Midnight Text

🌙Back to black📱

Άλεξ Pov:

-Αν είναι να μην μιλάς φύγε. Αλλιώς έλα μαζί μου...

Σε παρακαλώ μην φύγεις...σε έχω ανάγκη.. εχω ανάγκη το άγγιγμα σου..

Γιατί κάθεται ακίνητη πίσω μου..

-Θα έρθεις ή όχι; ΜΙΛΑ ΓΑΜΏ!!! ΈΡΧΕΣΑΙ;;

Αρχίζει και κουνάει τα πόδια της διστακτικά... πηγαίνουμε προς το σπίτι μου.. καιρό έχουμε να πάμε εκεί οι δυο μας..

Μάιρας Pov:

Καθώς ανεβαίνουμε την ανηφόρα για το σπίτι του νιώθω τα πόδια μου να με εγκαταλείπουν... νιώθω τον κορμό μου να αποδυναμώνεται..

Κάποια στιγμή νιώθω δύο ζεστά χέρια να τυλίγονται γύρω μου...

Και...μαύρο...

[...]

Τα μάτια μου πονάνε... είναι τόσο βαριά που δεν έχω την δύναμη να τα ανοίξω... προσπαθώ αλλά δεν μπορώ.

Αρχίζω και αποκτώ πάλι τις αισθήσεις μου.. Νιώθω μια ζέστη να καταλύει το κορμί μου.. νιώθω πως ο σβέρκος μου έχει στηριχθεί σε μια σκληρή επιφάνεια. Και αυτό το άρωμα...κ-κατι μου θυμίζει...

Αντανακλαστικά ανοίγω τα μάτια μου απότομα και παρατηρώ πως βρίσκομαι κλεισμένη στην αγκαλιά του Άλεξ.

Πότε βρέθηκα εδώ..

Με κρατάει με δύναμη.. φαίνεται από τις φλέβες στα χέρια του..

Κάνω μια προσπάθεια να κουνηθώ και τότε το κράτημα του χαλαρώνει...το βλέμμα του, μέχρι να κουνηθώ, ήταν κενό...

Α: Νιώθεις καλύτερα;
-Εεμμ...ν-ναι...
Α: χαίρομαι..αν θες μπορείς να κοιμηθείς εδώ απόψε..εγώ θ-θα κοιμηθώ κάτω...
-Δεν χρειάζεται.. μένω πολύ κοντά. Θα πάω σπίτι μου και ολ...
Α:Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγεις από εδώ σε τέτοια κατάσταση.
- δεν είμαι κι σε κάποια κατάσταση
Α: ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ;!! Εδώ δεν μπορούν καλά καλά να σε κρατήσουν τα πόδια σου τι λες;!! Κοίτα.. καταλαβαίνω ότι έχεις θέμα..αλλά μείνε εδώ. Εγώ θα είμαι κατω και δεν θα σε ενοχλήσω. Το υπόσχομαι.

Η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσα ετσι και αλλιώς να κουνηθώ από εδώ...δεν έχω την δύναμη..

-Καλα... ευχαριστω..

Ο Άλεξ σηκώνεται από το κρεβάτι και ανοίγει κάποια ντουλάπια, παίρνει μια κουβέρτα και το μαξιλάρι του..

Α: Καληνύχτα. Ό,τι χρειαστείς πες μου..

Άλεξ Pov:

Κατεβαίνω την σκάλα γρήγορα, με τα πράγματα στα χέρια μου. Πρέπει να απομακρυνθώ όσο πιο γρήγορα γίνεται από το δωμάτιο...με τραβάει να γυρίσω κοντά της, αλλά θέλει τον χρόνο της...πρέπει να το σεβαστώ αυτό.

Πετάω το μαξιλάρι μου με βαρεμάρα στον καναπέ.

Παίρνω το κινητό μου στα χέρια και χαζεύω λίγο.

Μέχρι να με πάρει ο ύπνος...