Mafia Boss Boyfriend (EDITING)

Chapter 22

  Bumangon na ko at nagbihis ng jogging pants at simpleng t-shirt na may print na 'LOLLIPOP' na word at colorful ang font color.

Magja-jogging ako papuntang bahay, my real home.

Bumibisita ako dun once a week tapos minsan naman, di na nila ako pinapalabas pero tumatakas ako.

Malayo-layo pa naman yun pero kaya ko 'to, sanay na rin kasi ako ehh.

Ng malapit na ko sa bahay ay huminto ako at tinanggal ang lens.

Mas mako-confirm kasi nila na ako si Kei kung makikita nila ang blue eyes ko. Pareho kaming magkakapatid na may blue eyes at nagle-lens lang kami.

Minsan gabi ako kung bumisita minsan umaga.

"Let me in" cold kong sabi sa guard.

Ito talga ako, cold. Sinasanay ko ang sarili kong wag maging cold sa iba pag di ako Princess mode. Kung iba ako sa paningin nila.

Kung nakikita ko si Dwight, nawawala ang pagiging cold ko. He's been my first love.

Pagpasok ko sa bahay ay walang tao, as usual, nasa Hell Office sila.

Kumatok ako sa pinto ng Hell Office.

*Who's there???* -buzzer.

I press the buzzer and answer....

"Its me" at ni-release ang button ng buzzer.

Nag-open ang pinto ng walang taong bumukas, gamit lang ang device na remote.

"Ate!!!!" sabay yakap sakin ni Lara, i hug her back.

"Sis" sabay yakap ni kuya, i hug back.

"Baby" sabay yakap din ni mom.

As always, dad just look at us with his blank face.

They are my family.

Zeke Demonix (pronounced as Demonic) Demlyondale the Prince. 23 years old like ate Bella.

Lara Devie Demlyondale, the Reaper. 13 years old.

Arthur Demlyondale, the King. My dad.

Janette Ezguerra-Demlyondale, the Queen. My mom.

Yan ang tunay na spelling ng Ezguerra, iniba ko lang.

Ang Aiana naman ay kinuha ko sa pangalan ko sana noon pero iniba nila. Napagawa raw sila ulit ng birth certificate ko. Gumawa rin ako ng fake birth certificate that no one can notice it's fakeness.

Ang Hell Office ay may black wall, white couches, white swivel chair, black tables, white floor at mga antique na cabinets, meron ding glass cabinets na may laman na mga koleksyon ng guns and daggers. Meron ding laman ng shurikens and figurines ng mga guns at patalim.

"What's your decision???" cold na tanong ni dad.

Umupo kami, katabi ko si Lara.

"No" cold at diretso kong sagot.

"How long will it take??" halata sa boses niya ang pagka-inip kahit na mas nangingibabaw ang pagka-cold.

"None of your fvck*ng business" and i looked away.

"Where's your respect, young lady??" halata rin ang inis ni dad.

"I lost it" cold kong sagot.

"Respect me Kei, i'm still your father!!!" at napatayo na si dad.

"Tsss, whatever" cold kong sabi.

Lahat sila ay takot kay dad kung magalit pero ako?? Di ako natatakot noh.