Μόνο ένα καλοκαίρι #SBC2018 #WCC

Κεφάλαιο 19

  Όλοι περίμεναν αυτή τη βραδιά. Ο Κέβιν για να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του με το φίλο του, η Τζοάνα για να απολαύσει τη δεξίωση, να παρουσιάσει το νέο της μοντέλο και ίσως να παραδοθεί στον Κέβιν μετά από όσα έχει κάνει για εκείνη, ο Κρίστοφερ για να προσθέσει στη συλλογή του μια ακόμα επιτυχία και ο Ρόμπερτ για να πάρει τα λεφτά του πίσω. Και πότε βγαίνει όπως το προγραμματίσαμε? Όλα ανατρέπονται. Πότε βγαίνει όπως το θέλουμε?

  Και να που τώρα, ο Κέβιν παίρνει στα γρήγορα ένα όπλο και φυτεύει μια σφαίρα στο Ρόμπερτ και ύστερα το σκάει, αφήνοντάς τον να ξεψυχήσει εκεί. Και να που τώρα λίγο πιο δίπλα ο Κρίστοφερ έχει σωριαστεί στα πόδια της με μισάνοιχτα μάτια να πονά και να αγγίζει την πληγή που έκανε η σφαίρα κοντά στο πλευρό του ,λίγο πιο κάτω από το στήθος του. Η Τζοάνα ουρλιάζει και οι φωνές της αντηχούν σε όλο το δωμάτιο. Τα μάτια της βράζουν και οι λυγμοί της αφήνονται ελεύθεροι να γεμίσουν το χώρο. Δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Σκύβει γρήγορα και κάθεται δίπλα του. Προσπαθεί να λύσει τα χέρια της και δεν τα καταφέρνει. Βάζει το δεξί του χέρι πίσω στη μέση της και με όση δύναμη του έχει απομείνει λύνει εκείνο το σχοινί. Παίρνει λίγη ώρα μα το πετυχαίνει και πριν προλάβει να το πετάξει στην άκρη τα χέρια της τον έχουν τυλίξει ζεστά σαν μικρές φτερούγες, σαν να 'ναι εκείνη η μητέρα και αυτός το νεογέννητο πουλάκι στη φωλιά που αναζητά λίγη τρυφερότητα και ζεστασιά. Ακουμπά το σώμα του πάνω στο φόρεμά της. Δεν την νοιάζει αν λερωθεί και το άλλο φόρεμά της. Δεν σκέφτεται τίποτα άλλο παρά μόνο να τον περιποιηθεί και να προσπαθήσει να τον κρατήσει κοντά της ακόμα κι αν φαντάζει μάταιο. Το κεφάλι της έχει κρυφτεί στο λαιμό του και τα δάκρυά της τον βρέχουν.

-Τζοάνα..., ξεκινά με όση φωνή του έχει απομείνει και εκείνη ξεκολλά από πάνω του και βάζει το χέρι της στην πληγή του λερώνοντάς το με το αίμα που ποτέ δεν ήθελε να δει να αναβλύζει μπροστά της.

  Σπρώχνει εκείνος το λεπτό της χέρι μακριά από εκεί. Οι παλάμες τους μοιάζουν λουσμένες με κόκκινο σκούρο χρώμα. Βάζει το καθαρό της χέρι στα μαλλιά του και τον χαϊδεύει.

-Όλα καλά αγάπη μου! Όλα καλά!, της ψιθυρίζει ενώ ακουμπά απαλά το μάγουλό της.

-Γιατί το έκανες αυτό ψυχή μου?, τον ρωτά δακρίζοντας και προσπαθώντας να μείνει για λίγο ήσυχη να μοιραστούν λίγα τελευταία λόγια. Γιατί? Πώς πίστεψες ότι θα ζήσω αν σκοτωθείς? Εγώ φταίω. Εγώ φταίω. Μίλησα στον Κέβιν. Συγγνώμη Κρις. Συγγνώμη., λέει και σπαράζει σε κλάματα.