*BitterSweet*
" ဂ်ိန္း!!!"
မိုးခ်ိန္းသံတစ္စံုနဲ႔ မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ေကာင္းကင္ဟာ မိုးရြာေတာ့မယ္လို့ အခ်က္ေပးေနၿပီ။ ဒီေန႔မွ ေက်ာင္းစတတ္ရမယ့္ ဘတ္ခ္ဟြန္းတစ္ျဖစ္ ေပါ့ရွန္ဟာ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ပ်က္ေနေလသည္။
*ဟင္း....အခုမွေက်ာင္းစတက္မွာကိုး..မိုးကလည္း ရြာမယ့္ပံုပဲ *
ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြန္းအျဖစ္ ရွင္သန္ရေတာ့မယ့္ ေပါ့ရွန္ဟာ မေန႔ညထဲ အရင္ဘတ္ခ္ဟြန္းရဲ႕ ေနသြားတဲ့ အခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရွာေဖြခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းသာ ညနက္လာသည္.. လံုးဝရွာမေတြ႕ခဲ့။ဒါနဲ႔ဘဲေတြ႔သမ်ွစာအုပ္ေတြသာေကာက္ထည့္လာလိုက္ေတာ့သည္....။
သူ႕အတြက္အဆင္ေျပတာက
ဒီစာေတြက Bussiness Management ျဖစ္ေနတာပဲ။
သူ႔ဟာ အရင္ ပိုင္ေပါ့ရွန္ဘဝတုန္းကလည္း Bussiness Management အျပင္ MBA ပါရထားၿပီးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘတ္ခ္ဟြန္းရဲ႕ ဘဝကိုလည္း သူအေကာင္းဆံုးလုပ္ႏိုင္ေပးမယ္လို႔ ထင္သည္။
ေပါ့ရွန္အေနနဲ႔ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။.
သူဘြဲ႕ရၿပီး ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာမွ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာသည္ကိုး။
သူ ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႔ ျပန္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရေတာ့မည္။..
ေဆး႐ံုတတ္ရသည့္အခ်ိန္အတြင္း သူသတိထားမိသည္က သူ႕ကို လူနာသတင္းလာေမးမည့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေတာင္မရိွတာပဲ။..
အရင္ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြန္းဟာ သူငယ္ခ်င္းရိွရဲ႕လားလို႔ေတာင္ သံသယဝင္မိသည္။
အေတြးနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသြားဖို့ အဝတ္ဗီ႐ိုတစ္ခုကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
ျမင္ကြင္းထဲ ျမင္ေတြ႕ရသည္က...ခပ္မိႈင္းမိႈင္းအေရာင္ရိွေသာ အက်ႌအဝတ္အစားတစ္ခ်ဳိ႕။
"မင္းကဒီေလာက္မွိန္တိန္တိန္ေနမွေတာ့ suicide လုပ္တာမစမ္းဘူးလို့ ငါထင္တယ္ ဘတ္ခ္ဟြန္း ဒါေပမယ့္ ငါကေပါ့႐ွန္ မင္းဘဝကို ငါအေရာင္တင္ေပးပါ့မယ္ ငါကိုယံုလိုက္ပါ ဟက္"
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေရရြတ္ရင္းျဖင့္ ဘတ္ခ္ဟြန္းအျဖစ္ခံယူထားရတဲ့ ေပါ့ရွန္ဟာ အက်ႌေတြထဲက အသစ္လြင္ဆံုးလို႔ထင္ရေလာက္တဲ့ ခရမ္းေရာင္ေခါင္းစြပ္Hoddieေလးနဲ႔အတူ အမဲေရာင္ဂ်င္း အရွည္ကို တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ၿပီး..လြယ္အိတ္ လြယ္ကာ အိမ္ေအာက္ထပ္ခင္းလာခဲ့သည္။
