The One for Ramona

Chapter 15

PARANG gustong sumabog ng puso ni Ramona sa nangyayari ngayon. Sinabi ba talaga ni Blaster na huwag niya itong iwan? Did she still mean something to him after all these years? Litong-lito na siya.

"B-Blaster,"

Hinawakan nito ang kamay niya. His eyes were full of emotions. "I don't know what I'd do without you, Ramona. Anong puwede kong gawin huwag niyo lang ako iwan ni Maddie?"

Umiwas ng tingin si Ramona. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang tanong nito. Was she fully ready to trust him again? Handa na ba siyang ibigay ang sarili niya nang buong-buo? Handa na ba siya sa posibilidad na mabubuo na ang pamilyang matagal nang inaasam ni Maddie?

Si Blaster muli ang nagsalita. "If this is because of my drinking problem, you know I'm doing my best, right? Sobra kayong nakatulong ni Maddie kaya nababawasan ang hirap ko sa pagrecover. I'll be better, I promise. I'll be the best father to Maddie. Heck, if you'll allow me, I'll be the best husband, too. What happened before won't happen again. Just please don't go, Ramona. I love you and Maddie so much..." Mahigpit siyang niyakap nito.

The tears she's trying to fight off finally broke free. Blaster was talking to her as if he was offering her the world. Kitang-kita sa mukha nito ang pag-asam na magkasama silang tatlo ng anak. It was if she was talking to the Blaster he loved before.

"I love you, Ramona. So much. It's always been you," wika nito. Kusa siyang kumawala sa pagkakayakap nito.

"Y-you do?" Maang na tanong niya rito.

Tumango si Blaster. "When you left, I was so lost and I couldn't cope up. I turned to alcohol thinking I can forget everything. I could've gone to UK to beg for you to come back but my Dad needed me. Despite that, I was so out of it. I disappointed them. I was so broken. Sa bawat sandali na nakakaramdam ako ng sakit sa nangyari sa atin at kay Dad noong na-stroke siya, dinadaan ko na lang sa inom. When I'm wasted, I forget everything even for just a little while. Until the addiction overpowered me.

"When you came back, I thought you're already with Pancho. I mean, how can I not assume? He helped you, he was so nice to you and Maddie. The regrets, the guilt, Ramona, they took over me. I don't know what to do..."

Hinaplos niya ang mukha ni Blaster. "I know what happened. Shane told me everything. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko para matulungan ka so I called him. Noong handa na akong tulungan ka, I thought it was too late."

Ramona saw pain in Blaster's face. "I don't know how I'll ever forgive myself for what happened, Ramona. You just don't know how much I wished for Maddie to unsee that."

"Sshh, stop," tinakpan niya ang bibig nito gamit ang hintuturo. "Let go of what happened, Blaster. Hindi makakabuti 'yan para sa recovery mo. I'm sure Maddie has already forgiven you. Kung hindi ay hindi ka na kinibo nun," She smiled faintly.

Dinala nito ang kamay niya sa pisngi nito at masuyo iyong hinalikan. Muli siyang nagsalita. "I'm sorry, Blaster. I'm so sorry for not trusting you. For not thinking you were so better than that. I'm sorry dahil hindi ko ipinaglaban ang pagmamahal ko sa'yo. I was just hurt from what I saw. Natabunan ng galit ang pagmamahal at pagtitiwala ko sa'yo sa loob ng maraming taon."

"Ramona, ang dami nang nawalang oras sa atin. Hindi na natin maibabalik pa ang mga panahong iyon. Will you give our family a chance? Will you still take me despite my imperfections?"

She smiled faintly. "It's always been you, Blaster. Noon at ngayon. I love you not because you're the most gorgeous person on this planet, but because you have loved me through it all. You have always been so caring at ngayon, masaya ako na nararanasan rin ni Maddie ang pagmamahal na kaya mong ibigay."

Blaster chuckled through tears. "You have just made me the happiest person in this world, my love. I love you," wika nito at saka siya hinalikan. Ramona didn't know that it was possible for two people to kiss while laughing and crying. It was an emotional moment for them. Hindi lang si Blaster ang pinakamasayang tao sa mundo ngayon, dalawa sila.

           

BLASTER and Ramona got married in a beautiful beach three months after. Isang linggo matapos nilang magkabalikan ay lumipad sila patungong UK para ayusin ang mga naiwan roon. Nag-resign na rin siya sa trabaho roon. Napagdesisyunan na nilang sa Pilipinas na maninirahan. Malungkot man ang kaibigang si Pancho ay masaya na rin ito dahil sa susunod naman ang boyfriend nito sa London. Natatawa na lang si Pancho at si Blaster sa tuwing magpapang-harap dahil sa pag-aakala ng huli na boyfriend niya ang una.

Higit na mas masaya si Maddie nang malamang nagkabalikan na ang mga magulang. Panay sabi nito na magkakaroon na raw sila ng happy family. She was excited to go to school, too. Hindi na magtataka si Ramona kung marami itong maging kaibigan. Miss Congeniality yata ang anak niya.

At si Tita Siony naman, muli na ring bumalik galing sa mahaba nitong bakasyon. Sobrang blooming nito nang una niyang makita ulit. Nagkaroon rin ito ng tan. Ang dahilan kung bakit bigla nitong iniwan ang lahat? Nag-krus muli ang landas nito at ng TOTGA nito, o The One That Got Away, si Bruce. Magkasintahan ang mga ito maraming taon na ang nakakalipas ngunit nagdesisyong maghiwalay nang pinapunta sa US si Bruce para mag-aral. Sa loob ng maraming taon ay mahal pa rin pala ng mga ito ang isa't-isa dahil hindi rin nagkaroon si Bruce ng asawa't anak katulad ng Tita Siony niya! Nang muling magkita ay inimbitahan ni Bruce ang Tita Siony niya na umalis at gumawa ng adventure kasama ito. Kasama ng tiyahin niya si Bruce sa araw ng kasal nila ni Blaster.

Ang sabi ni Tita Siony niya ay malakas ang pakiramdam nitong magkakabalikan sila ni Blaster sa sandaling bumalik siya sa Pilipinas. Tama nga ang pakiramdam nito.      

Natigil si Ramona sa pagmumuni-muni nang maramdamang lumundo ang kama. Nakabalik na pala ang asawa sa kuwarto. "Tulog na si Maddie," wika nito.

Mula nang maikasal sila ay bumili sila ng isang bahay malapit sa bahay ng mga magulang ni Blaster. Tuwang-tuwa si Maddie nang makita ang swimming pool at playground sa likod na ipinagawa ni Blaster. Sobra-sobra ang kagustuhan ng asawa na ibigay ang mga gusto ni Maddie. Ang ikinakatakot lang ni Ramona ay baka ma-spoil ang bata. Madalas naman ay pinagbibigyan niya ang mga ito. Alam niya ang lubos na paghahangad ni Blaster na makabawi sa anak.

"Thanks, babe." Wika niya rito.

Pinakatitigan niya ang mukha nito. "I'm proud of you," she said lovingly. Hindi madali para kay Blaster ang pagiging recovering alcoholic ngunit sinisiguro niya at ng pamilya nila na lagi silang naroroon para suportahan ito. He was more than willing to move on from that dark chapter of his life.

Blaster gave out an apologetic smile. "I'm sorry if I'm too difficult at times."

Lumapit siya rito at pumaloob sa bisig nito. "We'll go through it together. We're here for you. I'm here for you." She hugged him tight. She felt his lips on her hair.

"Thank you, babe."

"I love you, Blaster. So much."

"I love you more. Everyday I'll tell you that."

She could not be any happier.