Bir Tutam Hasret

5.Bölüm

Yaşanan her şeyden habersiz düğün için hazırlanan kızlarında salona gelişi ile evden çıktılar.
Düğün yapılacak yere gelince Rıfat ,Ayşe'ye mahçup gözlerle baktı.
Ayşe'ye bakarak kardeşi Hatice'ye ise hafif sinirli bir sesle konuştu. 
"Oynamanızı milletin içinde kıvırtmanızı istemiyorum . Kadın erkek karışık bir düğünmüş bana kalsa sizi hiç getirmezdim ya siz anama şükredin ." Diye söylenerek kızların yanından ayrıldı.
Hatice abisinin arkasından gülerek burun kıvırırken Ayşe şaşkın şaşkın etrafı izliyordu.
Bu kadar kalabalığı aylar hatta yıllar olmuş bir arada görmemişti.
Hapishane dediği ,yaban ellerde bu kadar türkün yaşayacağı aklına gelmezdi.
Aslında pek de kalabalık değildi .
O zamanlar saysan on ,on iki ailenin olduğu bir yerdi.
Herkes az buçuk birbirini bilir tanırdı fakat sokağa çıkmayan , kocası uzaklarda olan kızın evli olduğunu bilen   yakın tanıdıklardı.

Kaynanasının arkadaşı Aynur hanımın oturduğu masaya doğru yürüyüp oturdular.
İki kafadar ağız ağıza verip düğün dedikodusunu yaparken ,Ayşe sanki üzerinde gözler varmış gibi  hissederek huzursuz oldu.
Ona bakan kadınlardan bile rahatsız bir şekilde yanında oturan Hatice'ye döndü.
" Çok sıkıştım ne zaman gideriz ki eve ?"
"En az iki saat daha buradayız ."

Fadik hanım ve arkadaşı dedikodularına arkadaş eklemek için başka masaya giderken Ayşe oturduğu yerde sallanmaya başladı.

"Tuvalat şu karşı koridor var ya orada, burada böyle sallanacağına   gitsene."
Ayşe başını eğip mahçupça kıza baktı. " Sende gelsen ?"
"Ay abartma Ayşe çocuk gibi seni mi bekleyeceğim . Hem korkma burada herkes Türk kaybolmazsın yani .."
Ayşe görümcesinin onunla dalga geçmesiyle başını eğdi.
Aylardır evde yaşayan bu aile ve arada eve gelen bir kaç komşudan başka kimseyi görmeyen kızın kendine güveni iyice gitmiş insanlardan çekinen korkan biri olmuştu.
İçinde yaşadığı gel git sonucu daha fazla dayanamayıp yerinden kalktı.
Uzakta arkadaşı ile konuşan Fadik hanım gelinin nereye gittiğini merakla bakarken Hatice'ye kaşla gözle sende peşinden git dediyse de kızı omzunu silkti.

Ayşe koridorda çekinerek yürürken kendisine çarpan küçük çocuğun düşmemesi için omuzlarından tuttu.
Çocuk ona gülümseyerek giderken kız tuvaletin tam önünde durdu.
Üzerinde resim olan kapıların ne anlama geldiğini anlamayarak uzun uzun baktı.
Sonra kapılardan birinden bir kız çıkınca orasının kadınlar tuvaleti olduğunu düşünerek içeri girdi.
İşini halledip çıkınca tuvalette dolan kızların sözlerine kulak misafiri oldu.
"Gördün mü Mahir'de gelmiş . Ah Ahmet'i kaçırdık , Rıfat'ın da gözünün bizi göreceği yok bari Mahir'i kaptırmasak "diye konuşurken arada yabancı kelimede konuşup ona bakınca tedirgin olup hemen çıktı.
Koridorda yürürken biraz önce çarptığı küçük çocuğun dışarıda ağladığını görüp salona girmedi çocuğun yanına doğru yürümeye başladı.

Kız tam çocuğun ne için ağladığına eğilip bakarken karşısına çıkan o adamla yutkundu.
"Mustafa iyi misin ?" Diye çocukla konuşan adama bakmayı bırakıp çocuğa elini ilk Ayşe uzattı.
Küçük çocuk Ayşe'nin elini tutup ayağa kalkınca Mahir yeğeninin haline güldü.
"Sağolun ben size daha öncede çarpmıştım ." Diya çapkınca konuşunca Ayşe kendisine hayran hayran bakan Mahir'i unutup çocuğa gülümsedi.
"Önemli değil ,dizin hafif kanıyor .Yıkayıp silersen mikrop kapmaz ."  çocuk omuzlarını daha çok büyümek ister gibi dikleştirdi.
"Acımıyor zaten "derken bile yüzü ekşiyen çocuğa kendini kaptırıp gülen Ayşe Mahir'in varlığını unutmuştu adam ise kıza hayran hayran baktı.
Bu güzeli daha önce nerede gördüğünü hatırlamaya çalışan adam ,Hatice'nin onlara doğru gelişi ile hatırladı.
Tek hatırlamadığı Ahmet'in iki kız kardeşimi vardı yoksa karşısında gördüğü kızla üç müydü ?
Adam kardeşim demişti fakat bu karşısındaki güzel kız kimseye benzemiyordu.
Mahir kendini Ayşe'nin güzelliğine kaptırmışken Hatice kıskançlık dolu bir sinirle Ayşe'nin yanına geldi.
"Neredesin sen bir tuvalet diye çıktın hala dönemedin!"
"Ben şey " diye lafı geveleyen Ayşe'nin imdadına küçük Mustafa yetişti.
"Ben düştüm Hatice abla kardeşin de bana yardım etti ."deyince kız Mahir'in yeğenine gülümseyip adama da kaçamak bir bakış attı .
"Ben bir an göremeyince korktum . Sana geçmiş olsun " diyerek Ayşe'nin kolunu çekerek yürüdü.
Mahir adının ne olduğunu bile bilmediği  kızın arkasından ağzı açık bakarken Mustafa dayısının elini tuttu.
"Benim yaşım o kıza göre çok mu ufak ?"deyince Mahir yeğeninin saçlarını karıştırdı.
"Bayağı ufak küçük adam ."
"Tüh çok güzel bir kızı daha kaçırdım ." Diye hayıflandı.
Mahir ise içinden konuştu.
"Dayın kaçırmayacak ama bu güzeli ." Diye söylenerek salona girdi.

