Chapter 11: Taking Risks

33 1 0
                                    

Stephen's POV

I don't know but what I feel for Jaynne keeps on growing and growing. Deeper and deeper. Marinig ko lang boses niya, tumatalon na sa tuwa yung puso ko. Bawat reply niya sa mga messages ko, buong buo na araw ko. She had me captivated.

Simula ng makilala ko siya, feeling ko hindi ako nasaktan. Feeling ko walang nangyare. Feeling ko ngayon lang ako nainlove. Gustong-gusto ko siyang sundan sa Pinas. Feeling ko kapag wala kong ginawa mawawala na naman ang isang babae na minahal ko. Nawala si Sam dahil wala kong ginawa. Hinayaan ko siya. Ngayon, ayoko na maulit yun. Gusto ko subukan. Gusto ko sumugal.

Wala namang mawawala kung susundan ko siya dun eh. Walang mawawala kung susubukan ko. Mas mawawala siya sakin kung maghihintay lang ako dito.

Tama. I will follow her. I will follow where I'm heart is.

"I will not be just your memory, Jaynne. See you soon." Nabanggit ko sa sarili ko.

-

Bryan's POV

I made up my mind. After assessing myself, after evaluation my feelings, of thing's for sure. I like Lauren. I like her. Sabi nila, when you are hurt by love, love will also heal you. Hindi ko naman siya gagawing replacement eh. I like her. Does she feel the same for me?

Nasan kaya siya ngayon? Teka, tawagan ko nga. *Dial*

"Hello, Bryan? May kailangan ka?" Tanong niya. Her voice. It makes me shiver.

"O-oh. Lauren. Uhm, busy ka ba?"

"Hindi naman. Bakit?"

"Pwede bang samahan mo ko?"

"Pwede naman. Saan ba?"

"Meet me at the event hall, 2nd building."

"Okay." And she hangs up. Wala naman talaga kaming gagawin dun. Gusto ko lang siyang makasama.

A few minutes later, nakita ko na siya papunta sa entrance. Nakasandal ako ngayon dito.

"Kanina ka pa? Sorry ha? Galing pa kasi ako sa assembly sa main building." Sabi niya.

"Ah. It's okay. Sorry to let you come."

"Okay lang. Wala naman na talaga kong gagawin after nito. Sakto din dahil nagdate na naman yung dalawa." She laughed. So pleasing to hear.

"Tara. Let's go inside."

Nang makaupo na kami sa loob, tahimik kami pareho. Siya na nagsimula ng conversation.

"Last time. Yung birthday ko. Nabanggit ni Mama na sobrang pasalamat daw sayo dahil naging ganun kaganda yung party ko." She looks at me and smile. "Thank you, Bryan."

"It's my present for you" I replied with a smile. "And besides, I also enjoyed."

Awkward silence followed. This time, I was the one who broke it.

"I always come here kapag gusto ko mapag-isa. It's so quiet. It gives me peace of mind. Away from people. Away from everything."

"Then, why did you bring me here?" Pagtataka niya.

"Because I want to see you." I smiled at her. Medyo iniwas niya yung tingin niya sakin. Hindi niya siguro ineexpect yung sagot ko.

"N-nagkita naman tayo kahapon ah?"

"I just feel that I want to see you everyday. I always want to see your face and your smile. Laging gumagaan yung loob ko."

She didn't reply. Maybe naiilang siya sa mga sinasabi ko. Bigla na namang tumahimik.

When I Love You (My own happy ending)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon