Μόνο ένα καλοκαίρι #SBC2018 #WCC

Κεφάλαιο 6

-Ίσως να οργανώναμε μια εκδήλωση να δείξουμε το καινούριο μοντέλο. Είναι καλή δουλειά. Οι πελάτες θα ενθουσιαστούν.

Η Τζοάνα Ράσελ λοιπόν δουλέυει σε μια πολυεθνική εταιρία κατασκευής υπολογιστών και τεχνολογικών προϊόντων. Είναι από τις πιο καλές και διάσημες εταιρίες. Αξιόπιστη με το μέγιστο κέρδος. Η φήμη της είναι στα ύψη. Τα πιο εξελιγμένα κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές κατασκευασμένα σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας και της τεχνολογίας. Ο κάθε πλούσιος επιχειρηματίας ή διάσημος ηθοποιός στηρίζεται σε ένα εξειδικευμένο φορητό υπολογιστή της εταιρίας «Gold». Αυτό είναι το όνομα της εταιρίας.

-Είναι καλή ιδέα. Τι λες για το επόμενο Σάββατο? Θα γίνει στο ξενοδοχείο «Spa Hotel L.A.». Θα έχουμε πολλούς καλεσμένους και μια αίθουσα με τα παλιά και νέα σχέδια ανοιχτή στο κοινό. Θα μπορούσε να γίνει και έκθεση στο ξενοδοχείο.

-Συμφωνώ απόλυτα. Θα διατείθονται εκεί για μια εβδομάδα και η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο. Τι πρέπει να κανονίσω λοιπόν εγώ?, συνεχίζει ενθουσιασμένη.

Την παρατηρεί με θαυμασμό για την αφοσίωσή της στη δουλειά και με ένα παράπονο στο πρόσωπό του γιατί τελικά στα αλήθεια η δουλειά είναι ο μόνος λόγος που έρχεται στα ραντεβού τους. Κι όμως ξέρει καλά να τον μπερδεύει. Την στιγμή που είναι σίγουρος πως δεν την ενδιαφέρει τίποτα παρά μόνο η δουλειά της, κάθεται κοντά του και αγγίζει το χέρι του που είναι ακουμπισμένο χαλαρά δίπλα στο πιάτο του.

-Θέλω να σου πω και κάτι άλλο. Πέρα από τη δουλειά. Θέλω να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά Νίκολας. Κάνεις τόσα για μένα. Ξέρω γιατί τα κάνεις. Απορώ με το κουράγιο σου. Με περιμένεις ακόμα?, λέει και γελούν και οι δυο.

-Θα περιμένω όσο χρειαστεί. Ξέρω τι είναι αυτό που σε κρατάει πίσω. Ξέρω πως υπάρχει ...υπήρχε κάποιος άλλος. Αν δεν ήταν αυτός θα ήμασταν εδώ και καιρό μαζί. Είναι όμως ακόμα αυτός μέσα σου.

Χαμηλώνει το κεφάλι εκείνη.

-Υπήρχε κάποιος ,ναι! Δεν κράτησε πολύ. Δεν μπορώ να μιλάω για αυτό. Του το υποσχέθηκα. Μου ζήτησε να τα ξεχάσω όλα, όπως έκανε και εκείνος.

Την κοιτάζει παράξενα. Θέλει να γελάσει. Δεν κρατιέται όμως να μην πει το σχόλιό του.

-Σου είπε να μην μιλήσεις για αυτόν?, αρχίζει πάλι ειρωνικά τη συζήτηση. Εγκληματίας είναι? Τι κρύβει και δεν θέλει να τον προδώσεις? Σκότωσε κανένα? Πήγε φυλακή?, συνεχίζει βομβαρδίζοντάς την με ερωτήσεις.

Η Τζοάνα φυσικά και μόνο στη σκέψη γελάει. Δεν θα μπορεί να φανταστεί εκείνο τον άντρα στο νησί σε καμιά από τις περιπτώσεις που ανέφερε ο Κ.Κέβιν. δεν μπορεί να φανταστεί εκείνο τον εύθραυστο άγγελο που είχε στα χέρια της το καλοκαίρι να σκοτώσει κάποιον. Αν μάθει την αλήθεια θα πιστέψει πως δεν τον γνώρισε ποτέ γιατί σε εκείνο το νησί τον άλλαξε εκείνη. Γλύκανε την ψυχή του, τον ηρέμησε, τον άγγιξε, κι ας μην το κατάλαβε. Μακριά της τώρα ζει πάλι όπως συνήθιζε να ζει. Το άγριο βλέμμα τον κατέχει και η αφοσίωση στο στόχο του. Μόνο αν αφεθεί πάλι στην εικόνα της καλής του νεράιδας μεταμορφώνεται. Χαλαρώνουν αμέσως οι σφιγμένοι του ώμοι. Το μυαλό του αδειάζει και ξεχειλίζει θαλασσινό νερό. Ένα ρίγος διαπερνά το κορμί του και σφίγγει τα μάτια για να το διώξει. Δεν είναι ευχάριστη αίσθηση. Είναι μόνο πόνος.

-Όχι καμία σχέση. Αποκλείεται να μου έκρυψε κάτι τέτοιο. Δεν θα του ταίριαζε τίποτε απ' όλα αυτά. Πάντα ήταν τόσο τρυφερός μαζί μου..., απαντά και κοιτά αλλού σαν να τον θυμάται πάλι όπως το προηγούμενο βράδυ. Σταματά όμως γιατί δεν θα αντέξει αν συνεχίσει.

-Εσύ ξέρεις καλύτερα. Ήσασταν όμως λίγο καιρό είπες μαζί. Πώς γίνεται να σε επηρέασε τόσο, πως γίνεται να ήταν σοβαρό και να μην σε αφήνει να προχωρήσεις.

Τα μάτια της βουρκώνουν. Οι σκηνές εκείνου του καλοκαιριού παίζουν στα γρήγορα άλλη μια φορά μπροστά της.

-Η σχέση μας έμοιαζε προγραμματισμένη μα όλο αυτό εξαιτίας αυτού του μυστικού. Ήταν μόνο ένα καλοκαίρι γιατί μας κράταγε αυτό. Στο τέλος έπρεπε να ξεχάσουμε τα πάντα. Με αγάπησε όμως πολύ για αυτό τον άκουσα και πάντα έλεγε πως δεν είχε νιώσει ποτέ του έτσι και πως δεν έδινε συχνά γλυκές αγκαλιές.

-Σωστά. Άρα η ζωή του μακριά από το νησί ήταν άγρια. Σου κρύβει κάτι άσχημο Τζοάνα, πρέπει...

-Σταμάτα!, τον διακόπτει απότομα και σηκώνεται. Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό. Δεν ξέρω τι μου έκρυβε ,αν ήταν άσχημο ή καλό. Δεν με ενδιαφέρει.

-Δεν σε νοιάζει αν είναι εγκληματίας?, είπε φωνάζοντας. Ο άνθρωπος είναι ψεύτης. Δεν γίνεται να σου έκρυψε κάτι ασήμαντο...

Η Τζοάνα τον κοιτά άγρια. Κάνει να φύγει μα εκείνος τρέχει πίσω της και τη σταματά πιάνοντάς της το χέρι.

-Συγγνώμη! Συγγνώμη! Ήταν λάθος. Συγχώρεσέ με! Δεν θα πω ποτέ ξανά τίποτε για εκείνον. Στο υπόσχομαι. Δεν θέλω να σε πληγώσω, λέει με κάποια δόση ειρωνίας.

Δεν ήταν και τόσος φιλότιμος, όσο έδειχνε. Μια πλαστή και ψεύτικη εικόνα που έδειχνε στον κόσμο ήταν μόνο. Ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που εκμεταλλευόταν το καθετί για δικό του συμφέρον. Πολλές φορές η Τζοάνα έπεφτε θύμα των καλοστημένων κινήσεών του κι ας μην της άρεσε τόσο ο Κ. Κέβιν.