Keşke dedim..... Keşke benim yoongiye yolu gösterdiğim gibi biriside bana doğru yolu gösterseydi. Keşke..... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Bir yandan yemek yiyor bir yandanda kahkahalar atıyorduk.
Ben ise milyonlarca olan maskelerimden "en mutlu" olan maskeyi alıp gerçek yüzümü saklamıştım sadece.
Ben bunu yapabiliyorum. Yalancılık. En iyi yaptığım şey buydu benim. Danstan,şarkı söylemekten daha iyi yapıyordum ben yalancılığı. Bu benim işte yalancı.....
Sağ tarafıma baktığımda yoongi hyungun gülümsemesi beni karşılamıştı. İlk defa saniyelik olarak maskem düştü o gülümsemeyi görünce. Benim de ne zaman olmadığı bir gülümseme oluştu yüzümde.
"Eeee kook nasıl çıkardın yoongiyi valla hepimiz uğraştık çıkmadı. Sen gittin çıktı valla nasıl yaptın?"
Ben söze gireceğim zaman yoongi girdi söze:
"Yoongi mi? Yoongi hyung olmayasın?"
"Ehehehehh evet yoongi hyung!" "Aferin."
Jimin yine söze girdi:
"Seni dinliyorum jungkook nasıl yaptın?"
Düşündüm. Gerçekten nasım yapmıştım?
"Bilmiyorum."
"Nasıl bilmiyorsun?"
"Bilmiyorum hyung. Aşağıya gelmesini söyledim teklif ettim yoongi hyungda geldi?"
Jimin biraz mızmızlanarak:
"Yah,hyung! Biz senin kapında biz kamp kuralım çıkma, jungkook yanına gelsin çık! Tae! What is the adalet?!"
Tae: "Jimin ne diyorsun ya!?"
Namjoon söze girdi:
"Jimin,ingilizceden soğuttun! What is the adalet yerine "Where is the justice? Olmalı" (Arkadaşlar pek takılmayın yanlışda olabilir😅😅)
"Offff işte ondan! Ama yoongi hyung çok kırıldım!" diyip alt dudağını sarkıttı ve kollarını önünde bağladı.
Herkes şaşkınca jimine bakıp sonrasında kahkaha ile dolmuştu oda. Herkes kahkaha atarken ben sadece gülüyordum,sadece.
İçime gitme isteği oluşmuştu. Nedenini bilmiyor ama yatağıma girip her zaman gözyaşlarımdan dolayı ıslak olan yastağıma başımı koyup gözyaşlarımı oraya akıtmak istiyordum.
Çünkü sadece o gözyaşlarımı kabul ediyordu. Sadece o. Ben başka yerde akıtamadın gözyaşlarımı. Kabul etmiyorlardı çünkü.
Düşüncelerimden dolayı irislerim yanarken kalkmak için hareket ettim. Hareket etmemle sandalye kımıldamış ve ses çıkmıştı. Ses kulaklarına ulaştığında herkesin dikkati benim üstümde toplanmıştı.
Onlar söze gitmeden ben söze girdim.
"Size afiyet olsun. Ben odama çıkıyorum." Diyerekten onlar birşey söylemeden mutfağı terk etmiştim.
Arkamdaki fısıltıları duyuyordum aldırış etmeden odama girmiş yatağıma yönelmiştim. Battaniyeyi açıp içine girdiğim anda gözyaşlarım kendiliğinden sanki yastığa muhtaçlarmış gibi aktılar.
Bende ona muhtaçtım. Ona ihtiyacım vardı ama o beni görmüyordu.
Gözyaşlarım muhtaç olduğu şeyle buluşurken ben neden onla buluşamıyordum?
Ve uyuyana kadar gözyaşlarım muhtaç olduğu yastığa akmaya devam etti.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nasılsınız?
Yb geldi mutlu musunuz?dhsbsb
Bu kitabı okurken böyle çöküyor olabilirsiniz. Böyle bir üzülme. Yani inş oluyordur. Çünkü jungkook gerçekten acı çekiyor ve ben bunu yansıtmam lazım. İnş oluyordur.
Mutlu zamanları olacak mı bilmiyorum. Hiçbir şey belli değil şuan. Doğaçlama yazıyorum. Ve sonu da belli değil kitabın....
Neyse inş beğenirsiniz. Eğer beğendiyseniz lütfen sol taraftaki yıldıza basmayı unutmayın bu benim için önemli.
Ve bir isteğim olacak....
Lütfen hayalet okuyucu olmayın. Bu beni kırıyor:(
Ve öbür bölümde bir şey seçmenizi istedim Vmin mi namjin mi diye.
Vmin 2, namjin 0 sndbsbbd
Ben tam kararlamadım. Onun için bu bölümüde oylamayan kişiler yazarsa sevinirim.
Oy sınırlaması yok çünkü güzel bi yb değildi....
Eh, biraz fazla uzattım. İyi akşamlar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
