Melek-Şeytan Melezi

29

29. Bölüm

S-sana birşey söylemeye karar verdim..."

Sesimdeki titremeden anlamış olmalı ki endişeli bir biçimde.

"Anlatmak zorunda değilsin..."

"Hayır... Anlatacağım..."

İki eliyle yanaklarımdan tuttu ve yüzüne bakmamı sağladı.

"Endişelenme. Ne anlatacak olursan ol senin hakkında hiçbir görüşüm değişmeyecek." Dedi o parlak, insanın içini ısıtan gülümsemelerinden birini yaparak.

"Tamam..."

~~~~~~~~~~

Derin bir nefes aldım.

"Hatırlıyor musun bana bir büyücü olduğumu düşünmediğini söylemiştin... Haklıydın. Değilim. Gerçek şu ki bu okula gelme sebebim başka seçeneğimin olmamasıydı. Ya burada kontrol altında tutulacak, yada öldürülecektim..."

Gözleri faltaşı gibi açıldı. Sustuğumu görünce bana devam edebilirsin der gibi kafasını salladı.

"Sene başında nephilim konusunu işlemiştik hatırlıyor musun?"

"Bir melek ve insanın çocuklarına verilen ad. Evet."

"İşte bende bir tür nephilim'im... Tek farkım ebeveynlerimin birinin insan değil şeytan olması."

"...."

"Yani sen bir melek ve şeytanın kızısın... Ama bu nasıl olur...?"

"Ailem cennet ve cehennemden kendilerini kovdurmuş. Dünyada bir yaşama başlamış. Bir süre sonra annem bana hamile kalmış. Yüksek mertebeli insanların gözleri üzerimizde olduğundan, ve öğrenilirsem öldürüleceğimden bir cadının yardımıyla gizli tutulmuşum. Doğumumdan sonra da büyü gücüm aynı cadı tarafından bastırılmış ve ailem diğer kişilere evlatlık olduğumu, bir büyücü çiftinin çocuğu olduğumu söylemişler. İlk 16 senem normal insanlar gibi geçti. Zaten bende uzun seneler normal bir aile hayatı yaşadım. Ne olduğumu, ne olduğumuzu bilmiyordum. Birgün okulda kanatlarım çıkınca öğrendim."

"Kanatların mı var?!"

"Evet..."

"Vay canına..."

Bir süre sessizlik oldu.

"...Büyük bir sır olduğunu biliyordum ama bu kadar önemli birşey olduğunu düşünmemiştim."

Saçımı okşadı.

"Bana anlattığın için teşekkürler. Ve sana söylemiştim. Senin hakkındaki hiçbir düşüncem değişmedi."

Bunu duyunca sanki üzerimdeki bir kamyon yük kelebeklere dönüştü.

Çok mutluyum...

Gözlerimi kapatıp onu öptüm. Karşılık verdi. Sonra aniden birşey olmuş gibi geri çekildi.

"Dur. Ne yapıyorum ben!"

Kalbim binbir parçaya ayrıldı. Dolu dolu gözlerle ona baktım. Pişman mı olmuştu...

"Ann... Sen Alexandre ile birliktesin. Başkasının kız arkadaşını öpecek kadar pislik birisi değilim ben..." Dedi. Sanki söylerken içi acıyordu.

Doğru... Al ile ayrıldığımızı bilmiyor.

"Al ile ayrıldık..."

Şaşkınlıkla gözleri açıldı.