I.BÖLÜM HAYAT DEFTERİ

129 102 21
                                    

İşe başlayalı tam 1,hafta ve 3'gün olmuştu.
Bir hafta boyunca benzin kokusuna tekrar tekrar alışmaya çalışmakla geçti vaktim.

Fatih abi (Beni işe alan kişi)
Mola saatlerinde (Ferdi TAYFUR) dinleyip sigarasını ciğerlerinin ulaşılmayacak yerlerine kadar çekerken,bana tuvalet temizletip,bir saat boyunca istasyonun arka tarafında ufka açık mısır tarlasını eski ve geniş sandalyesinde izlerdi.
Çamaşır suyunun ve kirece karşı temizlik ürünlerinin arasında bunalıp tuvaletin bulunduğu yerin camından Fatih abiyi seyrederdim.
Tarlaya doğru bakardım fakat ilgi çekebilecek bir traktör dahi olmazdı,bazen şarkı söylerdi,bazen'de sadece 2'sigara içip işinin başına dönerdi.
Fatih abi çok gizemli biri.
Sanki tüm tasasını bakışlarına sığdırmış, sanki insanlara duygularını göstermekten çekiniyormuş gibi duruyor.
Yine Beni ilgilendirmeyen konulara kafa yormaya başladım. Kendi dertlerim yetmiyormuş gibi...

Alarm çalıyordu: Saat 06:38.
Sürekli aynı alarm sesi ile uyanmak bir insana monoton ve sıkıcı bir hayat yaşadığını her sabah hatırlatıyor.
Yer yatağından kalktım ve tozuu bitmeyen çarşafı kenara attım.
Yüzümü yıkamak için su kaçıran lavaboya yaklaştım, Su buz gibiydi ama uykumu açmak için yetersiz geldi.
Kahve sevmezdim ama camdan eski binaların duvarlarını boş boş bakıp kahve yudumlama merasimimi çok havalı bulduğum için her sabah kahve içip camdan bakardım.
Işyerinin bana verdiği o koyu yeşil renginde ki tişörtü giydim, Altına da siyah düz bir kot pantolon, siyah ayakkabı.
Fatih abi yırtık kotlara kızardı, Bu yüzden 5 pantolonumun 3'ünü giyemiyordum

Saat 07:32...
Kapıyı açtım ve komşuların kavga sesleri eşliğinde merdivenlerden indim, sanki bağırışmak için beni bekliyorlar...
Hh..Hay aksi!
Telefonumu unutmuşum.

Hayatta bir kuralım vardır: asla ama asla müziksiz dışarı çıkmamak.
Merdivenleri çıktım telefonumu her zamanki Masanın üstünden alıp kapı eşliğinde Kulaklıklarımı takıp işin yoluna koyuldum.

-sting-shape of my life

Yolda insanların yüzüne Her zamanki gibi bakmıyordum Çünkü ben maskenin Ardını görebiliyordum, soğumuştum topluluktan,
Saçma yalan oyunlarından, sahte tebessüm lerden.
Depresif bir halde değildim,tamam az biraz olabilirim ama Bunun sorumlusu maskeli insanlar...
Fakat hala kedi görünce gülümseye biliyordum.

Telefonu bir mesaj geldi:

Buse:Konuşmamız lazım...acil!

Bir sevgilim olduğunu unutmuşum.
Bu senenin modası da Sevgili olsa gerek (HERKESTE VAR)
Tamam kız haklı kaç gündür ona yazdığım tek mesaj:

TAMAM.

Kelimesi.
Sinemaya gidecektik ama İşe başladığım için iptal etmiştik.
Telefonumu elime tekrar alıp:

Hâlâ uyumamışsın çocuk ? #Wattys2019 (BİTTİ)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin