KANLI SİLÜET

5. Bölüm "Yeni Gelen Çocuk"

  "Merhaba."

Bakakalmıştım. Başımı sağa yatırdım.

  "Andre?"

Hafif sırıttı.

   "Evet? Aslında ben etrafa baktım ama kimse yoktu. Yani güvendesin merak etme."

Donmuş kalmıştım. Benim tek bir telefonumla evime mi gelmişti yani? Kendini tehlikeye atıp etrafı mı kolaçan etmişti? Kaşlarını hafif çattı.

"İyi misin?"

Düşünmeden aklımdan geçen şeyi sordum.

"Sen buraya nasıl bu kadar çabuk gelebildin? Benim tek bir telefonumla mı?"

Sırıtıp ellerini cebine koydu.

"Onca şey varken senin yaptığın sadece bu mu? Çok enteresansın Katie. Her neyse. Sadece güvende olup olmadığını bilmek istedim."

Duygulanmıştım. Benim için kendini tehlikeye atmıştı.

"Teşekkür ederim. Gerçekten."

Tek kaşını kaldırdı.

"Böyle sulu göz müydün hep? Burnun kırmızı olmuş."

İstemsizce gülümsedim. Sol tarafa kulak kabarttı. Hafifçe oraya döndü.

"Ne oldu? Andre?"

Bana dönmeden o yöne yürüdü.

"Katie, içeri gir. Ben sadece etrafa bakıp geleceğim."

Başımı iki yana salladım.

"Ama..."

Sözümü kesti.

"Katie, içeri gir."

En doğrusu dediğini yapmaktı. İçeriye girip pencereyi kapattım. Yatağıma oturup yorganı üzerime çektim. Ya ona bir şey olursa? O zaman hepsi benim yüzümden olur. Angela, acaba o iyi miydi? Acaba arasa mıydım? Yok, olmaz. O, bütün bu olanların dışındaydı. Masumdu. Öyle de kalmalıydı. Peki ben şimdi ne yapacaktım? Saate baktım. Onu çeyrek geçiyordu. Bizimkiler yatmış olmalıydı. Çok şükür ki onlara açıklamak zorunda kalmayacaktım. Kaç dakika geçti bilmiyorum. Belki de saat. Ama Andre'den hala bir ses seda yoktu. Korka korka pencereye yöneldim. Kimse yoktu. Bana sadece bakıp geleceğini söylememiş miydi? Acaba başına bir şey mi gelmişti? Kalbim korkuyla çarpıyordu. Etrafa biraz daha göz gezdirdim. Acaba pencereyi açmalı mıydım? Güvende değilim. Andre de güvende değil ve şu anda benim yüzümden dışarıda. Kendimle savaşırken çalılıkların orada bir hareketlenme gözüme takıldı. Korkuyla nefesimi tuttum. Gördüğüm kişiyle rahat bir nefes verdim. Pencereyi açtım.

"Etraf temiz. Rahatça uyuyabilirsin."

Elimi kalbime koydum.

"Niye her şeye atlıyorsun? Ya sana bir şey olsaydı? Hepsi benim suçum. Sana haber vermemeliydim. Gerçi geleceğini nereden bilebilirdim ki?.."

Azarlarımı sıralarken bana bilmiş bilmiş sırıtıyordu ama gergin olduğu her halinden belliydi. Duraksadım.

"Sen iyi misin?"

Ellerini cebine koydu. Rahat görünmeye çalışıyordu. Omuz silkti.

"Senden daha iyiyim."

Gözlerimi bayarak baktım.

"Komik miydi yani?"

Omuz silkti. Şimdilik boşvermeye karar verdim.

"Hadi içeriye gir ve uyu. Sabah okulun var. Göz altların şişmesin sonra."