Married to the King of all Vampires(Season 2)

Chapter 4

Chapter 4

I am staring at the boy with the golden eyes. Everyone was by his side. He is happy. It was genuine.
Bawat bumabati sa kanya ay nagdudulot ng ngiti sa labi niya.
How lucky. That's what I'm thinking.
It's his 9th birthday afterall. Kaya dapat lang na masaya siya sa kaarawan niya.
He is the heir to the throne and everyone wants to be favored by him. Ang mga lumalapit na bisita para bumati sa kanya ay 'yun lang naman ang gusto.
Does he know that?
Siguro ay hindi. He doesn't sense what I sense. Mukhang masaya pa siya sa atensyon na binibigay sa kanya.

" Ibibigay mo ba 'yan sa kanya?"
Friday appeared. Nawala ang atensyon ko sa batang tagapagmana.
Napatingin ako sa hawak kong maliit na kahon. It was a gift for the heir. Though, it was my mother who prepared it. Wala kasi talaga akong maisip na mairegalo sa batang hari kaya si ina ang kumuha ng regalo.

" Marami na siyang natatanggap na regalo. Tingin mo pagtutuunan pa niya ng pansin ang regalo ko? Maliit lang 'to kumpara sa iba."sabi ko.

" Pero kailangan mo pa rin 'yang ibigay. Ano ba ang regalo mo?"
Nagulat ako nung hablutin niya iyon sa kamay ko.

" Hoy! Akin na!"hinablot ko iyon pabalik bago pa niya buksan. " Hindi naman 'to ganun ka- espesyal."

" Hmm. Mukhang hindi nga iyan mabibigyan ng pansin ni Valentine. Alam mo ba kung ano ang iniregalo ko sa kanya?"

" Ano?"

" Isang espesyal na salamin. Binili ko sa isang salamangkero. Pero, hindi pa niya alam kasi hindi pa niya binubuksan ang regalo ko. Basta maganda daw 'yun."

Napatungo ako. " Mukhang maganda nga 'yun dahil galing pa sa isang salamangkero."

" Ano ba kasi ang regalo mo? Baka pwede nating gawan ng paraan. Pwede na'ting ipalit sa regalo ng iba. Oh di ba? Maganda 'yung naisip ko?"

Umiling ako. " Basta. Ibibigay ko na lang sa kanya ito mamaya kapag humupa na ang mga bisita."

" Matagal pa bago humupa ang mga bisita kaya buti pa, ibigay mo na 'yan."

Napatingin ako sa batang hari. Nakatayo lang siya doon sa tabi ng ina niya habang patuloy pa rin ang paglapit ng ibang bisita.

" Iaabot ko ito sa kanya mamaya."sabi ko na lang.

Maya-maya ay nakita ako ni ina.
" Samson, anak. Halika. Hindi mo pa naibibigay ang regalo mo."
Kinabahan ako bigla nung dalhin ako ni ina papunta sa kinaroroonan ng batang hari at ng kanyang ina.

" Hope!"masayang bati ni ina sa ina ng batang hari 'nung makalapit kami.

" Reyna Hazel.."

" Reyna Hope.."

Nagtawanan sila pagkatapos. Hindi ko sila maintindihan. Napatingin ako sa batang hari nung mapansin ang titig niya. Mukhang sinusuri nito ang suot ko at ako mismo.

Ngingiti sana ako kaso bigla na itong nag-iba ng tingin kaya nabitin sa ere ang papaangat kong ngiti.

Suplado.

" Sige na, Samson. Ibigay mo na ang regalo mo."sabi ni ina maya-maya.

Wala akong ngiti na inabot sa batang hari ang maliit na regalo. Tinanggap niya naman iyon ng walang reaksyon.
Bakit ganito siya sa'kin?
Bakit sa iba ngumingiti naman siya. Tsk.
Ni hindi ko siya mabasa.

