Kroczył szerokim korytarzem, butami stąpał po czerwonym dywanie ciągnącym się wzdłuż pomieszczenia. Mijał piękne obrazy w złotych ramach i marmurowe rzeźby, na które nie raczył nawet zerknąć. Chwycił za klamkę drzwi z ciemnego dębu i wkroczył do śro...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
*✭˚･ﾟ✧*･ﾟ*✭˚･ﾟ✧*･ﾟ*
Wysoki brunet podskakiwał wesoło po chodniku w świetle ulicznych latarni. Skręcił w lewo w ciemną uliczkę, a siatka pełna produktów spożywczych, którą trzymał w dłoni, kołysała się delikatnie. Przechodząc obok kontenera na śmieci, usłyszał ciche miauknięcie. Zatrzymał się tuż przed nimi i otworzył go, a smród, który się z niego wydobył przyprawił go o zawrót głowy. Przyglądał się chwilę zawartości śmietnika, trzymając nos dwoma palcami, gdy nagle poczuł przyjemne futerko, które muskało go po odkrytych kostkach. Spojrzawszy w dół jego oczom ukazała się mała, lekko trzęsąca się biała kulka. Przykucnął i zaczął delikatnie gładzić małego kotka. - Jaki ty jesteś chudy mały - powiedział biorąc malucha w swoje dłonie - gdzie twoja mama? W odpowiedzi usłyszał smutne miauknięcie. Emil spojrzał na niego z przygnębieniem i wstał chrupiąc kolanami wciąż trzymając kotka w rękach. Odszedł kilka kroków od cuchnącego kontenera i do jego nozdrzy dotarł zapach stokroć gorszy. Skrzywił się niemiłosiernie i zatrzymał się kilka centymetrów przed białym kotem, nad którym latała zgraja much. -To twoja mamusia mały? - spytał kotka, a ten spojrzał na niego przechylając głowę w bok - Zabiorę cię do domu.
Wchodząc do mieszkania od razu powiadomił Alex o nowym lokatorze. Lekko zdenerwowana wiadomością wstała i gdy już miała na niego na krzyczeć, ujrzała białą kuleczkę, o oczach tak cudownych i świecących, że złość w momencie ją opuściła. Miała uczulenie na wszystkie sierściuchy i niezbyt za nimi przepadła, lecz ten maluch jednym spojrzeniem zdobył jej serce.
Cała trójka po kilku miesiącach od pobudki ze śpiączki w końcu stanęła na własne nogi (wcześniej pomagał im Adriano), kupili własne mieszkanie i znaleźli stałą robotę. Alex zaczęła pracę w pobliskiej kawiarence, Emil został kurierem, a Oriwieru natomiast dostał, którejś słonecznej niedzieli maila od CEO znanej firmy, z prośbą o zostanie jego prawnikiem, także zarobki Prokoppu były dziesięciokrotnie większe od pozostałej dwójki.
Rudowłosa w ciszy oglądała telewizję i gładziła Twarożka (tak go nazwali) po futrze. Poczuła jak kanapa lekko ugina się po jej prawej stronie, odwróciła się i ujrzała delikatny uśmiech skierowany w jej stronę.
- Chyba się polubiliście z Twarożkiem, co? – spytał, niepewnie obejmując dziewczynę ramieniem.
- Chyba tak – mruknęła przenoszą swoje spojrzenie na kotka, który spał sobie w najlepsze.
- Tak w ogóle – zaczął – chciałabyś może jutro spędzić ze mną dzień?
Dziewczyna uśmiechnęła się do niego czule.
- Jasne, czy to randka?
Policzki chłopaka oblały się lekkim rumieńcem, zakłopotany pogładził dłonią włosy i spojrzał rudowłosej głęboko w oczy.
- Tak to randka.
Parka powoli zaczęła się do siebie przybliżać, aby złączyć ich usta w pocałunku, gdy drzwi do mieszkania otworzyły się i wyleciał z nich brunet załadowywany w zakupach, wydał z siebie niezidentyfikowany dźwięk i podbiegł do nowego współlokatora, wcześniej rzucając zakupy w kąt.
