BAL

Bölüm 10

"Ben bir lavaboya gideyim" diyerek yanlarından kalktım.

Son üç gündür mesaj atan anonim yine atmıştı.

Ah evet bir anonimim var. Antalya'da olduğumu bilen, ailemin ve sevgilimin öldüğünü bilen bir anonim.

Her gece gelip beni rahatlatmaya çalışıyor. Anlaşılan bu gün biraz erken davrandı.

Anonim: Erken geldim.

Siz: fark ettim.

Anonim: Nasılsın bakalım?

Siz: Birazdan çok iyi olacağım...

Anonim: Şu sondaki üç nokta hoşuma gitmedi...

Siz: Öyle mi...

BORA'DAN ANLATIM...

3 gündür Deniz'e anonimlik yapıyorum. Bu sayede az da olsa içini rahatlatmaya çalışıyorum. Gördüğüm üzere işe de yarıyor.

İlk yazdığım zamanlarda intihar etme gibi bir düşüncesi olduğunu itiraf etmişti. O zamandan beri nereye gitse peşinden gidiyor, aynı zamanda da anonim olarak mesaj arıyordum.

Aynı şuan tuvalette bile mesaj atmam gibi..

Siz: Ee ne yapıyorsun?

Deniz: FotoÄŸraf ister misin?

Fotoğraf mı? Cidden bana tuvaletten fotoğraf atmayacak değil mi? Kesin dalga geçiyor.

Siz; Bunu söyleyen sen misin? Sen fotoğraf çekinmeyi sevmezsin!

Deniz: Ama çekmeyi severim, anonim.

Siz: Eh ÅŸey at o zaman

Galiba tuvaletteki fayansları falan atacak. Ama cidden, ne gerek var?

Deniz:

Deniz: Kırmızı pantolonumda artık koyu kırmızı lekeler var :( ağh cidden o pantolonu çok seviyordum.

"Siktir!"diyerek tuvalete koşmaya başladım.

"Abi ne oldu lan!" Diye arkamdan bağırdı Barış.

Tuvaletin kapısını açtığımda boştu. Boştu! Nerede bu kız!

"Ekiinn! Barış! Lan Deniz? Öykü nerede, Nisan?!"

"Ben buradayım Bora ne oldu?" Dedi Öykü.

"Sen değil, Deniz. Deniz yok lavaboya dedi yok orada kalkın lan nerede bu kız!?"

"Ya abi tuvalette de mi rahat yok kıza, yukarıdakine çıktı. Orada Dilara abla olunca yukarıya gönderdim." Dedi Barış.

Telefonu atıp yukarıya koşmaya başladım. Aşağıdan sesler geldiğinde anladım ki, onlarda fotoğrafı görmüştü.