" Maligayang kaarawan, kamahalan."yumuko ako bilang paggalang.
Tinapatan ko ang malamig niyang pakikitungo.
Ha! Akala niya. Kung ayaw niya sa'kin edi ayaw ko din sa kanya.

Baka naisip niyang mas gwapo akong tignan sa kanya.

" Ang cute mo talaga, Samson."ramdam ko ang pisil ni Reyna Hope sa pisngi ko. " Maganda ka pag lumaki panigurado."

" Hindi priority ni Samson ang pagpapaganda."sabi ni ina. " Her father will teach her how to use a sword next week. And Samson is very excited for that."
May mga sinabi pa si ina kay Reyna Hope pero natuon nanaman ang tingin ko sa batang hari. He was again looking at me weirdly.

" Mag-aaral ka ng paggamit ng espada? Are you a knight?"
Medyo nagulat ako nung magsalita siya.

" Bakit? Sa tingin mo hindi ko kaya kasi babae ako?"

Ngumiwi ang labi niya sandali. What does that mean? It was insulting, ok?

" Mag-aaral din akong gumamit ng espada."sabi niya saka binalingan ang regalo ko.

Teka..ano daw ang sabi niya?

Nung makita na bubuksan niya ang regalo kinabahan ako.
" 'Wag mo munang bubuksan!"
Napaangat naman ang tingin niya sa'kin.
" Bakit?"

" Buksan mo kapag wala na ako."

Tumigil naman siya sa binabalak niya.
" Matagal pa 'yun."

" Mamaya aalis na kami. Kaya buksan mo na lang mamaya."sabi ko.

Tumango siya ng maingat. " Aalis na kayo agad?"tanong nito.

" Nagpunta lang naman kami dito para sa kaarawan mo, kamahalan."

Hindi siya nagsalita. Parang naging malalim na ang iniisip nito.

Pagkatapos ng gabi ng selebrasyon, umuwi na kami ni ina pabalik sa Britain. Ni hindi ko nalaman kung ano ang naging reaksyon ng batang hari sa regalo.

**
Hindi ko alam kung bakit napaniginipan ko ang sandaling iyon. Nagising ako kinabukasan sa katok sa pinto.

Friday picked me up. Handa na rin ang gamit ko para sa paglipat.

" I'm gonna ride my bike. Susunod na lang ako."sabi ko sa kanya nung mailagay na niya ang mga gamit ko sa kotse niya.

" Nope. You're riding with me. Iwan mo na muna 'yan dito".

Hindi na ako nagreklamo at tumango na lang.
Tres can get it back for me.

" Let's go." he smiled.

But something flashed in his eyes when his smile dropped. Bago ko pa iyon matukoy tumalikod na siya sa akin at sumakay sa kotse.

**
" Damn you, Friday!"

Damnit! He brought me to the palace!
I knew it! Kaya pala pamilyar ang daan na tinatahak namin.

Nasa tapat na mismo kami ng malaking palasyo!

Mabilis sana akong aalis 'nung hawakan ako ni Friday sa braso para pigilan.

" Let me go! You betrayed me!"

Agad kong inalis ang pagkakahawak niya sa'kin. I'm so furious that I want to punch him square on the face.

" I'm so stupid! I knew you like to play. Why did I even trusted you?"

Friday must have tricked me using his power of persuasion. Why didn't I felt that?!
He's a royalty after all. Hindi siya basta-basta.

" I have no choice, Samson."napatigil ako at napalingon sa kanya.

Nanindig ang balahibo ko bigla.

May nararamdaman akong nakatingin sa'kin.
Nung iangat ko ang tingin ko, at makita siya. Dinamba ng kaba ang puso ko.

He was looking at me from a window..

Someone powerful..
My vampire senses became alert.

His face is very familiar..

Hindi ako pinaglalaruan ng mata ko. It is "him".

Pero may iba sa kanya..

His eyes are not golden..

***
PLEASE KEEP SUPPORTING ME!
Hehehe.