Be mine

4. Enrollment

4. Enrollment

Zey's P.O.V

Tumakbo ako patungo kay Janice, dahil sa pagtakbo ko at sa karamihan ng tao ay may na bubunggo ako.

At nang malapit na ako sa kinaroroonan ni Janice ay kinalabit ko sya habang hinihingal dahil sa pagtakbo papunta dito.

"Janice!" Tawag ko dito, ngunit...

"•o•"

Hutanginers... nakekeheye mge besh, hehehe.

Lumingon yung babae sakin na napagkamalan kong si Janice. Ngumiti ako ng pilit at nag peace sign, sabay takbo.

So much kahihiyan gosh!

Pumunta akong cafeteria kase nag aaway narin ang mga Dragon ko sa tyan, huhuhu.

Pumasok ako sa entrance ng cafeteria at nakipag siksikan.

may mga nagagalit may mabaho JUICECOLORED may mga nangiirap sarap dukutin ang mga eyeballs.

Ng makarating na ako sa food station biglang nangislap ang aking mga mata. My gosh, nglalaway na ako.

Kumuha ako ng mga nagustuhan kong pagkain.

Pagkatapos ng mahaba habang session ng pagkuha ng pagkain ay tumungo na ako sa cashier para bayaran ito.

At halos mahimatay ako sa dami ng nakapila. Ano ba naman yan?! Edi ganto lagi ang series kapag break time? Baka tapos na ang break time ay hindi parin ako nakakain nyan.

"Wah! Nagugutom na yung kaibigan kong nasa clinic! Wahh! Paunahin nyo na ako! Please! Sige na!" maya maya'y sigaw ko, dahil sa parang di na umuusad ng pila dahil maraming nagpapasingit.

Halos lahat naman ng atensyon nila ay napunta sakin.

Yung iba naman ay tumingin sakin ng parang naawa.

Yan! Ganyan nga!

"Totoo ba yan miss?" naawang tanong sakin nung medyo nasa unahan ng linya.

Mas lalo ko namang ginawang kunwari naiiyak yung mukha ko.

"Ah-hh oo naman. Huhu! Nagcollapsed kase sya." sambit ko at kunwaring pumikit pa. Malay mo may pumatak na luha diba? HAHAHA.

Nagsimula naman ang bulong bulungan.

"Ano namang sakit nya?" maya maya'y narinig kong tanong ng iba.

"Ah? Ahmm? A...h.. May cancer sya.. Oo may cancer sya! Huhu! May taning na nga ang buhay nya eh! I just want na habang nandirito pa sya sa mundong ibabaw ay maging masaya sya! Huhu!" pagiinarte ko pa.

"Lah! Kawawa naman si ate."

"Aws, baka kaedad lang rin natin."

"paunahin na natin sya."

Ilan lang naman yan sa mga bulungan na narinig ko.

Hehe! Ang galing ko talaga!

Kaya naman ayun! Nabayaran ko na ang pagkain na binili ko.

At kunwari naman akong malungkot na lumabas. Syempre kailangan parin yun noh! Mamaya mabuking pa ako at pagbabatuhin nila ako ng lamesa dito.

Dali dali akong lumabas ng cafeteria. At medyo lumayo.

Nang makalayo na ako.

Ay ngumiti ako ng napakalapad na para bang nakaalis sa kulungan.

HAHA!