Wanneer de 20-jarige kroonprins van Chamberlain, prins James, een Selectie organiseert om een vrouw te vinden, kan dat Ella niets schelen. Ze is tevreden met haar leven zoals het is, diep verscholen in de dienstkeuken van diezelfde prins. Als het aa...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ella wreef nerveus haar handen over elkaar. Marlow was Lily aan het interviewen over haar organisatie. Het zag er naar uit dat dat niet zo heel lang meer zou duren voor het aan Ella zou zijn. Alle andere meisjes waren al geweest, de ene organisatie al wat beter dan de andere, maar Ella kon zich er niet toe brengen om aandachtig te luisteren. Ze was zelfzeker genoeg om te weten dat haar organisatie positief onthaald zou worden. Waar ze niet zo zeker van was, was James' reactie. Ze staarde naar Lily zodat ze James' blik kon ontwijken. Hij had al meerdere keren geprobeerd om haar aan te kijken, maar ze had niet terug durven kijken. Ze had de afgelopen dagen meerdere keren de kans gekregen om hem te vertellen dat ze met Tamara gesproken had, maar ze had zichzelf nooit kunnen overtuigen om het daadwerkelijk te doen. Nu voelde ze zich stom omdat hij er op nationale televisie achter zou komen.
'Dank je wel, lady Lily. Dan verwelkomen we nu onze laatste gaste, lady Ella.'
Ella schrok op en voelde de zenuwen door haar lichaam gieren. Ze wist dat ze alle mogelijke tijd had gekregen, maar plots voelde het toch alsof het te weinig was. Marlow glimlachte vriendelijk naar haar, alsof ze doorhad dat er iets mis was. Ella probeerde haar stress onder controle te krijgen en probeerde zo overtuigd mogelijk terug te lachen.
'Allereerst, lady Ella, denk ik dat heel Chamberlain wil weten hoe het met je gaat.'
De vraag verwarde haar even, tot ze het lichte, pijnlijke kloppen in haar schouder voelde.
'Gezien de omstandigheden gaat het prima met me, Marlow. Ik heb enkele dagen platte rust gekregen, maar zoals je kan zien, ben ik niet zo snel klein te krijgen.'
Ella kon het niet laten om over Marlows schouder naar de koning te kijken. Het was subtiel, maar toch genoeg om zijn zelfgenoegzame glimlach een halve seconde van zijn gezicht te krijgen. Marlows glimlach werd breder en ze keek in een van de camera's die op hen gericht stonden.
'Dat horen we graag. We zijn ook erg benieuwd naar je organisatie.'
Ella's blik verplaatste zich naar James, die haar bezorgd aankeek. Hij leek door te hebben dat er iets niet klopte. Ella ademde diep in en keek weg van hem, naar de camera waar Marlow eerder ook in gekeken had.
'De organisatie ik wil oprichten, is er eentje voor ouders met zieke kinderen.'
Ze zag dat James zich bewoog in zijn stoel, maar ze kon zich nu niet meer laten tegenhouden.
'Het is enorm moeilijk om te horen te krijgen dat je kind ziek is. Met de organisatie die ik wil oprichten wil ik ervoor zorgen dat de ouders steun kunnen krijgen, zowel emotioneel als financieel, om door hun moeilijke tijd door te komen.'
Marlow begon haar vragen te stellen, die Ella met gemak beantwoorde. Ze had een hele folder met onderzoek, dus dit deel was allesbehalve moeilijk. Het waren de momenten waarop ze per ongeluk oogcontact maakte met James, die haar een tel deden stoppen. Het verraad was duidelijk in zijn ogen te lezen. Ze voelde zich stom omdat ze zoveel op het spel gezet had voor Tamara, maar langs de andere kant moest James ook beseffen dat ze geen andere keuze had gehad. Was hij niet degene geweest die haar had aangespoord om haar onopgeloste zaken aan te pakken?
