Wanneer de 20-jarige kroonprins van Chamberlain, prins James, een Selectie organiseert om een vrouw te vinden, kan dat Ella niets schelen. Ze is tevreden met haar leven zoals het is, diep verscholen in de dienstkeuken van diezelfde prins. Als het aa...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
In de week die volgde op hun tuinontmoeting, kregen de meisjes de prins amper te zien. Hun dagen waren rijkelijk gevuld met etiquettelessen en danslessen. Ella vond het verschrikkelijk en kreeg met de dag meer zin om de prins op te zoeken en hem te vertellen dat haar deelname een vergissing was. Toch was ze geïntrigeerd door hun gesprek. Ella had geen idee waarom hij haar niet had weggestuurd, en waarom hij dat wel gedaan zou hebben met de rest.
'Lady Ella!'
Ella schrok op en keek in de woedende ogen van Debbie. Ze voelde de blikken van de andere meisjes in haar rug branden en hoorde hier en daar wat gegiechel van tweeën. Ze wilde met haar ogen draaien omwille van het gedrag van die verwaande krengen, maar nu Debbie haar zo aanstaarde, was dat geen goed idee. Ella rechtte haar rug en sloeg haar ogen neer.
'Het spijt me. Wat was uw vraag?'
Debbie zuchtte diep en kneep even met haar vingers haar neusbrug. Het was al meerdere keren gebeurd dat Ella wegdroomde tijdens de etiquettelessen. Ze kon er werkelijk niets aan doen. Door haar job als dienstmeisje had ze de etiquetteregels van het paleis al aangeleerd. De dingen die Debbie haar vertelde waren dus niets nieuws: welke lepel voor wat diende, hoe je de prins moest aanspreken op welk moment, hoe je je moest gedragen op feesten. Het was natuurlijk geen excuus, want de tweeën kenden de meeste regels ook en die letten nog wel op. Maar die waren nog steeds uit op de kroon en dat was, naast hun kasteverschil, het grootste onderscheid tussen Ella en de zelfingenomen meisjes die zichzelf al koningin waanden. Ze moesten eens weten dat zij, de simpele dienstmeid en lage 6, enkele uren had doorgebracht met de prins, terwijl de rest hem niet meer hadden gezien.
'Waarvoor dient de vork aan de rechterkant van het bord?'
Debbie wees naar de tafel waarop een bord stond. Naast het bord lagen links twee vorken, erboven een kleine vork en een klein lepeltje, en rechts lagen een mes, twee lepels en een kleine vork. Ella zag Maylin fronsen en besefte dat het meisje nog nooit zo'n vork gezien had. Ella had echter al zo vaak de tafel gedekt voor de koninklijke familie dat het voor haar al geen probleem meer was om het bestek zelfs blind te herkennen.
'Het is een oestervork.'
Ze hoorde iemand naar adem happen en besefte dat niemand wist dat ze dat hoorde te weten. De meisjes wisten elkaars kasten dan wel, maar ze hadden geen idee wat voor beroep ze deden. Dat was maar beter zo. Ze zouden er nu waarschijnlijk vanuit gaan dat ze een kokkin was, wat deels wel klopte. Ella was ervan overtuigd dat zodra de meisjes hier erachter kwamen wat ze echt deed voor ze geselecteerd was, ze haar lastig zouden vallen met vragen over de prins. Debbie knikte goedkeurend en ging toen verder naar Maylin, die dan weer moest antwoorden voor wat de eerste lepel langs rechts diende. Dat was gelukkig niet zo'n moeilijke vraag, die Maylin dan ook met gemak kon beantwoorden. Ella droomde weer weg tot het einde van de les.
Ze was net haar papieren op een nogal onordelijke manier bij elkaar aan het steken toen Gwen naar haar toekwam. Ella had de zwartharige 4 bijna niet meer gesproken doordat ze vooral met Maylin omging en Gwen een vriendin gevonden had in het meisje waarmee ze naar hier gekomen was, Lani. Lani was een onopvallende blondine, een 3 die ook uit Fairmount kwam. Ze volgde Gwen overal naartoe en hoewel Ella niet meteen iets tegen het meisje had, kon ze haar ook niet echt uitstaan. Het leek alsof ze geen persoonlijkheid had en gewoon een verlengde was van Gwen.
