Slytherinde Bir Potter/HarryPotter Fanfic

Bölüm 19

Lark'ın bedeni, hareketsiz bir halde beyaz örtülü yatakta uzanıyordu. "Merlin aşkına!" diye söylendi Madam Pomfrey "Bu çocuğa ne olmuş böyle!". Yaşlı kadının gözleri, endişeyle süzüyordu yara içindeki küçük bedeni. Lark'ın bileğinden tuttu ve elbisesini sıyırıp kolunu açtı; Bileğine kadar küçük küçük kesiklerle doluydu. "Büyüyle açılmış" dedi. Snape, yaşlı kadının başında dururken, kara gözleri bir duygu belirtisi göstermekte zorlanıyormuş gibi izliyordu olayları.

Madam Pomfrey, Lark'ın bedenindeki yaraları incelemeye devam ediyordu. "Durumu nedir?" diye sordu Snape çatlak bir sesle. "Profesör, size şunu söyleyebilirim ki, bu yaraların bazıları büyüyle açılmışsa da çoğu fiziksel darbe sonucu oluşmuş". Başını iki yana sallayıp, Lark'a acıyan gözlerle baktı. "Bu küçük çocuktan kim ne isteyebilir ki?!".

Snape, yaşlı kadının yanına daha da yaklaşırken cevapladı onu. "İnanın bana, bu çocuğun yeterince düşmanı var". Bu sırada Lark'ın dudakları aralandı. Başı huzursuz bir şekilde bir sağ tarafa, bir sol tarafa dönerken "Anne" dedi yutkunarak. "Lütfen beni bırakma". Ses uykulu ve yorgun geliyordu. Lark'tan şu ana kadar hiç çıkmamış bir şekilde zayıftı. Snape, bütün iradesini kullanıyordu şu anki duygularını saklayabilmek için. "O iyi mi?" diye sordu zorlukla...

Madam Pomfrey, birkaç iksir şişesi çıkarttı hemen yanında duran çantasından. Bu sırada Snape'e de cevap veriyordu. "Muhtemelen şu anda bir kâbus görüyor Profesör. Böyle bir saldırıdan sonra, bu çok doğal... Ayrıca daha küçük bir çocuk; Yani her yaşıtı gibi, kötü şeyler yaşadıktan sonra Annesine sığınmak istiyor kendi zihninde. Ama ya yaşadığı olaydan dolayı yada ailesini hiç tanıyamadığından, bu çabası güzel bir rüyayı kabusa dönüştürüyor". Lark'ın başını yukarı doğrultup, çocuğun dudaklarını hafif aralattı ve iksirlerden birini yavaşça dudağından dökmeye başladı. "Uyku iksiri. Kâbus görmesini engeller bir süre". Snape başını sallamakla yetindi.

Madam Pomfrey daha sonra kullanmak üzere birkaç iksiri Lark'ın yatağının başucuna ayırdı. "Ona kimin saldırdığını bulabildiniz mi?" diye sordu kadın çantasını kapatırken. "Hayır, onu bulan ilk kişi Gryffindor birinci sınıf kızlarından biriydi. Ginevra Weasley, kızlar tuvaletinde kanlar içinde yerde yattığını ve etrafta kimse olmadığını söyledi. En yakın Profesör bendim, o yüzden bana haber verdi. Ben de aldığım gibi sizin yanınızı getirdim onu".

"Kardeşine yada arkadaşlarına haber verdiniz mi?" diye sordu yaşlı kadın. "Benim ona ayıracak vaktim olmadı" dedi Snape homurdanır gibi. "Ama eminim küçük Bayan Weasley, Gryffindorlu dostlarını ve Potter'ı durumdan haberdar eder". Madam Pomfrey birkaç dakikalığına kayboldu gözden. Tekrar geldiğinde asasını çıkarttı ve bildiği şifalı büyüleri mırıldanmaya başladı... Kadın büyü mırıldanırken, kara cübbesiyle bir ruh emiciyi andıran Snape'in orada bulunması büyük bir zorluk çıkarıyordu. Hele ki Snape volta atarken, tam anlamıyla işini yapması imkânsızlaşıyordu. "Profesör, artık gidebilirsiniz" dedi kadın huysuz bir şekilde. "Eminim burada dikilmekten daha önemli işlerle meşgul edebilirsiniz kendinizi; Bu çocuğa kimin yada kimlerin saldırdığını bulmak gibi mesela?".

Snape siyah gözlerini kıstı ve ağzını açtı, ama daha o konuşamadan ayak sesleri hastane kanadını doldurdu. "Lark! Lark nerede?" Harry, Hermione ve Ron nefes nefeseydi. "Sakin olun Bay Potter" dedi Madam Pomfrey. "Kardeşiniz burada ve durumu o kadar kötü değil. Ama bir süre uyuyacak". Harry, Lark'a daha da yaklaştı. Hermione ve Ron onun arkasındaydı hemen. "Tanrım!" diye inledi Hermione. Sonra hemen ağzını kapattı. "O... o iyi mi gerçekten?". "Daha önce de söyledim Bayan Granger, durumu o kadar kötü değil. Ama uzun bir süre uyuyacak".Kadın bunları söylerken, bir yandan da beyaz örtüyü Lark'ın göğsüne kadar çekerek, yara izlerini çocukların görmesini engelliyordu.