"Hayatın yanlış tarafında yer alacağınıza,hayatın yalnız tarafında yer alın."
Kitap hakkında:
İntikam istenir fakat bu ateşte yanan birileri intikam isteyenler değil,intikam içinde yananlardır ve buna da "İntikam ateşi"derler.
Umut etmeyi yıllar önc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15:06 artık uyanma vakti...
Günlerden bir Çarşamba öğleni. Yer yatağı denilmeyecek kadar tozlu, eski bir carşafın üzerinde, bir o kadar da tozlu bedenim ve zihnimdekiler. Geceden kalma kıyafetlerim ve dudaklarımda kurumuş alkol tadı. güneş yüzüme yüzüme gülüyor. Elimle güneşi gözüme gelmemesi için kapatarak ayıldım Telefonumdan gelen bildirim sesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"1 adet mesaj"
-Günaydın
şaşırdım mı? Ah!.. tabii ki de hayır, bu günaydın mesajları bana pek de sempatik gelmese de "olsun yine de düşünmüş" diye düşünebilen bir insanım. "Günaydın".. Mesaj kız arkadaşım Buse den gelmişti, Onunla bir haftasonu sabahı gitar öğrenmek için gittiğim kursta tanışmıştık.
Kursta bir şarkı çalınması gerekiyordu ve o an ilâhi bir güç geldi sanırım Thor çekici ile kafama vurmuş olsa gerek ki anlık bir libido yükselmesi ile Aldım gitarımı
"Ben çalarım"
Diye başlarken şarkıya, gitarımdan çaldığım ''MFÖ Ah Bu Ben'' adlı şarkının ritimini tutarken zifiri bir sessizlik oluştu, ortada bir ritim varken şarkının ortalarında 2.bir gitar sesi daha oluştu, bu ses arpej sesi...
Aman Allahım ! . Hiç başaramadığım bir konu, arpej... Arpejin şarkıdaki etkisini çok iyi bilirim, şarkıya tonu veren konudur.
Şarkıya girdim, iyi giderken tam ortalarında gelen ses ile birlikte şarkı tavan yaptı, şarkı Nirvana! Şarkıyı bitirir bitirmez kafamı sesin geldiği yöne çevirdim, gözlerinin içinde kaybolduğum o kız ve ardından gelen ses: Afferim Hakan ve Buse!...
Olabilir miydi... Ya da böyle olabilir miydi ? Gerçekten mi? Hadi bee!
Buseymiş adı, gözlerinde kaybolurken duydum. Buse... O ağaç dalı kahve rengi gözleri, buğday teni, kum rengi hırkası, siyah T-shirt'ü, siyah kotu, kum rengi ayakkabıları... Düz, bitimine doğru hafif sertlik belirtecek kıvrıkta kaşları, umutlu ve çocuksu bakışları, küçük ve hokka burnu, bir o kadarda dudakları! Etkisinde kaldım...
10-15 saniye gözlerinde kaybolurken ardımdan Zeliha hocadan tekrar bir ses:
"Buse ve Hakan haftaya Mazhar ALANSON- Ah Bu Ben'i söyleyeceksiniz. İyi hazırlanın."
Derken bir anda döndüm arkamı, zeliha hocanın gözlüklerinin ardındaki mavi gözlerine attığım o şaşkın bakış...
Zeliha hoca:"İtiraz istemem"
Buse: "İtiraz eden mi var?"
Bu, bu...Buse'nin sesi, ne kadar da naif...
"Ha-...Hayır, yok!"
Buse: "Olmamalı zaten,yüzüne bakılırsa..."
Vurdu ve gol oldu sağolsun.
"Benim mi? Senin mi ?"
Buse: "Bilemeyeceğim artık"
Hafifçe bir gülüşü var...
Zeliha hoca: "Anlaştığımıza göre Hakan sen arpej atacaksın Buse söyleyecek. Anlaşıldı mı ?."
Normalde, yani normal şartlarda, o anda bırakırdım kursu çünkü arpej en ters köşem. Siyah ve beyaz ne ise benim ile arpej o!.
Buse: "Anlaşıldı hocam"
Yine o cevap verdi, sanki ben çekiniyormuşum gibi... Evet kız hakkında çok yorum yapmış olabilirim kendi içimde fakat yine de hoşuma gidiyor.
