Kamila wraca po dwóch latach od swojej śmierci. Zmartwychwstanie? Niekoniecznie. Jej oprawcy niespodziewają się iż wróci w momencie, który najmniej im odpowiada. Jak zareaguje Tae gdy poraz drugi jego narzeczona ginie? Czy człowiek może się zmienić...
- Szefowo?- do biura weszła Klara - Czego?!- warknełam podnosząc na nią wzrok znad tableta. - Miałam ci przypomnieć że o 18 miałaś wyjść. Wieczorem pan Taehyung organizuję imprezę w swoim klubie i jest Pani zaproszona. - westchnełam pocierając nasadę nosa - W porządku. - powiedziałam i zaczęłam zbierać się do wyjścia. Włożyłam płaszcz i wyszłam. Po drodze zadzwoniłam po nianię. Miała być o 21. Zaparkowałam na podjeździe i weszłam do domu. Światło w salonie się paliło. Zdjęłam płaszcz i szpilki i zajrzałam do salonu zastając tam cudowny widok.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Chłopcy siedzieli na kanapie i robili sobie zdjęcia. Oparłam się o framugę drzwi i przez chwilę się im przyglądałam. - Dużo już macie wspólnych zdjęć? - odezwałam się w końcu obaj na mnie spojrzeli. - Przez cały dzień? Będzie ze trzysta. - uśmiechnął się chłopak.- znalazłem twójego laptopa i widziałem że masz kilka zdjęć z brzuszkiem. Są piękne. - powiedział. Wziął małego na ręce i podszedł do mnie. Czułam jego cudowne perfumy. Jego zapach otulił mnie tak jak ciepły koc. Zaciągnełam się nim i moje uczucia do Taehyunga które już prawie w sobie zdusiłam wybuchły w moim sercu jakby ktoś podlał je benzyną. - Dziękuję, że z nim zostałeś. Niania mi się zbuntowała. - zmieniłam temat i odebrałam małego z rąk ojca. Ruszyłam do k uchni. - A co z dzisiejszym przyjęciem? - zapytał, a ja podniosłam na niego wzrok. - Niania będzie u mnie o 21. - powiedziałam przytulając chłopca do siebie. - W takim razie ja będę uciekał mam do załatwienia coś jeszcze - skinełam głową na znak zgody. Podszedł do nas i pocałował małego w głowie gładząc ją ręką. Spojrzał na mnie, jakby wachał się co zrobić. W końcu pocałował mnie w policzek. - Do później - powiedział i wyszedł. Westchnełam cicho i spojrzałam w małe ślepka syna. - Och skarbie nawet nie wiesz jak mamusia tęskni za tatusiem - powiedziałam i pocałowałam dziecko w pulchny policzek. - A teraz chodź wykąpiesz się z mamusią - dotknęłam palcem nosa dziecka na co ten się roześmiał.
Szłam korytarzem klubu którego współwłaścicielem byłam przede mną i za mną szło dwóch ochroniarzy. Potrzebowałam ich, bo teraz wszystko nabierało sensu. Musiałam nie tylko ratować Hana i siebie, ale i Taehyunga. Przeczesałam dłonią włosy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
