KANLI SİLÜET

~Giriş~

Merhaba güzel insanlar🌹 Benim dünyama hoş geldiniz. Bu kitap benim ilk deneyimim bu yüzden hatalarım olursa şimdiden özür dilerim.

Birçok kez bu kitabı düzenledim hatta silmeyi bile düşündüm. Ama sonradan vazgeçtim neden yazmaktan vazgeçeyim ki? O yüzden bu son düzenliyişimdi. Kurgunun yarısı değişti. Umarım beğenirsiniz ❤

Sırrı olmayan bir şeyin çekiciliği de yoktur.

~~

Her şey o gün başlamıştı. Belki de o gün, her şeyin dönüm noktası olacaktı. Benim benliğimin ise gerçeği...

Nedendir bilinmez, kendimi evden dışarı attım. Yemyeşil, gecenin rengine boyanmış ormanın o güzel ve serin havasını içime çektim. Çok daha iyi hissettirmişti. Sakin sakin yürümeye başladım. Market uzakta değildi, çok geçmeden ulaşmıştım. Aldıklarımın ücretini ödedim ve yanımda getirdiğim küçük sırt çantama koydum.

Marketten çıkıp kendimi gecenin buğusuna bıraktım. Serin havayı içime çekip eve doğru yürümeye başladım. Ay, sisin arasına gizlenmişti. Bulutlar tarafından sarmalanmış, aralardan göz kırpıyordu. Oldukça güzel ve farklı bir geceydi. Etrafımı seyretmeye koyuldum. Şimdi çok daha iyiydim. Temiz hava kendime gelmemi sağlamıştı. Duyduğum bir ses bu düşüncelerimden sıyrılmama sebep oldu.

O da neydi? Gözlerim, çalılıkların ilerisindeki ormanı taradı. Görünürde bir şey yoktu. Kaşlarımı çattım. Az önce bir ses duyduğuma emindim. Yağmur çiselemeye başlamıştı. Yüzüme düşen sabırsız damlalar, görmemi zorlaştırıyordu. Biraz daha yaklaştığımda olduğum yerde donakaldım. Yanılmadığımı anlamak için gözlerimi kısıp daha dikkatli baktım. Bir tür... Işık gibiydi. Hatta iki tane. Sanki... Sanki bir çift kırmızı göz bana bakıyor gibiydi! Gözlerim kocaman olmuştu. İçime bir korku düşmüştü.

Aklım kaçmamı emrediyordu. Hızla eve doğru koşmaya başladım. Yağmur, dövercesine şiddetini arttırmıştı. Kalbim, göğüs kafesimden fırlamak istercesine atıyordu ve ben, gecenin bir yarısı ıslak bir şekilde sokaktaydım. Eve geldiğimde hemen zili çaldım.

Kalbim sanki çıkacak gibiydi. Nefesim düzensizleşmişti. Kendimi toparlamaya çalıştım. Kapıyı açan annem olmuştu. Şemsiyemi evde unuttuğumu söyleyip doğruca odama çıktım. Kapıyı ardımdan kapattım ve olduğum yere çöktüm. O da neyin nesiydi öyle? Bir süre nefesimin düzenlenmesini bekledim. Kendimi daha iyi hissedince üzerimi değiştirip doğruca yatağıma yatıp ve yorganı boynuma kadar çektim. Hala yaşadıklarımın etkisindeydim. Belki uyumak, biraz olsun iyi gelebilirdi...

Peki bundan sonra neler oldu? Gelin bunu hep birlikte öğrenelim...

Okunma ve voteden çok yorumlarınız önemli. Bu yüzden lütfen yorumlarınızı esirgemeyin❤ İyi, kötü her türlü eleştiriye açığım.

Son olarak kitapta çok emeği geçen tozlusayfalar07 kuzuma çok teşekkür ederim❤

İntagramdan takip etmeyi unutmayın❤

Deryabas371