Slytherinde Bir Potter/HarryPotter Fanfic

Bölüm 16

Lark, kardeşini Weasley çocuğuyla beraber Gryffindor ortak salonuna açılan Şişman Kadın portresinin önünde buldu. Muhtemelen ikisi de şifreyi bilmediği için, birisinin gelmesini bekliyordu. Onların arkasından yaklaşarak "Uçan bir arabayla okula gelmek?" diye sordu kardeşine. "Aklından neler geçiyordu, söylesene Harry?". Harry, kardeşine doğru döndü yüzüne yaramaz bir gülümseme kondurarak. "Aslında bunun gayet geçerli bir nedeni var" diye açıklamaya koyuldu. Lark kaşlarını kaldırdı. "Sahi mi? Neymiş peki bu açıklama?". Weasley "Duvardan geçemedik" diye mırıldandı kızıl saçlarını karıştırırken.

Lark ağzını açmış bir şeyler söyleyecekti ki, arkadan gelen sinirli bir ses onu bastırdı. "Harry Potter ve Ronald Weasley!! İkinizde aptalsınız! Okula uçan arabayla gelip, şamarcı söğüde çarpmak da ne demek oluyor?". Granger, gözlerini kısmış bir şekilde hızla onlara doğru geliyordu. Weasley derin bir nefes bırakırken, gözlerini yere eğdi. "Aman ne güzel, zaten Dumbledore ve diğerleri yeteri kadar azarlamıştı, birde siz başladınız!". Lark omuz silkti, "Onu, bütün mugglelara uçan arabayla gösteri yapmadan önce düşünecektiniz!". Granger ellerini beline koyduğunda, Lark sırıtmamak için kendisini zor tuttu. Bu kızmış haliyle, Parkinson'u andırıyordu biraz.

"Evet, olayı bana kim açıklamak istiyor?" diye sordu Granger. İki Gryffindorlu çocuk da sessizce başını eğdiler. Lark gözlerini devirdi. "Hadi ama? Harry, bende bir açıklama bekliyorum". "Ron ve ben duvardan geçemedik" dedi sonunda Harry gözlerini kızgın görünen kardeşine ve Granger'a çevirerek. "Biz sorunsuz geçtik" diye yanıtladı Granger. "Hemen arkamızdaydınız, nasıl oldu da geçemediniz?". Ron atıldı hemen, "Bilmiyoruz Hermione, ne olduysa siz geçtikten sonra oldu. Bizde duvara doğru koştuk, ama inan bana tek olan şey, sert bir şekilde duvara çarpmamızdı". Harry arkadaşını onaylamak için başını salladı. "Evet, geçit sanki yok olmuş gibiydi". "Ve siz de uçan bir arabayla gelmeyi akıl ettiniz" diye sordu Lark küçümseyen bir şekilde. Granger, başını iki yana salladı çaresiz bir şekilde. "Rahat duramıyor musunuz? Her defasında nasıl belaya bulaşıyorsunuz, merak ediyorum?". Lark gülümsedi. "Granger, şu ana kadar öğrendiğim bir şey varsa, oda Harry belanın kokusunu her yerden alır".

Harry, gözlüklerinin ardından, yeşil gözlerini kıstı. "Hey! Kardeşim olarak burada bana destek olman gerekmiyor mu?". Lark omuz silkip göz kırptı. "Kardeşinim, ama aynı zamanda bir Slytherinim. Bunu unuttun mu?". Harry mırıldandı gülümseyerek. "Saçların sarıyken, nasıl unutabilirim ki. Merlin aşkına, şu tılsım ne zaman etkisini yitirecek! Okulda bir Malfoy yeterli, sen de ikinci Malfoy olma!". Granger gülmeye başladı. "Delisiniz, gerçekten de delisiniz!". Ortamdaki gerginlik ve kızgınlık bir anda kaybolmuştu.

Lark Gryffindorlu çocuklara baktı. "Harry, şimdilik gidiyorum, ama bu iş burada bitmedi, bana her şeyi detaylıca anlatacaksın daha sonra!". Sırtını dönüp onlardan uzaklaşmaya başlamıştı ki, kardeşinin sesini duydu. "Hey, Malfoylardayken garip bir şey fark ettin mi?". Lark gözlerini kıstı bu soru karşısında. "Hayır, fark etmem mi gerekiyordu?" dedi sinsice. Harry kararsız bir şekilde baktı ikizine bir süre, sonra yüzüne sahte bir gülümseme kondurmaya çalıştı. "Hayır, boş ver!". Lark, kardeşinin bu davranışlarından kuşkulanmıştı. Aklının bir köşesine, daha sonra onun neler çevirdiğini bulmayı not etti. Omuz silkerek, şüphelerini çok başarılı bir şekilde üç çocuktan da sakladı. "Tamam, görüşürüz! Hoşça kalın!" Koridorda iyice uzaklaşmıştı ki, yine Harry'nin sesini duydu. "Bu arada, Dursleyler artık okul dışında büyü yapmanın yasak olduğunu biliyorlar. Yani onları korkutamazsın! Lark derin bir nefes bıraktı. "Söylesene, sadece bir gün evde yoktum, o süre içinde neler yaptın acaba?" Harry omuz silkip gülümsedi. "Bir gün içinde pek çok şey olabilir". Lark sonunda onlardan ayrıldığında, Harry'nin nelere karıştığını düşünüyordu. Kesinlikle, yine bir belaya bulaşmış olmalıydı.