Midnight Text

???? Just a..normal walk????

Άλεξ Pov:

Μ:Δεν σας κοροϊδεύω!

Έτσι είσαι μικρή..καλώς! Την παίρνω στα χέρια μου και εκείνη αρχίζει και τσιριζει! Οοοο αυτό δεν είναι τίποτα...

Πηγαίνω στο δωμάτιο και την αφήνω στο κρεβάτι.

-Στις 7:00 να είσαι έτοιμη! Θα περάσω να σε πάρω! Και μπορεί να χρειαστείς μερικά ρούχα μαζί σου, οπότε πάρε και μια τσάντα!
Μ:Τι;; Από πού ξεφύτρωσε αυτό πάλι; Ρωτάει σαν πεντάχρονο.
-Αγαπη μου, τα ρέστα μου θα τα πάρω! Σου έχω πει! Ποτέ δεν χάνω εκτός και αν θέλω.της απαντάω πάνω από τα χείλη της, κάτι το οποίο ξέρω ότι την αναστατώνει.

Εκείνη στραβοκαταπίνει και εγώ φεύγω με το χαμόγελο του νικητή!

Μάιρας Pov:

5:00

Τι θα βάλω τώρα εγωωωωω....Και τότε μου ήρθε η θεία φώτιση!! Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου και πληκτρολογώ τον σωτήριο αριθμό.

Χ: Ναι...
-ΓΕΙΑΑΑΑ!!! ΜΩΡΗ ΦΙΛΕΝΆΔΑ ΕΧΩ ΠΡΌΒΛΗΜΑ!!!
Χ:Εμμ....ναι..εεε π-πες μου...
-Ολα καλά; Γιατί ακούγεσαι λαχανιασμενη;
Χ:Εεμμμ...τίποτα τίποτα α-α-απλα έτρεχα...

Ωωωχ..μάλλον κάτι χάλασα..εεεμμμ...ουυυυψς!!
Ελπίζω ο Νικήτας να μην με καταριέται..
-Εμμ έχω άλλη γραμμή γεια!λέω σύντομα και το κλείνω.

[...]

Παει μισή ώρα που κάθομαι μπροστά στην ντουλάπα μου και σκέφτομαι τι να βάλω.

Επιλέγω μια μαυρη φούστα, ελάχιστα αέρινη, και μια μπορντό μπλούζα και το μαύρο δερμάτινο μου. Για παπούτσια βάζω κάτι και άσπρα απλά,περπατηματος.

Έχω φτιάξει τα μαλλιά μου σε σπαστές μπούκλες σχεδόν ίσια και είμαι έτοιμη. Από μακιγιάζ όχι πολλά, τα συνηθισμένα.

Όλα αυτά μου πήραν μιάμιση ώρα....οοοουφ τζιιιζ...

[...]

7:00

Ακούω το κινητό μου να δονείται και καταλαβαίνω πως ήρθε!!!

Σύντομα βρίσκομαι στα σκαλιά του σπιτιού μου αντικρίζοντας τον Άλεξ με τα ατημέλητα μαλλιά του και το τέλειο χαμόγελο του, να με περιμένουν.

Όταν σηκώνει το κεφάλι του και με βλέπει έρχεται κοντά μου και με φιλάει με κτητικότητα. Εγώ μετά από αυτό απλά κοιτάω κατω.

Εκείνος ανεβαίνει στην μηχανή και κάνω και εγώ το ίδιο.

Α: Νομίζω πως για αυτό θα θες να κρατηθείς λίγο καλύτερα.

Εγώ απλά γελάω και βάζω τα χέρια μου γύρω του. Και ξεκινάει την μηχανή.

Δεν πάμε πολυ μακριά. Σταματάει απότομα η μηχανή.

Α: Κατεβαίνουμε!
-Εμμ...γιατί ήρθαμε στις κούνιες;
Α: Γιατί είναι κάτι που σου αρέσει..
-εμμ... Θα κάνεις και εσύ;;;
Α:Εμ... Πάμε πρώτα και βλέπουμε.

Μπαίνουμε μέσα και εγώ τρέχω στις κούνιες, και ακούω τον Άλεξ να γελάει.

Έρχεται και εκείνος αλλά δεν κάθεται μαζί μου, και εγώ κατσουφιαζω...

Α: Δεν θα έρθω!!
-Για εμένα!! Σε παρακαλώ!!!
Α:Πφφ...

Σηκώνεται και κάθεται στη δίπλα κούνια... Καθόμαστε έτσι για λίγη ώρα.

[...]

Μετά από λίγο σηκώνομαι και κάθομαι μπροστά του.

-Θα κουνηθείς καθόλου; Ή όχι;
Α:Εμμ... Δεν το έχω σκοπό!
-Πολύ καλά!

Άλεξ Pov:

-Τ-τι κάνεις;;
Μ: Κάθομαι στην κούνια! Τι κάνω;;

Μόνο που στην κούνια κάθομαι εγώ!!!!Φακ!

-Α-αγαπη μου....σ-σηκω.
Μ:Μπα.. Γιατί; Λέει καθώς βολεύεται καλύτερα πάνω μου. Φαααααακ...

Θέλει να τελειώσει έτσι η βόλτα! Οκκκ!

Την κλείνω στα χέρια μου και σηκώνομαι από την κούνια ενώ εκείνη δεν μπορεί να κινηθεί!

Μ:Ασεε με κατωω.
-Οοοχι! Το παραεκανες μικρή μου.

It's time to pay 😏😈