NEDEN •YOONKOOK•

"Benim utangaç sevgilim."

"Seni hiç bırakmayacağım. "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
JungKook

Hayatta hiçbir şey dört dörtlük değildir. Her zaman bir eksiği olur. Para, sağlık, özgürlüğünün kısıtlanması ve milyonlarca konudan bir tanesi illa ki karşınıza çıkar. Çıkmazda gibi hissedersiniz. O eksikliğinizden dolayı istediğiniz her şeyi yapamazsınız. Hayat bu ya işte , sadece engel.

Çok zengin olursunuz, çocuğunuzun bir rahatsızlığından dolayı ona ayakkabı bile alamazsınız. Mutluluk olmaz.

Fakirsinizdir, mutlunuzdur. Para mutluluk getirir diye bir şey yok sonuçta. Aileniz ile birlikte olursunuz ama sağlığınız kötüdür ve onu karşılayacak durumunuz olmaz.

Ünlü olursunuz, ilişkinizi saklamak zorunda kalırsınız. Her şeyden kaçmak, dışarıda bile normal bir şekilde buluşamazsınız.

Her şey de bir eksiklik olur...

Benim eksikliğim ise aşktı.
Belki de insana saçma gelir aşk yönünden bir insanın eksik olması. Aşk içinde sevgiyi barındırıyordu. Güveni barındırıyordu. Huzur barındırıyordu. Aşk içinde koca bir dünyayı barındırıyordu.

Bir yerleşim yeriniz eksik ise, nasıl yaşamaya devam edebilirsiniz ki?

Hayata nasıl sıkıca tutunabilirsiniz ki?

Ben sadece güven, huzur ve koca bir dünyamın olmasını istiyordum.

Ben, çok azda olsa bu aşkı yaşamıştım. 1 ay.. Koskoca onla geçen 30 gün beni dünyanın en mutlusu yapmıştı.

Ama dedim ya.. Hayat hep engel çıkartır.

Bir ay önce başlamış olan ilişkime nokta koymamı istedi. Daha ben yeni yeni dünyama yerleşirken o tamamen bitirmemi istiyordu.

Ben bunu istemiyordum. Daha başında olan ilişkimi sonlandırmak istemiyordum. Her bu konuyu düşündüğümde Jeonsug'un dedikleri geliyordu aklıma. Zarar verecek herkese..

Yoongi'nin boynuna sarıldığım zaman, bellerimde olan ellerini hissetmiştim. Seni hiç bırakmayacağım. Dediği zaman sanki tüm bunları unutmuştum. Güven. Onunla iken hissettiğim -aradığım- duyguyu onla tadıyordum.

Duygular hayatımı yönlendiriyordu. Beynim değil, duygularım yönetiyordu beni. Ve bu daha çok yıpratıyordu beni.

Başımı göğsüne yaslamamdan 5 dakika geçmişti. Beni kendinden ayırarak koyu kahverengi olan gözlerini, gözlerimin üzerine dikti.

"Çok korktum." İlk cümlesinin bu olması ise beni korkutmuştu. Sonrasıda devam etti.

"Uyandığımda seni yanımda göremeyince çok korktum, beni bırakıp gittin diye çok korktum."

O sırada bana doğru ilerlemiş, başını boynuma koymuştu. Derin bir nefes aldı.

"Bu kokuyu hiç koklayamayacağım diye çok korktum."

Aldığı ve verdiği nefesi boynumu gıdıklarken, derin derin nefes almaya devam ediyordu. Sağ elini kalbimin üzerine koyarak bastırdı.