*BitterSweet*
ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ့ ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ..ေစာင္ပံုၾကားထဲ တိုးဝင္အိပ္ရတဲ့ အရသာသည္..အႏွစ္သာရအျပည့္ရိွ၏။..
အခန္းထဲ ဘိြဳင္လာ(အပူေပးစက္)မွ ေလေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးကလည္း အခန္းထဲလႊမ္းၿခံဳထားေသးသည္။....
"တီ..တီ..တီ"
သူ႕တာဝန္သူေက်ေသာ..alarm ဆိုသည္မွာလည္း..သူ႕အခ်ိန္က်ေရာက္တာနဲ႔..တန္းကိုျမည္ေတာ့တာပဲ။
'အာ့ခ်္...နားညီးလိုက္တာကြာ..'
"နားၿငီးမေနနဲ႔ ခ်န္းေယာ္လ္လီ မနက္ခင္းေစာေစာေလးထၿပီး..ငါ့ကိုဆိုင္လိုက္ပို႔ေပးဖို႔လုပ္"
အခန္းတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ရင္း..ခ်န္းေယာ္လ္ရဲ႕ေမေမဝင္လာသည္။ တရစပ္ျမည္ေနတဲ့ alarm ကိုပိတ္ကာ..ခန္းစီးလိုက္ကာေတြကို လိုက္ဖြင့္ေန၏။..ပါးစပ္ကလည္း..ခ်န္းေယာ္လ္ကို ႏိုးရေသးသည္။
"ဘယ္ႏွနာရီ ရိွၿပီးလည္း ေမေမ "
"၇နာရီ"
"ဟာ..ေမေမရာ.. အေစာႀကီးကို ႏိႈးရလား "
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္လည္းျဖစ္သလို..ဘာအလုပ္လုပ္မွလည္း လုပ္စရာမရိွတာေၾကာင့္.ခ်န္းေယာ္လ္တစ္ေယာက္ ညနက္တဲ့အထိဂိမ္းေဆာ့ၿပီး..မနက္ခင္းကို ေနာက္က်မွထမည္ဟု ႀကံရြယ္ထားျခင္းျဖစ္၏။
"ဘာကို အေစာႀကီးလည္း အေကာင္စုတ္ေလးရဲ႕ ဒီအခ်ိန္က လူထခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီဟဲ့...ထစရာရိွတာ ထ.."
ေက်ာျပင္ကို တစ္ခ်က္၂ခ်က္ေလာက္ ႐ိုက္ေပးၿပီး..ခ်န္းေယာ္လ္ရဲ႕အေမႏိႈ္းေနေသာ္လည္း..
အေကာင္စုတ္ေလးက တစ္ခ်က္ေတာင္မလႈပ္။
"မထဘူးလား..အိုေခေလ..ဒါဆို.. မင္းလိုခ်င္ေနတဲ့..ကားအသစ္ကိုမလဲေပးဘူးေနာ္ "
ပတ္ခ္ခ်န္းေယာ္လ္တို႔...ဒါမ်ဳိးေတာ့အျဖစ္မခံႏိုင္ပါေနာ္။ သူ႕အေမကို အသည္းအသန္ပူဆာထားရတဲ့ ကားေလးက လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာကို..ဒီလိုအိပ္ယာမထတာေလာက္နဲ႔
ေတာ့..မလဲႏိုင္ဘူး။
