BAL

Bölüm 3

İzmir'e gelme sebebim aslında tek okul değildi. İçime kapanık olmamın sebebi ise 2 sene önce kaybetmiş olduğum sevgilimdi. Yürüdüğüm her sokak onu hatırlatırken o şehirde daha fazla kalamayıp İzmir'e gelmeyi seçmiştim. Annemler ise biraz daha iyi olurum diyerek itiraz etmeden beni göndermişlerdi.

Yankı Ege Barın, 5 yıldır kalbimin tek sahibi. Hayır 3 yıldır sevgili değildik. 1 sene boyunca platonik kalmamın ardından aslında onunda beni sevdiğini öğrendim. 2 yıl boyunca sevgili kaldıktan sonra 2yıl önce bir trafik kazasında vefat etmesinin ardından ailesi de başka bir yere taşınmıştı.

Ben ise herkesten uzaklaşıp sessiz sakin bir hayat sürmüştüm. Tabi 1 yıl boyunca geçirdiğim krizleri saymazsak.

Şimdi ise burada olmak az da olsa bana unuttururken en azından eskisi gibi yalnız değildim. Hayatıma birilerinin girmesine izin veriyordum. Tek başıma iken aklıma gelmesini durduramıyordum. Ama yine de yalnız kalmak istiyordum. Fakat bunun son bulması gerekiyordu. Buldu da.

Şimdi cafede oturmuş söyleyeceğim şarkıyı seçmeye çalışıyordum. Sağımda Bora solumda Barış karşımda ise Nisan ve Öykü oturuyordu.

"Gençler sırıtın çekiyorum" diyerek telefonunu kaldıran Barış'ın arkasına saklanıp kamerada çıkmamaya çalıştım. Fotoğraf çekinmeyi sevmezdim pek.

"Mızıkçılık yapma kız" diyerek kızan Nisan'a dil çıkardım.

"Hayır çirkin olsa saklansın bırak fotoğrafı kirletmesin. Ama kız güzel abi niye saklanıyor bu?" Diyerek beni işaret etti Barış.

Gülerek Eray'a baktım ve o sırada flash patladı. Yanıma döndüğümde ise Nisan fotoğrafımızı çekmişti. Barış fotoğrafı alıp incelerken baş parmağını kaldırıp beğendiğini belirtip fotoğrafı kendisine gönderdi. Bende telefonu elinden alıp fotoğrafa baktım.

Ben gülerek Barış'a bakarken Barış da aynı şekilde bana bakıyordu. Güzel çıkmıştım.

"Güzellik Instagram kullanıcı adını söyle bakalım" dedi Barış

Telefonu elinden alıp kullanıcı adımı yazıp takip et butonuna bastım. Gelen isteği kendimden kabul ederek takip ettim.

O sırada bir etiketlenme bildirimi geldi. Tabiki Barıştandı. Fotoğrafın altına "Yeni güzel solistimiz" yazmıştı.

Instagram'da sadece 1 tane fotoğrafım vardı. Onu da 3 sene önce Ege çekmişti.

Her dakika Instagram'da takılan, her gittiği yerde konum atan kızlardan değildim. Fakat bu kızlar bana onu da yaptıracağa benziyordu.

Bu yer benim dönüm noktam olacaktı. Bu yer benim tekrar yaşamaya başladığım yer olacaktı. İzmir benim yeniden doğduğum şehir olacak...

"Ee karar verdin mi güzellik?" Diyerek karşıma oturdu Ekin.

"Evet. Emre Aydın- Afilli Yalnızlık."

"Tamam çıkalım mı artık?" Dediği sırada Melisa aceleyle yanımıza gelip;

"Gençler ne zaman çıkıyorsunuz? Cafe ilk defa bu kadar dolu ve herkes canlı müzik bekliyor"

"Çıkıyoruz kuşum" diyerek ayağa kalktı Barış.

Gitara Buğra, Bateriye Bora, ben ve Barış da mikrofon başına geçtik. Ekin tam gitar ile şarkıya girmişken Bora gelip mikrofona geçti. Barış da Bateriye.

Tekrar şarkıya giren Ekin ile gözlerimi kapattım. İntroyu dinledikten sonra sözlere girdim.

(Yazar notu: Eğik siyah yazılar Bora, siyah yazılar Deniz, ikisi birlikte siyah altı çizili.)