17 Century Prince

Chapter (13)

မႈိင္​းျပျပ​ေဆာင္​းရာသီ နံနက္​ခင္​းတစ္​ခု။
အလွပန္​းအုိးထက္​က နွင္​းဆီျဖဴျဖဴ​ေတြကုိ အ​ေၾကာင္​းမဲ့​ေငးရင္​း အလုိလုိျပဳံး​ေနမိသည္​။
အိပ္​ယာထဲလူကႏုိး​ေန​ေသာ္​လည္​း လာႏႈိးမယ္​့အသံကုိ​ေစာင္​့စား​ေနျခင္​းသာျဖစ္​သည္​။

"Hun​ေလး...."

ႏူးႏူးညံ႕ညံ႕​ေခၚသံနဲ႔အတူ အိမ္​ခန္​းထဲဝင္​လာတယ္​့ တစ္​စုံတစ္​​ေယာက္​။

"အိပ္​ယာထ​ေတာ့!မနက္​စာထစားအုံး။ၿပီးမွအိပ္​ခ်င္​​ေသးရင္​ျပန္​အိပ္​။လိမၼာတယ္​ထ​ေတာ့!!ညကကာတြန္​း​ေတြ ထုိင္​ၾကည္​့​ေနတာကုိ အခုဘယ္​ထႏုိင္​​ေတာ့မလဲ?"

ဒီအသံက​ေလ သူမနက္​တုိင္​းၾကား​ေနရတယ္​့အသံ ျဖစ္​​ေသာ္​ျငားလည္​း ဘယ္​​ေသာအခါမွ ရုိးသြားျခင္​းမရွိ​ေပ။သူနဲ႔ခ်စ္​သူျဖစ္​သြားတယ္​့ ​ေန႔ကစလုိ႔ အ​ေခၚအ​ေဝၚ​ေတြ၊အသုံးအႏႈန္​း​ေတြ ​ေျပာင္​းလဲသြားသလုိ အရင္​ကထက္​ကုိ ပုိဂရုစုိက္​လာသည္​။မ​ေျပာင္​းလဲသည္​က သူကုိ္​ယ္​တုိင္​သာ။အရင္​ကလုိ ​ေခၚၿမဲ​ေခၚစဲသာ။သူJong inကုိ ဘယ္​​ေလာက္​ခ်စ္​လဲ သူကုိယ္​တုိင္​သိ​ေသာ္​လည္​း ထုတ္​မ​ေျပာတတ္​တာ သူ႔အက်င္​့။သူ႔အ​ေပၚ အခ်စ္​​ေပါ့သြားမွာစုိးသည္​လား?ဒီလုိစကားႀကီးက ​ေအာ္​ဂလီဆန္​စရာ​ေကာင္​း​ေနသည္​။Jong in သူ႔အ​ေပၚ ဘယ္​​ေလာက္​ခ်စ္​လဲ ဆုိတာလဲသိပါတယ္​ ဒါ​ေပမယ္​့ သူ႔ခံစားခ်က္​​ေတြကုိ မသိ​ေစခ်င္​။

နွဖူးထက္​က အနမ္​း​ေႏြး​ေႏြး​ေၾကာင္​့ ခႏၶာကုိယ္​မတုန္​လႈပ္​သြား​ေအာင္​ ၾကဳိးစားလုိက္​ရ​ေသးသည္​။ဒါမနက္​တုိင္​းရ​ေနက်ျဖစ္​တယ္​့ အနမ္​းျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း မတည္​ၿငိမ္​ႏုိင္​​ေသးသည္​က သူကုိယ္​တုိင္​သာ။

"Hun​ေလး....ထကြာ!လိမၼာတယ္​​ေနာ္​"

"နားၿငီးတယ္​ကြာ.....!!!"

တစ္​ဖက္​လွည္​့အိပ္​လုိက္​ရင္​း ႀကိတ္​ျပဳံးမိသည္​က Oh SeHunသာ။

"ကုိယ္​ခဏ​ေန အလုပ္​သြားရအုံးမယ္​။ျပန္​လာမွမုန္​႔ဝယ္​လာမယ္​​ေနာ္​"

"​ေမာင္​မင္​း!ကုိယ္​​ေတာ္​က က​ေလးလား?မုန္​႔ဝယ္​လာမယ္​ဆုိၿပီး ​ေခ်ာ့​ေျပာ​ေနရ​ေအာင္​"