Αγάπησα Και Εγώ Κάποτε

Αποστολή Εξετελέσθη

Πολλές εβδομάδες πέρασαν. Εγώ και η Λιβ είμαστε φοβερό δίδυμο και δεν έχουμε δώσει αφορμή σε κανέναν καθηγητή, ουτε καν στον κύριο Κόλινς, ότι είμαστε τα "ταραχοποία στοιχεία" που είχε αναφέρει στην αρχή.
Περιέργως, οι βαθμοί μου βελτιώθηκαν, η παρουσία μου στην τάξη ενισχύθηκε και οι καθηγητές ήταν για πρώτη φορά ευχαριστημένοι με την απόδοσή μου. Ήταν αυτό που έλεγα αρχικά: αρχίζω να οριμάζω, να καταλαβαίνω τι αξίζει και τι όχι και ξέρω πως η Λιβ μου το ενέπνευσε αυτό. Μπορεί να την γνωρίζω μόνο λίγους μήνες, αλλά η έλξη που νιώθω για αυτή με κάνει να πιστεύω πως την ξέρω χρόνια.
Είναι οι προκριματικοί για την ομάδα ποδοσφαίρου και η Λιβ δεν με έχει αφήσει λεπτό μόνο μου. Ήμουν αγχωμένος πολλές μέρες πριν άλλα η αγωνία κορυφώθηκε την ημέρα των προκριματικών.
- Σε λίγη ώρα ξεκινάμε. Να δω αν θα προλάβω να διαβάσω για αύριο.
- Μην ανησυχείς! Άσε τα γραπτά σε εμένα! Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
- Είσαι η καλύτερη Λιβ!
Και το εννοούσα! Κανείς δεν με έχει βγάλει ποτέ από μια τόσο δύσκολη θέση. Την κοίταξα στα μάτια και εκείνη μου χαμογέλασε. Πάγωσα για μια στιγμή αλλά μετά της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. Με κοίταξε και ύστερα χώθηκε πάλι στα βιβλία. Την είδα όμως ότι κοκκίνησε. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου και μην μπορώντας να αντισταθώ την φίλησα ξανά και την πήρα στην αγκαλιά μου. Ένιωθα ότι όλα ήταν πιθανά και έτσι όταν ο προπονητής μας φώναξε ήμουν έτοιμος.
- Καλή τύχη!
- Εσύ είσαι η τύχη μου Λιβ!
Και την φίλησα ξανά. Ήμουν έτοιμος και ήξερα ότι δεν χρειαζόμουν τίποτα άλλο.
Ξεκίνησα δυνατά. Είχα πολλή ενέργεια και δεν σταμάτησα να ξεκουραστώ λεπτό. Ύστερα απο 15 λεπτά ο Καμ μου κάνει μια πάσα και με ένα δυνατό σουτ την στέλνω στα δίχτυα. Άκουσα τότε ένα δυνατό "Μπράβο Ντάνιελ!" και κοίταξα την Λιβ. Είχε σηκωθεί όρθια και με χειροκροτούσε. Της αφιέρωσα το γκολ δυνατά και όλοι έσκασαν στα γέλια. Εγώ και ο Καμ ,για αυτήν την συνεργασία, επιλεχθήκαμε. Οργανώσαμε πάρτι για να το γιορτάσουμε. Η χαρά όμως δεν κράτησε για πολύ.
Στο σπίτι του Καμ, όλοι ζητοκραύγαζαν τα ονόματα μας και δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που έκλεισα τα μάτια για να απολαύσω, όταν ένιωσα δύο χείλη να αγγίζουν τα δικά μου. Ανταπέδωσα το φιλί πιστεύοντας πως τα χείλη αυτά ήταν της Λιβ. Οι φωνές δυνάμωσαν λέγοντας ένα όνομα: Ιζαμπέλ. Εκείνη την ώρα σταμάτησα σοκαρισμένος.
- Τι κάνεις εδώ;
- Επιβεβαίωνα ότι ακόμα με αγαπάς!
Και έκανε να με ξαναφιλήσει.
- Όχι, όχι, όχι.
Έλεγα σοκαρισμένος.
- Λιβ; Λιβ!!
- Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει Καμ; Εσύ δεν είπες οτι δεν σταμάτησε ποτέ να με αγαπάει;
Ένιωσα ότι έχασα την Γη κάτω από τα πόδια μου. Ο Καμ; Ενώ του είχα πει όλα όσα ένιωθα για την Λιβ;
- Πώς μπόρεσες; Νόμιζα ότι ήσουν φίλος μου Καμ;
- Εε φίλε ηρέμησε. Πίστευα πως αν τα ξαναέφτιαχνες με την Μπελ θα περνάμε και οι δύο αυτό που θέλαμε.
- Τι εννοείς;
Πιστεύω μέσα μου ήξερα την απάντηση αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα το έκανε ποτέ αυτό ο Καμ. Είχα αρχίσει να χάνω την ψυχραιμία μου.
- Να.... πίστευα πως αν η Μπελ σου θύμιζε γιατί τα έφτιαξες μαζί της τότε και την ερωτευόσουν ξανά, θα άφηνες την Λιβ σε άλλα χέρια.
Κατέβηκα με γρήγορες κινήσεις από τα χέρια των παιδιών και χτύπησα τον Καμ στο πρόσωπο. Εκείνος αντέδρασε και με χτύπησε στο καλάμι. Έπεσα πάνω του και τον χτύπαγα αλύπητα στο πρόσωπο.
- Πώς μπόρεσες; Σε εμένα που ήμουν πάντα δίπλα σου σε όλα; Που σε αγάπησα σαν αδελφό μου;
- Σταματά Ντάνιελ. Αλλιώς θα το μετανιώσεις.
- Τι άλλο μπορείς να μου κάνεις; Έχασα ήδη την Λιβ!
Η Λιβ! Που να βρισκόταν τώρα η Λιβ;
Ο Καμ σηκώθηκε όρθιος, σκουπίζοντας τα αίματα που έβγαιναν απο το στόμα του. Ανασαίνοντας γρήγορα και κουτσαίνοντας ελάχιστα ήρθε προς το μέρος μου.
- Η Λιβ έφυγε πριν καταλάβεις την Μπελ. Όλοι εδώ θέλαμε να τα ξαναβρείς μαζί της. Θα της πούμε ότι ακόμα την θες. Ότι ποτέ δεν την ξέχασες και όταν γίνει αυτό σε ποιανού την αγκαλιά νομίζεις θα πέσει; Σε ποιον ώμο θα κλάψει εε;
Τα λόγια του κομμάτιασαν την καρδιά μου. Με έκαναν ένα με το πάτωμα. Έκανα κίνηση να φύγω αλλά γύρισα και του έριξα άλλη μια μπουνιά, σωριάζοντάς τον στο πάτωμα.