamos si Geneva at  nagpalit ng damit. Jogging pants at T-shirts ang suot niya,  saka hinagilap ang kanyang cell phone bagaman hindi niya alam kung sino ba ang dapat  unahing tawagan. Nasa ibabaw ng chest drawer ang dalawang cell phones ni Robin.

Nanginginig  ang kamay na kinuha niya  ang kanyang bag para  hanapin si Robin. Ngunit bago pa man niya nahawakan ang door knob ay bumukas na iyon at bumungad ang pawisang lalaki.

Mabilis niyang niyakap nang  mahigpit si Robin. Nangilid ang kanyang mga luha  sa halo-halong emosyon sa kanyang dibdib.

"Sandali, naiinitan ako," wika nitong marahang tinanggal ang mga braso niya at walang ano mang dumeretso sa kusina.

Parang kinurot ang puso ni Geneva  sa inakto ni Robin.

Naglabas ito ng tubig sa refrigerator at halatang uhaw na uhaw dahil nakatatlong baso ng tubig.

"Saan ka galing?" malumanay niyang tanong.

"Sa labas," matipid nitong sagot

"Oo, alam ko galing ka sa labas," aniyang nanulas na lang sa  kanyang bibig  na gusto pa sanang  dugtungan ng "alangan naman galing ka sa loob" . Kinalma  niya ang sarili. "Ano'ng ginawa mo sa labas?"

"Naglakad-lakad lang."

"Hindi mo ako ginising," himig nagtatampong sabi  niya.

"Kailangan ba?" sagot ni Robin sa malamig na tono.

Hindi siya nakakibo. Lihim siyang nasaktan sa sinabi nito. Gayunman ay  pilit niyang kinalma ang sarili. Inisip na lang niya at kinonsola ang sariling may sakit ang mahal niya kaya may kasungitan. Mood swings.

Kumuha ng malinis na T-shirt at tuwalya si Geneva. "Basang-basa ka ng pawis. Magpalit ka na muna."

"Salamat," ani Robin, may kalakip na matipid na ngiti sa mga labi.  Wala ang killer smile nito. Iyong ngiting   mababanaag ang kapilyuhan, ng kalokohan.

"Salamat, wifey, " Iyon ang iasam-asam niyang marinig mula rito.

Huwag kang magpaapekto. Kailangan mong unawain siya, Geneva!

Inabala na ni Geneva ang sarili sa kusina para  maghanda ng almusal. Dahil hindi nagalaw ang kanin kagabi ay iyon  ang kanyang  isinangag na teternuhan niya ng tocino. Ipinagtimpla niya si Robin  ng kape. Mayroon itong mamahaling stainless coffee maker. Alam na niyang i-operate iyon. Palibhasa,   pareho silang mahilig sa cappuccino. Kaya nga alam na alam nito noon kung saan siya malimit magbabad pagkatapos ng trabaho  sa bangko. Saan pa kung hindi sa  Sweet for my Sweet shop ni Ciarra na hindi padadaig ang sarap ng lasa ng kape  sa Starbucks. Doon ay bigla na lang itong sumusulpot. Naalala pa niya ang mga sinabi nito noon sa kanya.

"Kina-career mo talaga ang pagiging stalker," naalala niyang sabi niya kay Robin.

"Assuming ang ale. Sabi ng pampanget lang ang stalker. Admirer naman."