Wanneer de 20-jarige kroonprins van Chamberlain, prins James, een Selectie organiseert om een vrouw te vinden, kan dat Ella niets schelen. Ze is tevreden met haar leven zoals het is, diep verscholen in de dienstkeuken van diezelfde prins. Als het aa...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ella werd ergens halverwege de nacht gewekt door gebonk op haar kamerdeur. Ze sloot kreunend haar ogen weer toen het even ophield. Wie was er in hemelsnaam nog wakker op dit uur? Ze draaide zich om en voelde zich weer wegzakken in haar slaap toen er opnieuw op haar deur geklopt werd. Ella stond zuchtend recht toen ze besefte dat haar gast niet zou vertrekken en sloeg snel een kamerjas om zich heen. Ze stond op het punt om haar gast een boze blik te gunnen, tot ze een huilende Maylin aantrof. Ella's ongenoegen veranderde meteen in ongeloof.
'Maylin?'
Het meisje viel haar zonder waarschuwing in de armen. Ella beantwoorde de omhelzing en duwde met haar voet de deur weer dicht zodat ze geen ongewenste bezoekers zouden hebben, al leek haar dat sterk op dit uur.
'Maylin, wat is er gebeurd?'
Ella durfde de vraag bijna niet te stellen uit angst voor het antwoord. Dat Maylin haar in deze staat kwam opzoeken kon niet veel goeds betekenen.
'Hij gaat me naar huis sturen, Ella...'
Het voelde alsof de lucht uit Ella's longen geslagen werd. Ze was plots blij dat Maylin haar omhelsd had want ze had geen idee meer wie wie rechthield. Ella probeerde haar tranen binnen te houden, maar het was hopeloos. Maylin was haar beste vriendin hier. Ella liet Maylin snikkend los en ging moedeloos op haar bed zitten.
'Is er geen enkele manier waarop we hem kunnen overtuigen?'
Maylin schudde haar hoofd en veegde enkele van haar tranen weg. Ella deed hetzelfde, maar het had geen effect want ze werden meteen weer vervangen door een hoop nieuwe tranen.
'Ik heb mijn best gedaan, maar eerlijk gezegd is wat ik gedaan heb onvergeeflijk, Ella. Hoeveel pijn het me ook doet, kan ik niet zeggen dat ik hem niet begrijp.'
En toen startte ze opnieuw te huilen. Ella legde haar arm om de schouders van haar vriendin en trok haar dichter. Ze kon het niet helpen dat ze nog harder begon te huilen. Maylin, het enige meisje dat ze hier echt vertrouwde, zou morgen weg zijn. Ella had geen idee hoe ze daarmee om moest. Ze legde haar hoofd tegen dat van Maylin en hoopte dan maar dat ze nooit wakker geworden was en dat dit allemaal een nachtmerrie was.
'Het is vreemd zonder haar he?'
Mikaela kwam naast Ella staan met een glas wijn in haar hand en keek keurend rond naar wat ze bereikt hadden met hun feest. Ella moest even slikken. Ze probeerde al de hele avond te vergeten dat Maylin vannacht met een betraand gezicht naar haar toegekomen was om haar te vertellen dat ze naar huis zou gaan. Ze keek naar James en voelde irritatie opwellen. Hij had haar hier moeten houden. James moest toch ook inzien dat ze wanhopig geweest moest zijn? Maylin was doodbraaf. Ze zou nooit vrijwillig een tiara stelen. James keek haar richting uit en Ella keek weg. Ze wilde niet met hem spreken vanavond. Misschien had hij Maylin wel naar huis gestuurd om haar te straffen voor gisteren. Ella had nog steeds geen idee wat ze met zijn liefdesverklaring moest. Ze zag vanuit haar ooghoeken dat hij nog steeds naar haar keek en wilde op hem afstormen en eisen dat hij Maylin moest terughalen, maar ze besefte zelf ook wel hoe onredelijk dat was. Ella wist diep vanbinnen dat wat haar vriendin gedaan had fout was, en dat ze eigenlijk geluk had dat ze simpelweg naar huis gestuurd was zonder straf. James maakte aanstalten om naar haar toe te komen. Dat idee dat hij toch juist gehandeld had, zat echter zo diep weg dat ze zich naar Mikaela wendde.