Annesinin ona bakışı ile kadının yanına oturan adam gülümsedi.
"Var mı beğendiğin bir kız , yoksa bozuşacağım artık seninle !" Diye söylenince adam Ayşe'nin oturduğu masaya bakarak çekinmeden gülümsedi.
"Var bir güzel Hafize hanım ." Deyip kızı göz hapsine aldı.

Ayşe ise adamın ona çekinmeden bakmasından , utanmadan gülmesinden iyice rahatsız olmuştu.
Tamam başında kocası yoktu ama evli barklı , başka adamanın nikahında kıza bakılır mıydı ?
Hemde böyle utanmadan herkesin içinde diye kendi kendine söylendi.
Hatice'de farkındaydı Mahir'in masalarına baktığının fakat kızın aklının ucundan bile geçmiyordu kendisi dururken adamın Ayşe'ye kapılacağı ..

Düğünden sonraki günlerde evi bir telaş almıştı.
Hafıze hanım oğlunun beğendiği kızı görmek için gelmiş Hatice'ye olur vermişti.
Akşama erkekler ile birlikte gelinecek Allah'ın emri ile kızı isteyeceklerdi.
Hatice yıllardır tutkun olduğu , buradaki tüm bekar kızların peşinde olduğu Mahir'in hala onu isteyeceğine inanamaz bir şekilde mutluydu.
Ayşe ise görümcesinin heyacanına bakınca kendisinin Ahmet ile hiç böyle olmadığını düşündü.
Hayatı boyunca da belki bu saf heyecanı hiç bir zaman yaşayamayacaktı.
Fadik hanımın evi kırklatması ile beli ağrıyan kız mutfağa yardıma gitti.
"Hatice nerede bir işin ucundan tutsun artık !"
"Bırak anne çok heyecanlı kız hazırlanıyor . Hem o bize yardım etmekten çok evi başımıza yıkar ." Deyince kadın gelinine gülümsedi.
"Hala aklım almaz Mahir gibi boylu poslu okumuş adam bizim Hatice'nin neyini beğendi hiç anlamam."
Ayşe gülümseyerek kaynanasına baktı.
"Hatice güzel ama .."
"Güzeldir elbet benim kızım ama bir sen değil !" Diyerek gelininin omzuna dokundu. 

Akşam olup misafirlerin geliş saati gelince Hatice heyecanla Ayşe'ye kapıyı açmasını söyledi.
"Yoksa ben oracıkta düşer bayılırım ."
Ayşe kızın bugün halini   pek sevmişti . Yüzü gülmez ,konuşmaz görümcesinin dili çözülmüştü.

Mahir elinde çiçekle geldiği kapıda heyecanla anne babasının geçmesini beklerken kapıyı açan Ayşe'yi gördüğü an yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı.
Kapıda onun girmesini bekleyen Hatice yerine arkası dönük montları asan Ayşe'nin kendisine bir süre dönmesini bekledi.
Ayşe arkasını döndüğü an yine aynı adamın kendisine bakan bakışları ile karşılaştı.
Kız  kaşlarını çatıp yanında ki Hatice'nin ağlamaklı yüzüne baktı.
Ne olduğunu anlamaya çalışırken adamın  eline  çiçeği uzatması ile Hatice'nin hıçkırık sesini duyan herkes küçük girişe yığıldı.

Dursun bey ağlayan kızına ve elinin ucuyla çiçek tutan  şaşkın  gelinine bakıp saçlarını karıştırdı.
Rıfat'ında, Mahir'in üzerine yürümesi ile adamın korktuğu başına geldi.
Gelinin güzelliği bir kaç kez dışarı çıkması ile dile düşmüştü ,adam bundan sonra ne yapacağını kara kara düşünürken  Mahir kendisine vurarak laflar sayan Rıfat'a kendini korumak  için dahi elini  kaldırmadı ,Ayşe'nin gözyaşları ile ıslanmış ürkek gözlerine uzun uzun baktı.

2018
Ayşe ,kocasının işlerini halledip peşinden gelmesi ile mutlu olmuş pencere önünde adamın gelişini bekliyordu.
Hayat Ayşe için hiç  kolay olmamıştı . Kader öyle bir çark çevirmişti ki Ayşe artık gülmez benim kara bahtım dediği an bir ışık yanmıştı çok karanlıkların ardından ...
Dalga dalga kızın hayatına sızarken Ayşe bilmediği sevdanın içine işleyişine bile aşık olmuştu.
Taksi kapısının önünde durunca kadın dizlerinin ağrısını dahi unutup onun için gelen kocasını karşılamaya adeta  koşarak gitti , kapıyı açtı.
Adam karşısında kendisini görünce gözleri ışıl ışıl olan kadına  gülümseyerek sımsıkı sarıldı.
"Benden kurtulmak o kadar kolay mı Ayşe gelin ."
Kadın hiç bir şey söylemeden sımsıkı sarıldı.
"Değil " dedi .
Mutluluğun   Ayşe'yi  bulması hiç kolay olmamıştı ...