Nothing is a Coincidence. ~Tom Hiddleston~ [devam ediyor]

Part 9

Tom'un ağzından...

O gece asla o aptal kızı buraya çağırmak istememiştim. Kendimi iyi hissetmiyordum ve birine ihtiyacım vardı. Ama o kişi asla Olivia değildi...
Gecenin bir yarısı Lara'yı aradığımda, gerçekten de onun evine gidip yanımda olmasını istemiştim ki; o buna engel oldu.
Gidememiştim işte, gidemedim Lara'mın yanına! Üstüne üstlük şimdi beni o Olivia denenle nişanlı sanıyordu. Eminim ki koca bir pislik olduğumu düşünmüştü...

Olivia benim çocukluk arkadaşımdı. Daha doğrusu çocukluk aşkım... Eskiden onu gerçekten çok seviyordum. Fakat aradan onca yıl geçti, onun yüzünü o günden beri hiç görmedim, neler yaptı neler yaşadı hiçbir fikrim yok ama o şu an burada. Burada olmasının tek sebebi sadece annemin bu aptal evlilik telaşı. Neymiş efendim "bana en uygun kız oymuş." "Çok akıllı, sevecen ve kibarmış." "Yıllardan beri tanışıklığımız varmış ailesi de çok düzgün soylu insanlarmış." "Bize ancak bu yakışırmış."

YALAN!!!

Olivia evet güzel olabilir, kibar olabilir. Ama onun içinde bir canavar var ah keşke bilseniz! Hemde bitmek, doymak bilmeyen bir canavar! Beni gerçekten sevdiğinden bile emin değilim ki, ben onu sevmiyorum. Ve hazır yeri gelmişken şu konuya da açıklık getireyim;

BİZ NİŞANLI FİLAN DEĞİLİZ! VE ONU SEVMİYORUM.

O gün bir anda bu saçma yalanı nasıl uydurdu bilmiyorum ama kesinlikle bahsi geçen olay asılsızdır ve ben kesinlikle suçsuzumdur. Bizim asla ciddi bir ilişkimiz olmamıştır. -ve olmayacaktır.-

O gece yanımda sadece Lara'yı istiyordum. Ona sarılmak, doya doya onu izlemek, koklamak, öpmek, dokunmak... Bana evinin konumunu attığında yarı sarhoştum. Tam o sırada Olivia beni aramıştı. Ve benim aptal kafam, ağzımdan şu sözlerin dökülmesine sebep oldu;

"Yalnızım ve kendimi iyi hissetmiyorum. Buraya gel."

Hayır yani neden her şey böyle olmak zorunda!! Onunla bir şansımız olabilirdi! Ama artık...

Olivia ise fırsatı kaçırmadan hemen yanıma gelmişti bile. Ah gecenin devamını hatırlamıyorum. Hatırlamak da istemiyorum zaten....

Sabahki olaydan sonra ilk planım Olivia'dan kurtulup Lara'mın yanına gitmekti. Eh tabi bilirsiniz yapım gereği sırf kabalık olmasın diye Olivia ile küçük bir kahvaltı ettikten sonra, ancak planımı uygulayabilirdim. :))

Kahvaltıdan sonra doğruca bana dün attığı konuma gidiyordum. Ona doğruları açıklayacaktım.
Evi pek uzak sayılmazdı ama ıssız bir sokaktaydı. Burası hiç de güvenli değildi.

Sokakta neredeyse kimse yoktu. Şuracıkta birisi düşüp ölse, hiç kimsenin ruhu dahi duymazdı. Serserilerin olduğu bir yerdi. Tanrım! Bu kızı daha güvenli bir yere yerleştirmeliyim.

Adımlarımı sıklaştırıp hızla yoluma devam ederken karşıma üç genç adam çıktı. Hepsi de kabadayı tipli çocuklardı. Onları görmezden gelerek yanlarından geçip gitmeye çalışırken, her biri bir tarafıma geçip beni sıkıştırmışlardı.

Ortalarındaki çocuk -tahminimce bu küçük çetenin başı- üstüme doğru gelip, konuşmak için dudaklarını araladı.

"Naber babalık?"

"Anlamadım?"

×,•◇'~°☆▪*.

.