17 Century Prince

Chapter (4)

Baekhyun သူ႔​ေရွ႕က​ျဖဴျဖဴ​ေဖြး​ေဖြး ​ေကာင္​​ေလးကုိၾကည္​့ရင္​း ဘာ​ေျပာရမွန္​းမသိ။
ရႈပ္​ပြ​ေနတယ္​့ အပ်က္​အစီး​ေပါင္​းမ်ားစြာနဲ႔ ဧည္​့ခန္​းထဲJong Inက​ေတာ့ ယခုပင္​​ခ်က္​ခ်င္​း​ေသ​ေတာ့မည္​့ပုံနွင္​့ ထုိင္​​ေန​ေသာ္​ျငားလည္​း ထုိျဖဴ​ေဖြး​ေကာင္​​ေလးက​ ခပ္​တည္​တည္​ပင္​။

"အဲ့​ေတာ့ မင္​းဖုန္​း​ေရာ၊TV​ေရာ ရွိသမ်ွပစၥည္​းအကြဲ​ေတြက အ​ေရွ႕ကကုိယ္​​ေတာ္​လက္​ခ်က္​​ေပါ့"

Jong in အသံပင္​မထြက္​​ေတာ့ဘဲ ​ေခါင္​းသာအသာ​ေလးၿငိမ္​့ျပ​ေနသည္​။

"ည​ေနအတန္​းခ်ိန္​​ ​ေက်ာင္​းသြားမွာလား?"

​ေခါင္​းခါျပသည္​။ႏႈတ္​​ေတာ္​က ဖြင္​့​ေတာ္​မမူႏုိင္​သည္​့ အ​ေခ်ကုိယ္​​ေတာ္​နဲ႔မွ Baekhyunလာတုိး​ေနသည္​။ၾကာ​ေတာ့လူက စိတ္​မရွည္​ႏုိင္​!

"​ေသမလုိ႔လား Jong In!​ဒီအတန္​းမတတ္​ရင္​ tutoမ​ေျဖႏုိင္​ဘူးဆုိတာ မင္​းလည္​းသိတယ္​မလား?ထ!​ေရခ်ဳိးၿပီးရင္​ ခဏ​ေလာက္​အိပ္​လုိက္​ ၿပီးမွသြားမယ္​"

​ေန႔လည္​၁နာရီစြန္​းစ ျပဳ​ေနတယ္​့လက္​ပတ္​နာရီကုိ တစ္​ခ်က္​ငုံ႕ၾကည္​့ၿပီး သက္​ျပင္​းခ်သံသဲ့သဲ့ကုိ သူၾကားလုိက္​ရသည္​။

"​ေဟ့ အရပ္​သား!ကုိယ္​​ေတာ့​ေမာင္​မင္​းကုိ မ​ေအာ္​နဲ႔စမ္​း!​အရပ္​သား​ေအာ္​လုိက္​လုိ႔ စိတ္​​ေတာ္​ျငဳိျငင္​သြားလိမ္​့မယ္​။ကုိယ္​​ေတာ့ရာဇဒဏ္​ သင္​့ခ်င္​လုိ႔လား?"

မ​ေနႏုိင္​မထုိင္​ႏုိင္​ ဝင္​​ေအာ္​သူကုိ သူ​လွမ္​း​ေဟာက္​ဖုိ႔အားပင္​မရွိခ်င္​။
Baekhyun က​ေတာ့ ျပဴး​ေၾကာင္​​ေၾကာင္​နဲ႔ ထုိ​ေကာင္​​ေလးကုိၾကည္​့​ေနသည္​။

"Baekhyun ဒီ​ေကာင္​​ေလးကုိ ခဏၾကည္​့ထား​ေပး။က်​ေနာ္​​ေန႔လည္​စာဖုိ႔ mini-mark သြားအုံးမယ္​။သူ​ေရာ၊က​်​ေနာ္​​ေရာ ခုထိမစားရ​ေသးလုိ႔"

Baekhyun ဘာမွျပန္​မ​ေျပာရ​ေသး ဘယ္​တုန္​းကတည္​းက ထုိ​ေကာင္​​ေလးနဲ႔လြတ္​ရာ ​ေျပးခ်င္​​ေနလဲမသိ။လစ္​တာမွ တစ္​က်ဳိးတည္​းရယ္​!

"ဟုိ .... ဟုိ"

"အရပ္​သား ​ေလ်ွာက္​တင္​စရာရွိတာကုိ ရဲရဲတင္​းတင္​း​ေလ်ွာက္​ ဟုိမ​ေနနဲ႔၊ကုိယ္​​ေတာ္​စိတ္​​ေတာ္​မရွည္​ဘူး!"