"Bunu... bunu biliyordum aslında. Yani, onun ailesinden birine bunu söylemek çok garip ama gerçekten ona âşık olmadım. Seninki gibi değildi, ister Emma olsun ister Julie. Ki ne dersen de bence Emma senden ayrılmasaydı ve sen paniklemeseydim Julie'yle evlenmezdin." Gerald güldü. "Doğru dedin."
Ruth şaşkınlıkla adama baktı. "Bu mu? Hayatındaki kadınlar hakkında söyleyeceğin sadece bu?"
Gerald omuz silkti. "Bir kere, onlar hayatımdaki tek kadınlar değildi. En değerlileri de olmadı. En değerlisi, şüphesiz ki kızım ve annem. Julie'yi o ikisinin yanına pek yaklaştıramıyorum. Emma ikiyüzlülük yapmasaydı... belki."
"Sende Julie'ye âşık değilsin."
"Zaten âşık insanların birbiriyle evlendiği bir dönemde değiliz. Genelde de tek bir taraf âşık oluyor zaten." Masada duran birasını ağzına götürürken Ruth'a kısa bir bakış attı. Balkonda oturuyorlardı ve saat on ikiyi geçmiş, Emma yatmıştı. "Bu konuda seni kıskanıyorum."
Anlamamıştı. "Hangi konuda?"
"Emma seni gerçekten çok seviyor. Bu, ilk. Daha önce de oldu, Cley miydi..."
"Clara."
"Hah, aynen. Ama Clara ona hiç karşılık vermedi Ruth. Hiç. Ama Emma daha toydu. Nerden bilsin? Adam gibiydi işte, fazla seviyordu karşı tarafı."
Göğsüne tahtayla bir tane geçirmişler gibi hissetti. "Bunları beni kötü hissettirmek için mi söylüyorsun?" Gerald masum bakışlarını ona çevirdi ama gözlerindeki ışıltıdan düşünceleri az çok anlaşılıyordu. "Doğruları söylüyorum."
Dediklerinin üstünde durmadı. Gergin bir nefes verdi. "Emma size nasıl açıldı?"
"Clara'dan bahsettiyse bunu da söylemiştir." Ruth kadının ona söylediklerini anımsayıp başını salladı.
"Mahkeme için heyecanlanma."
"Heyecanlanmıyorum."
"Heyecanlanıyorsun." Kurumuş dudaklarını bira ile ıslattı. "Yüzünden ve tavırlarından belli. Kim olsa heyecanlanır! Daha doğrusu streslenir." Ruth başını yere eğdi. "Onunla hiç evlenmemeliydim."
"O zaman kızımı tanımazdın."
"Ben evrene inanırım, Gerald. Bir yerlerde muhakkak tanışırdık." Kendinden fazlasıyla emin söylenişti. Gerald etkilenmiş gibi mırıldandı. "Sende şu mistisizm ile ilgilenenlerdensin."
"Hayır. Bu daha farklı."
Gerald omuz silkti. "Öyle diyorsan."
Bir süre sessizlik oldu. Ruth, Gerald'ı kendine yakın görüyordu ve bu zamanda yanında ona destek olması içine su serpiyordu. Yapabilecek gibi hissediyordu. Emma ile devam edebilecek gibi.
-
Bu kitaba bir final lazım artık.
