*BitterSweet*
မ်က္ႏွာေပၚသို႔ ရွပ္တိုက္သြားေသာ ေလႏုေအးက ေအးခ်မ္းတယ္..။ ကိုယ္ေပၚသို႔က်ေရာက္လာတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးစြာ ဘာရယ္မဟုတ္ သူၿပံဳးျဖစ္တယ္။ ယခု သူ ရပ္ေနတဲ့ ေနရာက ေဆး႐ံုရဲ႕ အျပင္ဘက္ ဆင္ဝင္အမိုးေအာက္မွာျဖစ္တယ္။...ေလာကတရားႀကီးဟာ..သူ႕အလုပ္ကို သူပံုမွန္လုပ္ေဆာင္ေနတယ္..။ သူ႕အေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ လူနာေတြ...တာဝန္က် ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြကို သူ အဓိပၸာယ္မဲ့စြာ ေငးေမာရင္း ၿပံဳးမိေသးတယ္..။....အရာအားလံုးဟာ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္တိုင္း.. သြားေနပင္မယ့္...သူကေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူးေလ။.
လက္ရိွအေျခအေနမွာ...သူဟာ သူမဟုတ္ေသာ အျခားသူတစ္ဦးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။..သူ႕႐ဲ့ အရင္ဘဝက ခႏၶာအျဖစ္တည္ရိွခဲ့ေသာ ေပါ့ရွန္ကေရာ ေသသြားခဲ့ၿပီးလား...သို႔မဟုတ္..ေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာပဲ.. ကိုမာဝင္ကာ က်န္ရစ္ေနေသးလား..သူမသိ။
ဘာဆိုဘာမွ် မသိေသးခင္ ဒီခႏၶာကို္ယ္ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ေျဗာင္းဘတ္ခ္ဟြန္းအစား...သူရွင္သန္ရေတာ့မယ္။
'ကြၽီ!!!'
တခဏတာ အေတြးထဲရြက္လႊင့္ေနရင္း...သူ႕မ်က္စိေရွ႕သို႔ ၿပိဳင္ကားအနီရဲရဲတစ္စီး အရိွန္ျပင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာတာေၾကာင့္...သူအမွန္တကယ္ ထိတ္လန္႔သြားသည္မွာ...စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲမိလိုက္တဲ့ အထိ..။
" သား"
မွန္တံခါးကို ဖြင့္ခ်ရင္း..ေနကာမ်က္မွန္တပ္လ်က္သားနဲ႔ ေခ်ာေမာေနေသာ မိန္းမပ်ဳိမွာ..သူ႕အေမဆိုသူျဖစ္လို႔ေနတယ္။..
အို!!သူမက ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္..ေခတ္ဆန္ရတာလဲ!။
"သား!ကားေပၚတတ္ေလ.။ ေမေမတို႔အိမ္ျပန္ၾကမယ္"
သူ အိပ္ရာက ႏိုးၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ..သူ႕ရဲ႕ အေမဆိုသူကို ေဆး႐ံုမွ ဆင္းေပးရန္ ခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္အေနအထားအရ သူဟာ က်န္းမာေနတာေၾကာင့္...ေဆး႐ံုခန္းထဲမွာ ၾကာၾကာထိုင္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး..။သူ႕ရဲ႕ ဘဝအသစ္ျဖစ္တဲ့ ေျဗာင္းဘတ္ခ္ဟြန္းဘဝကို စတင္ရမွာေၾကာင့္ ျပင္ဆင္စရာရိွတာေတြ ျပင္ဆင္သင့္ၿပီေလ။
