Μόνο ένα καλοκαίρι #SBC2018 #WCC

Κεφάλαιο 4

           

Σε μια άλλη γειτονιά της φωτεινής αυτής πόλης, του Λος Αντζελες, ο Κρίστοφερ Ντέιμον εκείνος ο γλυκός και ερωτευμένος νεαρός στο νησί, αναλαμβάνει τώρα να δολοφονήσει τον αρχηγό μιας ομάδας εμπόρων ναρκωτικών ,τα οποία εκείνοι πουλούσαν σε προσιτές τιμές για να έχουν πελατεία. Βάζει μια ειδική στολή, μαύρα γάντια και το όπλο στο δερμάτινο μπουφάν του. Δεν ντυνόταν πάντα έτσι. Κάθε φορά όμως ο στόχος ήταν να μη μάθουν την ταυτότητά του. Θα πάει με τη μηχανή. Παίρνει το κράνος του στα χέρια και κατεβαίνει στην αποθήκη που είχε τη μηχανή και το ακριβό αυτοκίνητό του. Μένει σε μονοκατοικία πλούσια με όλες τις ανέσεις. Βάζει στα γρήγορα ένα ακουστικό στο αυτί του για να του δίνουν οδηγίες οι συνεργάτες του από την εταιρία. Ανεβαίνει στη μηχανή και φεύγει. Από τις εύκολες δουλειές... Φτάνει κοντά σε ένα νυχτερινό κλαμπ, όπου όλοι οι νέοι περιμένουν ανυπόμονοι να περάσουν μέσα και να αρχίσει ο χορός. Σταματά κάπου πιο μακριά. Δεν είναι ντυμένος κατάλληλα μα είναι πάντα έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο. Ένα κοστούμι τον περιμένει στον σάκο του κάτω από το κάθισμα της μηχανής. Κρύβεται, το φορά στα γρήγορα και παρκάρει τη μηχανή. Πάει αργά προς τη σειρά. Θα μπει μόνος? Θα φανεί παράξενο. Δε δυσκολεύεται να βρει συνοδό. Πάντα βρίσκει άλλωστε. Πολλές γοητευτικές κοπέλες ,οι οποίες τον έχουν ήδη παρατηρήσει πριν αυτός γυρίσει να τις κοιτάξει. Έτσι χαμογελά στην πιο ελκυστική από μια παρέα και την πλησιάζει. Τόσο όμορφος και σωστός στους τρόπους του. Δεν μπορεί να του αντισταθεί καμία. Την παροτρύνει να δώσει το χέρι της και σκύβει να το φιλήσει. Της αποκαλύπτει το όνομά του και προφέρει και εκείνη το δικό της, ενώ όλες παρακολουθούν με αφοσίωση τη σκηνή. Της ζητά να τον συνοδεύσει. Σαν ζαλισμένη από το ταλέντο του, να κάνει  δικό του ό,τι επιθυμεί, τον αφήνει να τη μαγέψει. Είναι η τυχερή της βραδιάς. Βλέμματα ζήλειας γεμίζουν τον χώρο. Η ουρά προχωρά. Μπαίνουν μέσα. Αφήνει κάποια παραπάνω λεφτά στον φύλακα στην είσοδο για να τους δώσει ένα τραπέζι σε καλή θέση. Η κοπέλα τον ακολουθεί πιστά σαν να τον γνωρίζει καλά. Περνάει το χέρι του στη μέση της και προχωρούν προς το πλούσιο τραπέζι τους σε μια γωνία. Ακτίνες από χρωματισμένο φως και απόλυτο σκοτάδι αναμειγνύονται και δημιουργούν το τέλειο περιβάλλον για έναν τέτοιο χώρο διασκέδασης. Ψάχνει το θύμα του. Το ακουστικό του είναι ενεργό. Τον κατατοπίζουν μέσω της μικροσκοπικής κάμερας στο πουκάμισό του. Το μάτι του πέφτει πάνω στο γνωστό πρόσωπο του εμπόρου. Γυρίζει προς την κοπέλα και χωρίς να έχουν ανταλλάξει λέξη, αρχίζει να τη φιλάει. Δεν αντιστέκεται πολύ εκείνη. Το απολαμβάνει. Απολαμβάνει και εκείνον και τη ζήλεια στα πρόσωπα των άλλων γυναικών που είναι με φίλες τους ή με τους συντρόφους τους που είναι όμως αρκετά κατώτεροι από τον προσωρινό συνοδό της. Σταματάει αργά και χαϊδεύει τον λαιμό της. Σαν να λιποθυμά μοιάζει από το τέλειο αυτό άγγιγμά του. Της υπόσχεται πως θα γυρίσει γρήγορα και φεύγει αμέσως προς την κατεύθυνση του εμπόρου που είχε πιάσει δουλειά. Χάνεται μέσα στο πλήθος. Μόλις φτάνει κοντά, τον κοιτά και του κλείνει το μάτι. Ο έμπορος χαίρεται νομίζοντας πως βρήκε έναν ακόμα πελάτη. Και αυτός ο νεαρός άλλο ένα θύμα του. Τα χείλη του σχηματίζουν ένα ειρωνικό χαμόγελο, πασπαλισμένο με ικανοποίηση. Το «θύμα» πλησιάζει και ενημερώνει τον έμπορο πως πρόκειται για καλή συμφωνία. Θέλοντας φυσικά να τον οδηγήσει μακριά από το πλήθος του υπόσχεται πολλά λεφτά, κρυμμένα στο όχημά του, για ένα καλό προϊόν. Δεν μπορεί να αντισταθεί. Το μυαλό του βασίζεται στην απόκτηση και συσσώρευση ρευστού. Ακολουθεί τον πελάτη του ώσπου φτάνουν σε ένα αρκετά έρημο σημείο. Σταματά απότομα εκείνος. Ο έμπορος ξαφνιασμένος δεν πλησιάζει μα πριν προλάβει να πει κουβέντα ,το θύμα γυρίζει προς το μέρος του, με μια γρήγορη κίνηση και το περίστροφο στο χέρι να σημαδεύει εκείνο το αρκετά λευκό μέτωπο του κυρίου που πουλούσε τον θάνατο στους νέους. Ταραγμένος σηκώνει ψηλά τα χέρια μα δεν ξέρει πως δεν έχει ευκαιρία να γλιτώσει. Ο άντρας με το όπλο στο χέρι έχει διαταγές να τον σκοτώσει. Μα πρώτα θέλει απαντήσεις.