In A Way Of Knowing The Truth: A Princess Life.

Ένα όνειρο.

You,me,forever.
-Σοφία Κ.❤️🥀
(Επάνω ο Ιβαν με την Οφελια😍❤️)
________________________________

Ήταν η πρώτη φορά που σηκώθηκα από το κρεβάτι με τέτοια ευδιαθεσία να με περιλούζει .Τα περιστέρια κελαηδούσαν,τα λουλούδια άνθισαν στον κήπο του παλατιού πιο όμορφα από ποτέ και φυσικά ο ήλιος έλαμπε πιο φωτεινά από ποτέ.Συνειδητοποιησα ότι πάντα έτσι ήταν η κατάσταση και ότι πάντα ήταν τόσο όμορφη η φύση απλά εγω τώρα την παρατηρούσα πιο λεπτομερειακα.Ημουν χαρούμενη και ήταν και όλη η φύση χαρούμενη.Ημουν λυπημένη ήταν και όλη η φύση λυπημένη.Ετσι πήγαινε.Και στην περίπτωσή μου συνέβαινε το πρωτο.Ξαφνικα,ο Ιβαν μπήκε φουριόζος μέσα στο δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα.

-«Τι καν..».Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου καθώς τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου.Εγω τον έπιασα από το λαιμό και αυτός τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου.

Ενα όνειρο.Ο τρόπος που με φιλούσε,ο τρόπος που με αγκάλιαζε,ο τρόπος που με κρατούσε. Τα πάντα!Ζουσα ένα όνειρο και δεν ήθελα να ξυπνήσω.

-«Μου ελειψες.»,μου είπε και με ξαναφιλησε.

-«Και εμενα πολύ.Αν και εχθες σε είδα τελευταία φορα.Δεν έχω και μέρες να σε δω.»,του είπα γελωντας.

-«Ναι, αλλά ξέρεις τι είναι εικοσιτέσσερις ώρες μακριά σου;Κόλαση!Αυτο είναι..!»,μου είπε και εγω συγκινημένη τον αγκάλιασα σφιχτά.

Εκείνη την αγκαλιά σου ,Ιβαν,δεν θα την ξεχάσω ποτέ.Μυριζα το άρωμα σου,την μυρωδιά σου.Εκεινη την ημέρα γενικως δεν θα την ξεχάσω ποτέ.Ηταν απλά ένα παραμύθι.Το δικό μας παραμύθι.

-«Σου έχω μια έκπληξη σήμερα.»,μου είπε και βγήκα απότομα από την αγκαλιά του με ένα περίεργο χαμόγελο να τον κοιτάζω.Αυτος με σήκωσε ψηλα και με έκανε σβούρες.

-«Ασε με κάτω,τρελέ!Τι έκπληξη;»,τον ρώτησα γελωντας και αυτός με άφησε κάτω.

-«Άμα σου έλεγα, δεν θα ήταν πια έκπληξη.»,μου είπε και γέλασε. «Και για να σε προλάβω πριν με ρωτήσεις,όχι δεν θα μας πιάσουν.Ο λεγαμενος είναι με τους γονεις σου σημερα.».Μου αρέσει όταν ζηλεύει.Και προφανως εννοεί τον Τζειντεν. «Εχω ετοιμάσει την άμαξα να πας βόλτα,συνοδευόμενος από εμενα φυσικά .Μονο που θα σε πάω εγω κάπου.»

-«Που κάπου;»,τον ρώτησα.

-«Αα,πολύ ανυπόμονη είσαι εσυ.»,μου είπε γελωντας και τσίμπησε την μύτη μου.