Öncelikle buraya kadar hiç bir bölümü atlamadan okuyan kenkalarımın ellerinden öperim.
Neyse bölümü yazmaya üşeniyorum Allah'ın izniyle üşengeçliğimi yenip yazacam
O değilde bayadır bölüm atmıyorum amk ne güzel yazarım yerim kendimi
Neyse boş yaptım hadi okuyun
Nerde kaldığımı unuttum amk önceki bölüme bakıp geliyorum
He taam geldim çok saçma yerde bitirmişim aslında orda bitirmemiştim wattpad bölümün yarısını yayınlamamış. Amınakoyim wattpad yazdıklarım boru değildi
Neyse okuyun
Amınakoyim yazdımda kitap telif yemesin kdömdmdö
Yemez dimi
Bişe desenize lan
Beni ciddiye alıp bişe yazanlara teşekkür ediyorum seviyorum sizi
Beni ciddiye almayıp bişe yazmayanlar bok yiyin
Neyse kitabı oku bro
Kapıdan çıkıp apartmanın merdiveninden inmeye başladım
Annemin 'nereye kızım beni bekle!" dediklerini aldırmıyor ve merdivenleri inmeye devam ediyordum, yalnız kalmak istiyordum sadece, birden Uzay'ın sesini duydum
"Siz durun" dedi anneme, ve oda merdivenleri inmeye başladı (buda heryerden çıkıyor demenizi duyar gibiyim)
Apartmandan çıkıp karşıdaki banklara oturmak için ilerliyordum
Sikicem mafyalığını, kaç yıl beni babasız bıraktı şimdi hiç birşey olmamış gibi eve gelicekti. Annem çok yalvarmıştı o adama, ama durur mu, dinler mi, kafasına koyduğunu yapar. En sonunda cezaevinde buldu kendini kaç yıl orda kaldı ben babasız büyüdüm annem büyütürken ne zorluklar çekti. Ama şimdi sanki hiç suçu yokmuş gibi eve gelicekti. Annem onu affedebilirdi ama beni babasız bırakmasını affedemem. Bu sol kolunu kaybetmek gibi birşeydi.
Bunları düşündükçe dahada kötü oluyordum. Birinin bana hızlı adımlarla yaklaştığını farkettim o sırada arkadan Uzay 'Hayal' diye seslenince yönünü değiştirdi ben ise arkamı dönmeden banka ilerliyordum
Bankta oturup dirseklerimi bacaklarımın üstüne koydum ellerimide suratıma yerleştirdim ve göz yaşlarımın dökülmesine izin verdim
Uzay yanıma oturdu ve sımsıkı sarıldı bana. Kalbim sebepsizce hızlı atıyordu.
Birkaç dakika böyle durduk ben birazda olsa sakinleştiğimde Uzay sarılmayı bıraktı ve bir soru yöneltti
"Onun mafya olması, seni babasız bırakması, canını acıtıyor anlıyorum. Sana ağlama diyemem ağla içini dök ama seni böyle görünce içim acıyor Hayal" şaşkın bir şekilde ona baktım
"Sen nerden biliyorsun" Dediğimde cevap vermedi
"Söylesene!"
"Az önceki düşündüklerini sesli söyledin bende duymuş bulundum" cevap vermedim. Birkaç saniye sessizlikten sonra konuşmaya başladım
"Biliyor musun, küçükken mahallede küçük bir kızla babası geçerken gülüp eğleniyorlardı babası ona pamuk şeker almıştı, e haliyle benimde gözlerim dolmuştu, sonra ise eve gittim. Sürekli anneme sordum 'ne zaman gelicek' diye, her zaman 'az kaldı' cevabını verdi bana. Peki ya ben onları unutup nasıl affedicem onu?" Eliyle göz yaşımı sildi
"Peki sen biliyor musun, benim tanıdığım Hayal güçlüdür, bir dinle babanı belki mantıklı bir açıklaması olur"
"Sanmıyorum"
O yıldız butonu ne güzel öyle tam tıklamalık bro
